De paradijsvogel gevlogen

De zon strekt zich uit
ik probeer me te warmen aan de laatste stralen
Zij heeft me leren houden van dit seizoen
Van het oogsten in de eindigheid
Van het bewonderen van vergane schoonheid
Van het omarmen van het loslaten in al haar kleuren
Van haar leerde ik de storm te accepteren
En mezelf niet naar buiten te sturen als het van binnen stormt

Het is al gebeurd
De donkerte snoept stukjes van de dag af.
Steeds later licht, steeds eerder donker
De kou verweeft zich subtiel met de warmte
Sommige bomen zijn hun blad al verloren
De straten ritselen van verlies
De lucht is strak en droog
Maar de tranen al hangen in de lucht

Ik draaf rond
Als een kip zonder kop die haar ei niet kan leggen
Rondjes om de hete brei
Of om de koude realiteit
De storm steekt op van binnen
Ik ren naar buiten met paraplu en zuidwester
Om de regen te ontwijken die van binnen valt

Ik struisvogel
Steek mijn kop in het zand
Verstrooid, verstopt en vol in ontkenning
Ik wil niet weten
Ik wil niet voelen
Ik wil haar niet loslaten
Voor mij blijft het altijd zomer

De zomer van klepperende slippers
Van lachsalvo’s in een veel te warm lokaal
Van yoga op hyperspeed op een nineties party met beenwarmers en zweetbandjes
Van serieus voor jezelf zorgen maar jezelf niet zo serieus nemen
Van rode lippenstift en luipaardprint overal

Zij gaf mij herfst
Ik beschreef haar winter
Hoe bitter het leven smaakte, hoe zuur de tegenslagen
Hoe behendig ze de tegenslagen omboog in lessen, anekdotes, of taboedoorbrekende monologen.
Hoe haar leslokaal zich uitbreidde over het hele land

Het leven nam haar keer op keer te grazen, maar zij liet zich niet aan de kant schuiven.
Zij streed niet, ze speelde.
Stiftte haar lippen rood, showde haar outfit van de dag, trok haar panterprintje recht en ging door
Op haar fiets op boodschappensafari, langs haar vriendinnen van de apotheek voor een potje drugsmuur bingo
Om zich vervolgens terug te trekken in haar kussenfort om bij te komen en de wereld te laten weten dat ze kanker nog steeds genadeloos fuckt.

Ze heeft niet verloren, maar is wel voorbij
En als ik mijn kop in het zand houd,
zie ik de slingers niet
Als ik de regen blijf ontwijken,
Zie ik de regenboog niet

De paradijsvogel gevlogen
De storm steekt op
– er is geen ontkomen aan
Het is tijd om te spelen