Het verhaal van de Kampong

Krachtig in verschillen en verenigd in kracht.
Vrijheid is
zonder helm op de motor, met z’n drieën achterop.
Rijkdom
groeit aan de bomen,
Zie ik in de ogen van haar kind die vanaf nu ook een beetje de mijne is.
Als geluk aan mijn zijde is,
Zit ik naast mijn broers en zussen.

Lachen we om miscommunicaties, praten we in drie talen en huilen we naadloos in elkaar over om hetzelfde gemis. Hier vieren we het leven, wonderen en elkaar.
De tijd trekt aan ons voorbij, maar daar trekken wij ons niets van aan.
Elk moment is eindeloos als overgave en dankbaarheid overheersen.

Dit is het leven in de kampong.
Ik kan leven zonder luxe als ik me kan laven aan mijn essentie.
Alle verhalen die ik mezelf liet geloven, kunnen opnieuw worden verteld.
Mijn hati djudjur wint het van mijn smetvrees als ik op blote voeten door het huis naar het toilet ga waar ik hurkend mijn behoefte doe.
Ik kan zweet niet langer onderscheiden van water, tranen niet langer van vocht. Ik leg me neer bij de hitte en geniet van mijn vervagende grenzen.
Hier hoef ik niets te bewaken.

Dit is het leven in de kampong.
Een dieselmotor verspreidt feestmuziek door de wijk.
Sloffende voeten slenteren voorbij, jonge vrouwen met grote buiken zijn schommelend op weg naar het moederschap. Kinderen praten en lachen tot s’avonds laat, voetballen op blote voeten met hetzelfde fanatisme als hun  collega’s op het WK.
Hier zijn hoofd en hart vol van mensenliefde, zorg en aandacht, maar loopt de mond er niet van over. Liefde laat je zien, niet horen.
Hier wordt de haan gewekt door de mensen,
wordt de weg naar verlichting bewandeld voor de zon opkomt.
Hier is mijn hart is niet groot genoeg om alle liefde te ontvangen.
Zijn mijn armen niet sterk genoeg om alle dankbaarheid te dragen.

Dit is het leven in de kampong
Waar het verhaal van Sugiono wortelschoot
En dat van AcaMina weer tot leven kwam.