Na 2,5 week vakantie ben ik vandaag weer begonnen met werken. Om het vakantiegevoel zo lang mogelijk vast te houden, deel ik de komende tijd op maandag mijn IJslandse verhalen.
Omdat ik geen week kan wachten, begin ik deze serie op dinsdag 😉
Vandaag: het weerzien.
Je kou deed mijn hart opvlammen, je oorverdovende stilte snoerde zelfs mijn grootste monsters de mond. Je verlammende schoonheid stopte de tijd en je sneeuwwitte omhelzing deed al mijn zorgen verdwijnen. Nog voordat het afscheid kwam, beloofde ik je mijn terugkomst.
Negen maanden droeg ik mijn heimwee met me mee. Toen ons weerzien een feit werd, huppelde mijn hart. Zorgvuldig had ik mijn terugkomst voorbereid, vastbesloten om van elke stap naar je toe een feestje te maken. Het leven had andere plannen. Schopte mijn voorbereidingen aan de kant en overspoelde me met gemis, verdriet, stress en lastminute lessen. Net zo uitgeput als de vorige keer keek ik reikhalzend naar je uit. Met een hoofd vol gedachten en een lichaam vol stress stapte ik het vliegtuig uit, verlangend naar je rust en ruimte. De angst voor teleurstelling fladderde in mijn achterhoofd, maar bij de eerste glimp die ik van je opving wist ik dat dit nergens voor nodig zou zijn.
Lief IJsland, wat heb ik je gemist.
Je aanblik ontroert me direct met je talloze tinten groen. De wind trekt de tranen uit mijn ogen en je koude omhelzing beneemt me meteen de adem. Ik sta te popelen om je beter te leren kennen. Af te dalen naar je donkere diepten en de klim te maken naar je eenzame hoogten.
Eindelijk weer terug!
Mooie verhalen
Dank je wel!