Drakentemmer, Angsthaas, Miss Perfectionist en Miss Controlfreak. In de afgelopen blogs zijn al deze karakters voorbijgekomen met hun kwaliteiten en valkuilen, met hun wijze lessen en cadeaus. Hoewel het niet altijd makkelijk is, probeer ik een vreedzaam geheel in mijn leven te creëren, waar ieder karakter de ruimte krijgt om haar bijdrage te leveren. Maar nu staan ze gezamenlijk rondom een moeilijke situatie die ze ook samen niet opgelost krijgen.
Wat nu?
Teamwork
Het zit namelijk zo; eind vorig jaar kwakkelde ik met mijn gezondheid. Er werd een ziekte bij mij constateert, die men ziet als chronisch. Daarnaast kan deze ziekte heel veel invloed hebben op de toekomst van Mr. Simpelsap en mij. Bijvoorbeeld op het brouwen van Simpelsapjes.
Als eerste melde Angsthaas zich.
“Wat nou als..”
“Stel je nou voor dat..”
Piekeren, vergelijken en de toekomst proberen te voorspellen. Angsthaas sprong er meteen in.
Het duurde niet lang voordat Drakentemmer haar kwam aflossen. Er kwamen plannen! Een ander eetpatroon, een andere levensstijl, een kennismaking met een medisch traject en het alternatieve circuit. Niets was te gek, alles werd overwogen. Drakentemmer wikte en woog, ploos het internet zorgvuldig na op nuttige informatie en voerde eindeloze gesprekken met iedereen die haar van input kon voorzien. Het plan stond en Drakentemmer riep de hulp van Miss Perfectionist en Miss Controlfreak in. Alles moest perfect nageleefd worden, want dan was alles onder controle toch?
Hoewel dit team al zo oud is als ik zelf, gooiden zij al snel de handdoek in de ring. Dat kwam door mijn dierbare nieuwe visie Leven uit Liefde. (Met een hoofdletter L natuurlijk).
In de theorie werkte deze nieuwe visie prima en ook in de praktijk had zij haar eerste dappere stappen gezet. Maar wat er nu kwam, deed haar zelfs op haar grondvesten schudden.
Ik werd namelijk boos. HEEL BOOS.
Ik wil niet begrijpen, accepteren, positief denken, mogelijkheden zoeken, opstaan na het vallen en mijn kop op houden. Die hele ziekte kan opflikkeren, met alles erbij. Het is bijna zeven maanden geleden dat ik mijn diagnose kreeg. Maar nu pas ben ik boos. Boos, verdrietig, jaloers en soms zelfs verbolgen. Ik vind het oneerlijk, onrechtvaardig en snap niet dat dit mij moet overkomen.
De afgelopen jaren ben ik heel bewust bezig geweest met mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid en heb heel hard gewerkt om blokkades en oud zeer op te ruimen. Waar heb ik dit aan ‘verdiend?’ Waarom levert mijn lichaam me zo’n rotstreek? Ik vind het niet eerlijk!
Waarom gebeurt dit?
Rot op met je slachtoffer
Sinds ik me kan herinneren heb ik een hekel aan het woord slachtoffer. In het verleden ben ik slachtoffer geweest. Tegen wil en dank. En dat beviel me helemaal niet. Het heeft lang geduurd voordat ik daar ‘sterker uit kon komen’. In die tussentijd heb ik het slachtoffer in een hokje gestopt en de deur op slot gedraaid. Ik wilde er niets meer mee te maken hebben.
Misschien was dat het moment dat Miss Perfectionist en Miss Controlfreak geboren werden. Als ik alles onder controle heb, overkomt mij niets. Als ik alles perfect doe, overkomt mij niets.
Als er iets vervelends gebeurd, ga ik altijd op zoek naar mijn eigen aandeel. Wat kan ik de volgende keer anders doen? Wat kan ik hiervan leren?
Deze houding heeft ervoor gezorgd dat ik al heel veel lessen heb geleerd in mijn leven. Ik herken en respecteer mijn karakters en koester hun waardevolle lessen. Het heeft ervoor gezorgd dat ik liefdevoller ben, naar mezelf en anderen toe en dat ik minder oordeel en meer begrip heb. En het zorgde ervoor dat besloot te leven uit Liefde.
Ja ik weet hoe dubbel de laatste zin klinkt. Hoe kan ik Leven uit Liefde terwijl ik Slachtoffer in het verdomhoekje verstop?
Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er de grootste moeite mee haar te accepteren. In de afgelopen jaren heb ik haar bespot, weggeduwd en klein gehouden. In mijn wereld is geen ruimte voor Slachtoffers. Alleen voor Overlevers die Leven uit Liefde. Ik was alleen even vergeten dat het vaak de moeilijke dingen zijn die je overleefd. Die ervoor zorgen dat je intenser kunt leven uit Liefde.
Je weet wel, de dingen waar je in eerste instantie slachtoffer van bent.
Ik ben een Slachtoffer..
Want ik heb niet gevraagd om die rotziekte met al haar complicaties. Het is me overkomen en ik kan er niets aan doen.
Ik ben Slachtoffer..
… maar ik ben niet van plan om het te blijven.
