Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?
Deze week: Jaloezie
Ik vind je lelijk en schaam me voor je aanwezigheid.
Voorheen gebruikte ik jou als een motivator. Wanneer jij je groene kop opstak, was dat voor mij een teken om harder te gaan werken. Steeds een beetje harder, totdat ik duizelend van mijn eigen vicieuze cirkel me een slag in de rondte had gewerkt.
Ik ging met pensioen en gooide het roer om. Naïef hoopte ik op een definitief afscheid, maar ik had kunnen weten dat je weer op de stoep zou staan.
Nu ben je terug. Je wurmt je weer een weg naar binnen, werpt af en toe je schaduw op zonnige momenten en gniffelt wanneer ik met jouw bril op de wereld in kijk.
Gearmd met Miss Perfectionist en Miss Controlfreak wil ik haastig ten aanval, beschermen wat van mij is of wat ik denk te verdienen. Mijn toon wordt feller, mijn oordelen harder en mijn blik versmalt. Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor kwetsbaarheid, eerlijkheid en liefde. Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor mij.
Gisterenavond verleidde je me bijna tot ruzie. Mr. Simpelsap en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Een blik in zijn ogen bracht me inzicht. Hoe fijn is het als je samenwoont met iemand die je gedrag zo oprecht spiegelt en onvoorwaardelijk van je houdt. Als de liefde voor mezelf even tekortschiet, is zijn liefde altijd beschikbaar om me een duwtje in de rug te geven.
Ik had niet door dat ik steeds een beetje groener begon te zien. Mijn mond vulde zich al langzaam met verwijten, mijn ogen waren al naarstig op zoek naar een stok om mee te slaan.
Afgeleid door afgunst duurde het even voordat ik jouw uitnodiging op waarde kon schatten.
Ik schaamde me voor je en was zo druk met je weg te duwen, dat ik niet eens zag wat je werkelijke bedoelingen zijn.
Jij nodigt me uit om ruimte te nemen, stil te staan en naar mezelf te kijken. Wat is er aan de hand? Waar ben ik precies jaloers op? Wat kom ik tekort? Ik blijk jaloers te zijn op Mr. Simpelsaps vermogen om er ‘tussenuit’ te gaan. Even geen ziekenhuizen en Endobitch, gewoon pauze, bijkomen en feesten. Maar bij mij gebeurt het hele feest in mijn lichaam, helaas is daar geen ontsnappen aan! Toch?
Jaloezie, jij bent mijn gemaskerd verlangen. Door jou te verwelkomen en open te staan, krijg ik de ruimte om te ontdekken waar ik behoefte aan heb. Nu heb ik vooral behoefte aan rust, ruimte en energie. Ik wil weer geloven en hoop kunnen vestigen op de dingen die we doen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik wil weer kunnen genieten van de blije belletjes die opborrelen als we op avontuur gaan, of als ik inspiratie opdoe op een onbewaakt moment.
Dus dat gaan we de komende tijd doen.
Lieve jaloezie, bedankt voor je inzichten. Ik vind je nog steeds lelijk, maar schaam me niet meer zo erg als eerst. Misschien komt er een moment dat ik je aanwezigheid niet meer nodig heb, als ik een sterkere band heb met mijn verlangens en behoeften en ze zonder maskers naar binnen kunnen treden. De volgende keer dat je weer over de drempel stapt, zal ik eerst goed naar je kijken voordat ik je naar buiten probeer te werken. Beloofd!
Jeetje, wat beschrijf je dat mooi. Zo herkenbaar, dat van die stokken om mee te slaan en de oordelen die harder worden. Het is soms alsof ik het mezelf zie doen. Ik zie mezelf reageren en denk nog net: “wat ben ik aan het doen?” En toch voelt het ook gerechtvaardigd, want die ander…. nou ja, vul maar in. Maar eigenlijk handel ik dan gewoon uit pure frustratie en gekwetstheid. En heb ik gewoon een knuffel nodig. Ik ben gelukkig ook gezegend met mijn laiverd, die ondanks een dergelijke bui, dan nog oprecht lief kan zijn. Die spiegelt en moeiteloos de vinger op de zere plek legt. (wat ik dan soms ook weer zo ergerlijk vind, laat me nu gewoon eens even onredelijk zijn…)En eigenlijk komt het er dan vooral op neer dat ik mezelf weer eens voorbij gelopen ben omdat er van alles “moet”. En manlief heeft daar bijna geen last van. Die is erg goed in het trekken van zijn eigen lijn. En ja, daar ben ik soms wel eens jaloers op.
Ben benieuwd naar wilde wijven woensdag! Ik kom morgen weer terug. 🙂
Wat leuk om te lezen dat je het herkent! 🙂
Ik merk aan mezelf dat ik het steeds sneller en duidelijker herken. Is het allemaal toch nog ergens goed voor! Ben benieuwd wat je van het Wilde Wijven stuk vindt!