Ravijnrennen: tijd voor een andere hobby

roadrunnerIedereen die mij een beetje kent, kan het beamen: ik ben nogal fanatiek. Daarom is ravijnrennen één van mijn favoriete hobby’s. En hoewel ik inmiddels heb geleerd dat hardlopers doodlopers zijn, ben ik nogal hardleers en vind ik het moeilijk om van theorie praktijk te maken.

Klaar voor de start..
Ik had van jongs af aan de gewoonte om heel hard te werken en pas te stoppen als het werk gedaan was, of als ik tevreden was. Tegen de tijd dat ik ging studeren, had ik een eigenzinnige werkwijze ontwikkeld. Gedurende het trimester gaf ik meer dan 100% en één week voor de tentamens, meldde ik me ziek om bij te komen. Worked like charm! Ik werd een ravijnrenner: ik rende op volle vaart richting de afgrond en stopte  nét op tijd om bij te tanken.

Arrogant de afgrond in
Natuurlijk werd ik drie jaar geleden met de nadelige gevolgen geconfronteerd. Ik werd namelijk nogal arrogant van dat ravijnrennen. Hoe vaker ik tot het randje rende, hoe meer ik ervan overtuigd was dat ik alles onder controle had. Ik bepaalde immers waar mijn grenzen lagen! Onnodig te zeggen dat ik mijn grenzen dus steeds een beetje meer verlegde… totdat ik met een gevaarlijke eindsprint het ravijn in donderde. Dat was drie geleden.

Opkrabbelen en doorgaan
In de jaren die daarna volgden, klom ik uit het ravijn, checkte ik mijn lichaam (en mijn ego) op blijvende schade en krabbelde weer op. Ik concludeerde dat ik vooral veel schijnveiligheid en schijncontrole had in mijn leven. En dat mijn ego een paar maten te groot was geworden.
Met kleine stapjes ging ik weer op weg. Rustig tempo, vaker pauze nemen. Stilstaan bij mezelf en checken hoe vol mijn tank zit. De dingen die ik doe, loskoppelen van de persoon die ik ben. Mijn ego verkleinen en trouw blijven aan mijn essentie. Ik  ruilde mijn drang naar controle in voor een verlangen naar balans. Mijn leven werd rustiger en meer in evenwicht.

Ravijnrenner 2.0?
Maar ja, ik blijf natuurlijk fanatiek. Mis de kick van het rennen. Want wat is het gaaf om door te knallen en mooie dingen neer te kunnen zetten! Om mijn uithoudingsvermogen te testen en trots te kunnen zijn op de geboekte resultaten!
Afgelopen week begon ik met mijn nieuwe baan en maakte een ouderwetse, vliegende start.
En vond het heerlijk! Althans, de eerste paar uur.. aan het einde van de week kwam de nieuwe gebalanceerde versie van mezelf in opstand. Ik voelde me overprikkeld, moe en uitgeblust.
Ik ben geen ravijnrenner mee geloof ik. Het is nog steeds leuk om te doen, maar ik identificeer me er niet meer mee.

Misschien ga ik maar op zoek naar een nieuwe hobby. Nieuwe patronen haken? Simpelsapjes brouwen? Ik denk er nog even over na en experimenteer er in de tussentijd lustig op los.

 

Bron illustratie

 

(Visited 119 times, 1 visits today)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.