Welcome to the darkside: 7 lessen uit donkere tijden

Mijn mantel der liefde kan naar de kringloop
Ondanks mijn minimalistische opruimrondes en het ruimen van mijn fantasie-tas, had ik hem nog hangen: de mantel der liefde. Blijkbaar is mijn uitvoering van camouflageprint. Ik heb niet eens door gehad dat ik die zo vaak gebruikte! Na mijn zoveelste confrontatie met de ijskoningin werd het me ineens glashelder: als iemand keer op keer zijn ware gezicht laat zijn, hoef ik die niet met de mantel der liefde te bedekken. Sommige mensen gedragen zich gewoon asociaal en dat hoef ik niet te begrijpen of
te tolereren. Dus hup, weg ermee. Die mantel der liefde kan naar de kringloop en de bezoekregeling voor de Ivoren toren zeg ik ook op.

Ik neem de tijd om de spiegel te poetsen
Ik ben soms zo verdiept in draken temmen, beren van de weg sleuren en olifanten weer terug veranderen in muggen, dat het beeld dat ik van mezelf heb een beetje troebel is
geworden. Het is zo makkelijk om bezig te zijn met alles wat beter moet, dat ik vergeet wat ik allemaal al kan. Gesprekken met Mr. Simpelsap of met familie of vrienden zorgen ervoor dat ik de boel weer in het juiste perspectief ga zien.
Soms vind ik in de ander een stukje van mezelf terug.

Met welke bril kijk ik?
Het beeld dat de ander van mij heeft, heeft niet altijd toegevoegde waarde voor mezelf. Het afgelopen jaar heb ik regelmatig te horen gekregen dat ik dik ben, er zwanger / hormonaal uitzie en een onderkin en dikke kont rijker ben geworden.
Het klopt trouwens.
Ik ben een stuk dikker dan vroeger. Even voor de beeldvorming: in de afgelopen jaren ben ik van een BMI van 14.9 (ernstig ondergewicht) naar een BMI van 24 (gezond gewicht) gegaan. Ik maak deel uit van de heilige lijn der Himalaya-kinnen en aangezien ik zorgvuldig (spieren) heb gespaard voor de indrukwekkende omvang mijn kont,ben ik hartstikke trots op het resultaat. Tegenwoordig haal ik dus vaker mijn schouders op.
Mijn eigenwaarde wordt niet bepaald door de ongevoeligheid van een ander.

Nu ik weet wat ik waard ben, weet ik wat ik wil investeren
Dat brengt me bij het volgende punt. Nu ik besef hoeveel waarde ik aan mezelf hecht, is het
ook makkelijker om te investeren. In een capsule wardrobe bijvoorbeeld, zodat ik 80% van mijn kledingkast heb kunnen doneren. In een gezonder en actiever leven waarin ik 2-3 keer per week sport en vooral groenten en fruit eet. Maar ook in mijn consumentengedrag: ik schafte mijn Facebook af, kijk nauwelijks tv meer en probeer mijn smartphone zo min mogelijk te gebruiken. Ook mijn tijd en energie zijn waardevol en ik weeg zorgvuldig af waar ik die aan wil besteden.

Als het tocht, mag de deur dicht
Het zijn kiertjes die de kou binnen laten en er ervoor zorgen dat er een hoop energie verloren gaat. Dit geldt niet alleen voor ons huis, maar ook voor mijn leven.
In de afgelopen periode ben regelmatig teleurgesteld geraakt in anderen. Zoals ik al eerder schreef is empathie is soms ver te zoeken. In mijn leven zijn groene monsters vooral draken. Maar ik werd er dit jaar weer aan herinnerd dat sommige mensen vooral problemen hebben met ander soort groene monsters. Mijn energie sijpelt langzaam weg wanneer ik tijd met hen doorbreng.
Dus ik doe de deur dicht.
Geen semi-beleefde gesprekjes meer met mensen die mijn donkere dagen gebruiken als trap (of trampoline!) om wat hoger te kunnen reiken.

Wat je zegt, ben je zelf?
Als ik de empathie in anderen soms mis, wat zegt dat dan over mij?
Dat ik behoefte heb aan begrip, zorg en liefde. Die kan ik ook heel goed aan mezelf geven. Wat ik daarna van anderen ontvang is dan mooi meegenomen. 😉
Ook ben ik kritischer naar mezelf gaan kijken: ik kan wel een hoop van anderen verwachten, maar hoe gedraag ik ten opzichte van hen? Ik vroeg het aan de mensen om me heen, kreeg fijne feedback en leerde dat ik vooral zorgvuldiger met mijn empathie kan omgaan. (Zie ook punt 5)

Ik geef puzzelstukjes de tijd om op hun plek te vallen
In september heb ik de sprong gewaagd en begonnen met een schrijfopleiding. Het is heerlijk en eng tegelijk. Waar het schrijven eerst vanzelf ging omdat ik in een flow zit en omdat ik het lekker vind , ben ik nu gebonden aan literatuur, opdrachten en heuse deadlines. Ik zweet peentjes als ik mijn opdracht inlever of voordraag aan andere schrijvers, want zij voorzien mij van feedback. Ik ontdekte dat ik me sterk identificeer met schrijven: dit is niet alleen wat ik doe, maar ook wie ik ben en wil zijn.
In gesprek met Mr. Simpelsap herinnerde ik me hoe simpel het kan zijn: als ik het de tijd geef, rolt er vanzelf een verhaal uit. Iedere keer is het spannend, maar de moeite waard. Gaandeweg krijg ik mijn flow weer terug en ben ik een hoop ervaring en kennis rijker.

Donkere tijden geven mij een heldere blik, de meest waardevolle inzichten en de mooiste verhalen.
Het is niet altijd even makkelijk, maar ik word er altijd beter van.