De liefde van tante Mathilda

“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

Groots in haar bescheidenheid, vol van liefde en onverschrokken.
Mijn tante Mathilda was voor niemand bang.

Eindeloos geduld weerspiegelde in haar ogen. De rust van haar aanwezigheid drukte elke storm de kop in. Tante Mathilda sprak met elegantie, zweeg met allure. Voor ik haar riep, was ze daar. Voor haar blik de mijne kruiste, had ze me gezien.
Zij leerde mij dat oprechte daden uitleg overbodig maken.

Ze wist dat het hart de oorsprong van liefde was en beschermde het hare met moed en gratie.  Fier maakte ze haar keuzes, onderging met opgeheven hoofd de consequenties en schoof oordelen aan de kant. In haar begrensde leven koos zij voor een missie dat voorbij haar eigen horizon lag.

Ze vond haar evenbeeld die met evenveel passie en toewijding ten strijde trok. Ze vulden zij elkaar aan, verdubbelden hun inzet en vermenigvuldigen hun liefde op hun eigen manier.
Als je oprecht de liefde deelt, is je nalatenschap oneindig.

Tante Mathilda bepaalde wat heilig was en schonk haar hart in volle devotie.Haar geloof bracht rust en liefde, haar hart stroomde over. Velen lesten hun dorst aan de oevers van haar genegenheid. Ze wachtte je op met open armen. Maskers vielen, muurtjes brokkelden af en zij luisterde zonder oordeel of advies.
Mij verschafte ze toegang tot haar bron van sereniteit, berusting en liefde. Ze gaf me het laatste duwtje in de rug om het boek te openen dat ik lang geleden gesloten had. Ik voel me dankbaar en vereerd dat ik ook iets voor haar heb kunnen betekenen, hoe klein dit ook mag zijn.

De strijd is gestreden en mijn tante Mathilda kan eindelijk genieten van haar welverdiende rust. Ik tel mijn zegeningen en hou mijn ogen open voor de kleine wijsheden die ze verstopt heeft in mijn leven.

Dag lieve tante Mathilda, tot de volgende keer.