Dagelijkse geurtjes zijn gevangen in kleine doosjes.
Aan ons aspirant schrijvers de taak om een verhaaltje te schrijven bij de geur die je krijgt.
De geur van tabak
Toko Ambon was net zo eigenzinnig opgezet als mijn oma.
Nauwe gangetjes bomvol producten. Oosters en Westers gemoedelijk naast elkaar. Links in de tweede gang stond het kastje. Donkerbruin bewerkt hout met houten versiersels en zwarte knoppen.
In die kast stonden sigaretten en shag, vloeitjes en aanstekers netjes naast elkaar, opgesteld als een legertje. Ik deed regelmatig het kastje open en snoof de zware, kruidige geur van tabak op.
De sigaretten met mint roken onbetrouwbaar fris.
Later als ik groot was, zou ik ook roken, met de elegante sigarettenhouder tussen mijn vingers geklemd. Nonchalant de rook uitblazend, misschien wel in het gezicht van mijn gesprekspartner als die iets zei wat mij niet beviel. Net als in de film.
Maar later is nu.
Toko Ambon is niet meer en het roken hield ik niet vol.
Alleen die mint sigaretten ruiken nog steeds onbetrouwbaar fris.
Weer pakkend beschreven oma ’s toko
Mooie herinneringen
Ha! Toevallig publiceerde ik ook een stukje over geur vandaag. Ik vind geuren altijd maar lastig te omschrijven. Maar een geur waar ik echt nostalgisch over ben: de boter van Croma. Dat rook al lekker als je het in de pan deed. Als vegetariër vind ik Croma alleen niet lekker met groenten. Het past beter bij vlees, en dat eet ik nu niet meer.
Hoi Paul,
Wat een grappig toeval! 🙂
Croma..jaa! Dat haalt ook bij mij meteen herinneringen op.
Mooi dat het bij jou ook een ‘verloren’ geur is.
Herkenbaar, Aca! En dat te bedenken dat dokters zo’n veertig jaar geleden mensen met astma adviseerden te gaan roken. Menthol sigaretten, want dat zou helend werken…