Over jonge koeien en oude emmers


Het is de druppel die de emmer doet overlopen
Mijn emmer liep nooit over, want iedere keer stootte iemand em om
Per ongeluk, of expres
Uit jaloezie of onbeholpenheid
Alleen of samen met anderen
Iedere keer ging die emmer om
Iedere keer zette ik em weer overeind
Maakte ik de bodem vrij van het zand uit de ogen,
Van de stenen uit de maag
Van de borden voor de koppen
Ieder keer legde ik de lat weer wat lager

Verliet ik mijn referentiekaders, zoekend naar houvast bij anderen
Rekte ik mijn grenzen
Bemestte ik mijn begrip
Zodat ik uit iedere berg stront de hoop kon laten ontspruiten

Als ik maar harder..
Als ik maar meer..
Als ik maar beter..
Als ik maar geduldiger..

Anderen strooien als zachte heelmeesters zand in ogen
Duwen jonge koeien kopje onder in de sloot,
Gooien met modder terwijl ze hun ware aard blijven bedekken
Schreeuwen om het hardst in de hoop écht gehoord te worden

Mijn lat is hun lamp
Waar ze steeds weer tegenaan lopen
Geen wonder dat het licht niet in de ogen wordt gegund

Mijn oude emmer
Verroest, gebutst en verbogen
Is overgelopen
Want ik maakte het leven
Mijn vrede als een rivier
Mijn liefde als een oceaan
Mijn blijdschap als een fontein
Passen niet meer in een emmer

Dus hou je emmers, je koeien en wonden
Laat ze overlopen, trek ze uit de sloot, laat ze etteren of helen
Laat jezelf zien, laat jezelf horen
Of pak de borden uit de kast, plaats ze weer voor je kop
Negeer de steen in je maag en wrijf nog wat meer zand in ogen

Mijn emmers
Gaan met pensioen
Mijn stroom is niet meer te stoppen