Even bijbloggen: Weer een stap voor Simpelsap

Mother's DayTea PartyMet een hoofd vol dromen en een buik vol blije kriebels  geef ik ruimte aan mijn liefde voor schrijven.  Ik  volg een schrijfopleiding, heb een eigen schrijfkamertje en er druppelen steeds meer opdrachten binnen.

 

Vlak voor mijn dertigste verjaardag besloot ik een maatje groter te dromen en zette een nieuwe stap..

 

2016-08-19-PHOTO-00001504

Ik ben officieel freelance schrijver en  Simpelsap staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel!

“Wat is het verdienmodel?”
Say what? Toen de KvK mevrouw mij die vraag stelde, keek ik haar een beetje glazig aan.
Simpelsap is mijn speeltuin, de plek waar ik kan experimenteren met mijn schrijfkunsten en het vertellen van verhalen. De bezoekersaantallen groeien beetje bij beetje en dat vind ik erg leuk om te zien.
Het gaat er voor mij niet om hoeveel mensen mijn blog lezen, maar wíe mijn blog leest.
Simpelsap brengt steeds meer opdrachten op mijn pad en ik ben erg dankbaar en blij dat ik me hier verder in kan ontwikkelen!

Zoals je onder het kopje ‘samenwerkingen en opdrachten’ kunt lezen, kun je mij voor verschillende zaken inzetten. Boekreviews, memoires, speeches of teksten voor speciale gelegenheden of het schrijven voor blogs en artikelen. Als je een schrijver nodig hebt en mijn schrijfstijl je aanspreekt, kun je altijd even een berichtje achter laten of het contactformulier invullen. Ik neem dan zo snel mogelijk contact met je op om de mogelijkheden te bespreken.

En nu?
Momenteel staan er een aantal klussen op de planning waar ik druk mee ben. Zo schrijf ik mee aan het tweede nummer van het Wilde Wijven magazine en ben ik bezig met een spannend project waarin eten, gezondheid en endometriose een grote rol spelen.
Én Mr. Simpelsap en ik reizen opnieuw af naar IJsland om ons avontuur daar verder voort te zetten.
Genoeg om me op te verheugen dus.

Stay tuned!

Marieke’s eerste Wilde Wijven Magazine staat online!

1Toen ik eind 2014 met ‘Simpelsap’ startte, had ik niet kunnen vermoeden dat er zoveel moois uit voort zou komen.
Ik heb veel berichtjes gehad van bekenden en onbekenden die geraakt worden door mijn blogs en er blij van worden. Online heb ik mensen ‘ontmoet’ die mijn inspireren en motiveren om mezelf verder als schrijver te ontwikkelen.  Zo heeft Marieke van Sprinkel Sprankel mij het duwtje in de rug gegeven om op zoek te gaan naar mijn eigen Wilde Wijf en daarover verslag te doen op Wilde Wijven Woensdag, hielp Debby van Bohemian dreams me met mijn eerste stappen als professioneel schrijver en leerde Percy  van PercyTienhooven me dat het helemaal niet perfect hoeft en dat plezier maken besmettelijk is 🙂
Dank jullie wel daarvoor!

En nu mag ik iets moois met jullie delen!
In de afgelopen maanden heeft Marieke van Sprinkel Sprankel keihard gewerkt aan het allereerste ‘Wilde Wijven magazine’.
Marieke heeft me gevraagd om een tweetal artikelen voor het magazine te schrijven en dat heb ik met veel toewijding en plezier gedaan.
Voor het eerst in mijn ‘schrijverscarrière ‘ zijn mijn artikelen officieel gepubliceerd. Een droom die in vervulling gaat!

Nieuwsgierig?
Je kunt het magazine hier gratis aanvragen!

Laat je mij (en Marieke!) weten wat je ervan vindt?

Twee werelden in de remix; double the trouble, twice the fun

WWW: Twee werelden in de remix“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com

Ik ben een Molukse vrouw die in Nederland woont.
Doordat ik ben opgegroeid in twee werelden heb ik leren koorddansen op de dunne scheidslijn tussen verdragen en tolereren, tussen integreren en assimileren. Het heeft me een rijker mens gemaakt, maar daarvoor heb ik een lange weg afgelegd.

Mijn Molukse wereld was kleurrijk, trots, koppig, luidruchtig en overweldigend. Er heerste een sterk rechtvaardigheidsgevoel en men zorgde voor elkaar. Er waren (ongeschreven) leef- en gedragsregels waar je je aan diende te houden. Soms liepen de theorie en de praktijk nogal wat uiteen, maar het was ook belangrijk dat een goede familienaam behouden bleef. Kracht en inspiratie kon je halen uit het geloof, want God is onze Vader en zorgt voor ons allemaal.
Mijn Molukse wereld voelde veilig; men keek naar elkaar om. Niets wat je deed bleef ongezien.
De geschiedenis had een dikke stempel gedrukt op het heden en hield mij in een wurgende houdgreep. Ik wilde respect hebben voor het verleden, maar daarnaast ook alle kansen aangrijpen om iets te maken van mijn toekomst.

Dus ik besloot mijn eigen weg te gaan.

De Nederlandse wereld
was groot en weids. Alles was mogelijk, als je maar wou. Je mocht jezelf onbeschaamd op de eerste plek zetten. Geluk kon je afdwingen, je familie mocht je kiezen en het belangrijkste geloof was het geloof in jezelf. Niets is te gek, ruimte genoeg om te experimenteren, want wat maakt het nou uit wat iemand van je vindt? Ze kunnen beter over je lullen dan van je vreten! Dat blijven (vr)eten kon wel trouwens, maar wel graag even bellen van te voren!
De Nederlandse wereld voelde vrij en leeg; als iedereen aan zichzelf denkt, wie denkt er dan aan “ons”? Aan “wij” omdat we samen sterk staan? Ik wilde weten wie ik was, maar tegelijkertijd in staat zijn om me te verbinden met de wereld.

Dus ik besloot mijn eigen wereld bij elkaar te puzzelen.

Het heeft even geduurd voordat alle stukjes in elkaar pasten. Voordat ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ combineerde met het uitbundige “ahahahahaieeee!” of de hartstochtelijke debatten tijdens verjaardagen. Voordat ‘*Malu hati’ paste bij assertief zijn en ‘**Apa datang dari muka, djangan unduré  zich verenigde met de Monsterlijke tweeling Loslaten en Opgeven.
Nog steeds worstel ik met schaamte en onzekerheid, met assertief zijn en bescheidenheid.
Maar de basis is gelegd. Ik ben een selfmade woman, in een selfmade world. Always under construction weliswaar, maar vastbesloten om in één wereld te leven en te genieten van al het moois dat het me te bieden heeft.

* vrij vertaald verlegen hart. Malu hati staat voor bescheidenheid, dat bij Molukkers hoog in het vaandel staat.
**Wat ons ook tegemoet zal treden, nimmer zullen wij wijken.

Wild Wijf in de spotlights: Sarah Kay

Sarah Kay“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com

Als kind en puber liet ik mijn fantasie de vrije loop. Ik schreef gedichten, songteksten, verhalen en was meerdere malen aan een Echt Boek begonnen. Dromend van een carrière als schrijver las ik alle boeken die ik in mijn handen kreeg. Schreef ideeën op en verzamelde als een echte schattenjager de mooiste woorden en zinnen.
In mijn examenjaar moest ik kiezen tussen journalistiek en de hulpverlening. Ik koos voor het laatste en begon een leven in een andere stad. Er was geen ruimte meer voor fantasieverhalen.
Schrijven werd een uitlaatklep, een houvast in donkere tijden.
Toen ik Mr. Simpelsap tegenkwam, klaarde de lucht op en braken betere tijden aan.  Op een enkele liefdesbrief schreef ik nauwelijks meer iets. Schrijven werd iets uit een ver verleden.
Het vuur was gedoofd en de passie vergeten.

Toen zag ik haar Tedtalk.
Ze straalt. Ieder woord dat haar mond verlaat, doet mijn hart oplichten.
Vol overtuiging deelt ze haar creaties. Ze maakt zich niet groter of kleiner dan ze is, maar gunt zichzelf de ruimte die zij verdient.
Haar woorden slaan bruggen tussen vroeger en nu, tussen vrees en hoop tussen hartzeer en helen.
Lange tijd werd ik geplaagd door angsten. Het allerliefste schrijf ik, maar wat nou als het mislukt? Als niemand zit te wachten op mijn schrijfels en iedereen mijn woorden in de wind slaat? Het leek veiliger om deze grote droom stilletjes te koesteren. Te vangen in een glazen potje en diep weg te stoppen zodat er niets mee zou gebeuren.
Maar gevangen dromen geven je geen vreugde.
Door dit optreden besefte ik dat ook mijn geschreven woorden waarde hebben, dat ook ik mijn stempel op de wereld kan drukken door te doen wat ik het liefste doe.
Sarah Kay heropende mijn hart en wakkerde mijn verlangen weer aan om te schrijven. Ik pakte mijn pen weer op en met vallen en ging het avontuur aan. Deze keer ben ik vastbesloten om er volledig voor te gaan en ervan te genieten 🙂

[ted id=1100 lang=nl]

And yes, on a scale from one to over-trusting I am pretty damn naive but I want her to know that this world is made out of sugar. It can crumble so easily but don’t be afraid to stick your tongue out and taste it.

 

Boekreview Playing Big – Tara Mohr

Simpelsap leest Later als ik groot ben dan….
Vroeger kon ik hier eindeloos over fantaseren. Maar vroeger is voorbij en later is nu.
Hoewel ik fysiek niet groter ben geworden dan één meter zestig, heb ik heel wat grootse dromen die ik graag zou willen verwezenlijken. Maar hoe leef ik groots wanneer ik mezelf vaak zo klein voel?
Marieke schreef op haar blog over het boek van Tara Mohr;  Playing big. Een boek dat je helpt ‘groots spel’ te spelen. Ik was meteen geïnteresseerd en begon diezelfde week nog met lezen.
Wat extra groeien, dat wil ik wel!

Tara windt er geen doekjes om: de wereld kan ten goede worden veranderd wanneer vrouwen zich op ware grootte presenteren. Je niet langer klein maken en schikken naar de wensen en verwachtingen van anderen, maar onderzoeken waar je over droomt en daar werk van maken.
Vanaf de eerste bladzijde heeft ze me al te pakken en ze laat me niet los. Met heldere voorbeelden schetst ze herkenbare situaties uit de praktijk.
Het voelt alsof we samen aan het lunchen zijn en zij me een tips geeft hoe ik mijn Wilde Wijf kan laten groeien.
In het boek komen verschillende oefeningen aan de orde. Zo is er een geleide meditatie en zijn er in elk hoofdstuk dagboekvragen die je helpen de stof op jezelf toe te passen. De belangrijkste inzichten worden aan het eind van elk hoofdstuk samengevat en er wordt kort toegelicht wat de ideeën zijn achter de theorie.  Ook geeft ze praktische tips hoe je om kunt gaan met obstakels en valkuilen.
Natuurlijk ga ik je niet alles verklappen, maar wil wel graag twee dingen delen het meeste indruk op me hebben gemaakt.

1. Pachad en Jira
Ken je dat? De angst dat je ‘door de mand’ zal vallen? Dat mensen eindelijk zullen ontdekken wie je écht bent en je dan als een baksteen laten vallen? Dat is Pachad, een heftige irrationele angst die voortkomt uit zorgen over wat er zou kunnen gebeuren. Pachad wordt vaak veroorzaakt door je ego. Het is verdwalen in je eigen worst case scenario’s en je laten leiden door je innerlijke rechter.

Naast Pachad is Jira.
Jira staat voor het gevoel dat je ervaart wanneer je meer ruimte inneemt dan je gewend bent, je plots meer energie voelt dan je had en je in de tegenwoordigheid bent van het goddelijke. Het is het gevoel dat je krijgt als je je comfortzone stretcht en alle puzzelstukjes op hun plek lijken te vallen.
Jira is voor mij op ‘publiceren’ drukken, elke keer als ik een blogje heb klaargezet. Doodeng, maar elke keer de moeite waard!

Qua gevoel lijken Pachad en Jira op elkaar, maar wanneer ik onderscheid leer maken tussen die twee, heb ik helderder voor ogen waar ik nu echt mee bezig bent.
Ben ik mijn ego aan het voeden of juist mezelf opnieuw aan het uitvinden?

2. Verstoppertje spelen
Ik zie mezelf graag als een soort Miss perfectionist light, omdat ik vooral haar positieve kanten voor me laat werken. Tijdens het lezen van dit boek kwam ik erachter dat achter mijn Miss Perfectionist eigenlijk een Smoezenkoningin schuilgaat.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik eerst een diploma moet hebben voordat ik mezelf schrijver kan noemen. En minstens 250 goede artikelen moet publiceren voordat ik mijn labour of love kan aanbieden aan anderen. Alle andere initiatieven die ik op schrijfgebied al heb ondernomen, vergeet ik dan even voor het gemak.
Smoesjes!
Allemaal manieren waarop ik mezelf saboteer om hoog spel te spelen.

Mijn droom is om te schrijven. Met mijn producten wil ik mensen helpen om liefdevoller naar zichzelf en naar de ander te kijken. Zodat de wereld een beetje beter wordt.
Door Simpelsap ben ik hier dagelijks mee bezig en door mijn vaardigheden in dienst te stellen voor anderen, wil ik dit effect vergroten.  Dus ik klets ik  met mijn innerlijke mentor, discussieer ik met mijn Monsters en ga met een flinke dosis Jira de uitdaging aan om mezelf steeds meer te laten zien als schrijver. Want dat is wat ik doe 🙂

Playing Big van Tara Mohr mag wat mij betreft op de Wilde Wijven literatuurlijst.  In dit boek roept zij alle vrouwen op om hoog spel te spelen. Het is tijd om jezelf aan de wereld te laten zien en je ambities te realiseren. Dit hoef je niet meteen groots en meeslepend aan te pakken, stap voor stap is ook goed. Als je maar vooruit gaat en jezelf de ruimte gunt om te kunnen worden wie je altijd hebt willen zijn.

Let’s play it big!

Een nieuwe stap voor Simpelsap

Een nieuwe stap voor Simpelsap“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

Vanaf dat ik een klein meisje ben, wil ik graag schrijver worden. Het leek me fantastisch om mijn eigen verhalen de wereld in te brengen en te delen met anderen. Ik laat mijn fantasie dagelijks de vrije loop en heb moeten leren leven met het feit dat ik sneller denk dan ik kan typen 😉
In december 2014 waagde ik de stap om Simpelsap te beginnen. In eerste instantie waren de eerste stapjes klein en wankel, maar nu merk ik steeds zekerder word van de content op mijn blog en van mezelf als schrijver.
Als Wild Wijf word ik continu geprikkeld om mijn hart te volgen en datgene te doen waar mijn passie ligt. Meer doen met schrijven is dan een voor de hand liggende keuze.
Toch heb ik me vaak verstopt achter de illusies dat ik niet geschoold genoeg ben als schrijver, dat ik niet ervaren genoeg ben of dat ‘mijn schrijfsels wel aardig zijn’ maar verder niet veel teweegbrengen.
In de afgelopen anderhalf jaar heb ik door de reacties op Simpelsap en in mijn omgeving geleerd dat deze ideeën niet op waarheid berusten.
Daarom heb ik besloten om weer een sprong te wagen…

Vanaf vandaag kun je mij inhuren om voor jou te schrijven!
Wat kan ik allemaal voor je kan doen?
– Artikelen te schrijven voor je blog, dienst of product.
(Deze dienen dan wel bij de inhoud van Simpelsap te passen)
– Memoires vastleggen.  Bij ongeneeslijke ziekte, reisverhalen of belevenissen uit een bijzondere periode uit je leven zoals je jeugd, je verlovingstijd of kraamtijd.
– Teksten voor speciale gelegenheden, zoals bruiloften of uitvaartdiensten
–  Het schrijven van een ode. Voor een ander, als verjaardagscadeau bijvoorbeeld. Of voor jezelf.

Maar ook voor andere ideeën of samenwerkingsverbanden sta ik open.
Meer informatie vind je onder het gloednieuwe subkopje “Samenwerking en opdrachten” onder ‘Over Simpelsap’, bovenin de site.

Schrijven is mijn labour of love. Met veel toewijding, liefde en plezier schrijf ik mijn artikelen.
Ik hoop dat je dit ook kunt voelen tussen de regels door, wanneer je op Simpelsap leest.
Door deze stap wil ik mezelf meer ruimte geven om me te ontwikkelen als schrijver.
Wie weet wat er op mijn pad komt en waar ik inrol!

In de afgelopen weken heb ik gemerkt dat mijn bezoekersaantallen omhoog gaan. Ik krijg steeds vaker reacties op mijn artikelen en dat vind ik hartstikke leuk!
Zou je graag meer willen lezen over bepaalde onderwerpen? Laat het me weten in de comments!

Simpelsap schrijft even niet…

Simpelsap Schrijft (1)Het is je misschien al opgevallen. Gisteren is er geen Monsterlijke Maandag online gekomen en ook de Wilde Wijven Woensdag van morgen, zal komen te vervallen.

De afgelopen dagen ben ik overdonderd door een wervelwind van gebeurtenissen en emoties. Ik neem deze dagen de tijd om alle puzzelstukjes op zijn plek te laten vallen en woorden te geven aan wat er is of is geweest.

Dus ben ik er even niet.
Ik verwacht volgende week weer terug te zijn. Met nieuwe verhalen en leuk nieuws! 🙂

Wie is die Endobitch?!


Wie is die Endobitch?“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt
wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties nietonderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

Ze zal mijn favoriete Wilde Wijf nooit worden, maar kan eigenlijk niet in dit rijtje ontbreken. De Endobitch. Ik heb vaker over haar invloed op mijn leven geschreven. Maar wie is ze en wat doet ze nu eigenlijk?
Pak wat te drinken en ga ervoor zitten, want dit is een lang verhaal..

De Endobitch is afgeleid van Endometriose.
(Ik schrijf het met een hoofdletter ‘E’ van Ellende)

Wat is Endometriose?
“Endometriose is een ziekte waarbij een soort slijmvlies dat lijkt op baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoederholte voorkomt. Het slijm nestelt zich op andere organen en het buikvlies. Dit zorgt voor klachten. Bijvoorbeeld als de endometriose gaat kleven aan de darmen kunnen darmproblemen en pijn bij de ontlasting ontstaan. Of bijvoorbeeld wanneer endometriose aan de eierstokken gaat kleven kunnen vruchtbaarheidsproblemen ontstaan.”
Bron: Endometriose Stichting http://endometriose.nl/endometriose/

Ik zie het zelf als een soort tandplak, maar dan rond mijn baarmoeder. 😉 In mijn geval bleef de plak zich opstapelen en ontstond er een chocoladecyste* op mijn eierstok. Dat is een cyste gevuld met oud bloed en baarmoederslijmvlies. Als deze cyste knapt, raken de omringende gebieden ernstig beschadigd. Voor een eierstok kan dit het gevolg hebben dat die (gedeeltelijk) verwijderd moet worden. Bij mij waren ze er gelukkig op tijd bij.

Hoe weet je dat je Endometriose hebt?
Dit is nogal lastig. Niet iedereen met endometriose heeft klachten. Ook staat de intensiteit van de klachten los van de ernst van de Endometriose. Met andere woorden: je kunt klachtenvrij zijn en uiteindelijk ontdekken dat er veel verklevingen en/of cystes zijn, of juist kapotgaan van de pijn (zoals in mijn geval) en erachter komen dat de schade redelijk beperkt is.
Onderstaande klachten kunnen op Endometriose wijzen:

  • Menstruatiepijn;
  • (Chronische) buikpijn;
  • Darm- en blaasproblemen;
  • Vermoeidheid;
  • Pijnlijke geslachtsgemeenschap;
  • Onvruchtbaarheid
  • Bekken- en/of buikpijn (ook buiten de menstruatieperiode);
  • Lage rugpijn;
  • Pijn in de benen;
  • Ovulatiepijn (= pijn bij de eisprong);
  • Pijn tijdens inwendig onderzoek van de vagina en/of darm;
  • Lusteloosheid;
  • Depressie en/of prikkelbaarheid;
  • Pre Menstrueel Syndroom (PMS);
  • Gezwollen buik;
  • Slapeloosheid.

Zoals je ziet is het een hele lijst. Niet iedere klacht is even specifiek.  Wist je dat het gemiddeld 8 jaar duurt voordat de diagnose Endometriose wordt gegeven? Het opsporen van Endometriose in het lichaam is een hele klus.
Cystes kunnen via een inwendige echo waargenomen worden. Maar de Endometriosehaarden (de baarmoederplak) zijn nauwelijks met het blote oog waarneembaar. De officiële diagnose wordt vaak pas gegeven nadat er een kijkoperatie heeft plaatsgevonden. En die plan je niet zomaar even in.

Wat voor gevolgen heeft Endometriose?
Endometriose veroorzaakt chronische pijn en ongemak en is een van grootste de oorzaken van verminderde vruchtbaarheid.
Voor mij betekent dit dat ik rondom mijn eisprong en menstruatie heftigere klachten kan ervaren. Een menstruatiecyclus duurt gemiddeld 4 weken. Met een beetje pech kan het voorkomen dat ik 3,5 week van die vier weken last heb van pijn en andere vervelende klachten. Hoofdpijn, buikpijn, rugpijn, extreme vermoeidheid, misselijkheid, duizeligheid enzovoorts. Daar word ik vervolgens prikkelbaar en lusteloos van.
Voor het maken van Simpelsapjes zijn we aangewezen op medisch traject. Dit is psychisch en lichamelijk zwaar. Ik ben begonnen met hormonen, die de kans op een zwangerschap kunnen vergroten, maar er ook voor kunnen zorgen dat de Endometriose sneller weer actief wordt. Omgaan met angst en onzekerheid is dan ook een extra uitdaging die ik er als bonus bij krijg.

Kun je Endometriose genezen?
Daar kan ik kort over zijn: nee, helaas (nog) niet.
Onderzoekers zijn er nog niet over uit hoe Endometriose ontstaat en er bestaat geen geneesmiddel voor. Er zijn wel een aantal behandelingsmogelijkheden:
* Vrouwen met lichte Endometriose wordt vaak geadviseerd de anticonceptiepil te slikken, zonder stopweek. Zo krijgt het baarmoederslijmvlies geen mogelijkheid zich op te bouwen.
* Endometriosehaarden en cysten kunnen operatief worden verwijderd. Helaas is dit geen definitieve oplossing: zowel de cysten als haarden kunnen weer terugkomen.
* Voor vrouwen met ernstige Endometriose bestaat de mogelijkheid hun baarmoeder en eierstokken te laten verwijderen. Dit is een heftige operatie die er tevens voor zorgt dat je voortijdig in de overgang komt.

Kun je zelf iets doen?
Hoewel ik Endometriose niet kan genezen, zijn er wel een aantal dingen die ik doe om klachten te verminderen.
Zo let ik op mijn voeding (er is een speciaal Endometriosedieet), slik extra vitamines, zorg ervoor dat ik voldoende beweeg en probeer overmatige stress zoveel mogelijk te vermijden.

Endometriose is een chronische (onzichtbare) ziekte.
Omdat de klachten per dag kunnen verschillen, vind ik het moeilijk er een patroon in te ontdekken en er rekening mee te houden. Het kost nog steeds geduld en doorzettingsvermogen om te accepteren dat ik beperkt ben. Ook het incasseren van pijn en het leven met extreme vermoeidheid zijn grote uitdagingen.
Maar aan de andere kant; de energie die ik heb, wil ik ook op een goede manier investeren. Leren omgaan met een chronische ziekte (in combinatie met onze kinderwens) heeft me vele inzichten gebracht. Het liefste had ik deze lessen op een andere manier geleerd, in een gezond lichaam, maar helaas is het niet anders.
Loslaten, leren accepteren, geduldig zijn en doorzettingsvermogen krijgen door de Endobitch prioriteit. En daar ben ik dan weer heel dankbaar voor 🙂

Heb je nog vragen over Endometriose? Of heb je tips en trucs over hoe jij omgaat met chronische pijn? Ik lees het graag in de comments!

 

*Ja serieus, ik ben dus ooit een choco-holic met een choco-cyste geweest. Oh the irony!

Hokjesbreker in actie

Hokjesbreker in actie “De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemtwanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties nietonderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

In mijn leven ben ik in menig hokje geplaatst. Soms hadden de hokjes te maken met mijn geslacht, afkomst of woonplaats. Andere keren met mijn intelligentie, uiterlijk of leeftijd. Vaak werd ik door anderen in hokjes geplaatst, maar soms gaf ik mezelf graag een stempel om te onderstrepen wie ik was.
In de loop der jaren werden de grenzen tussen de hokjes die anderen bedachten en de stempels die ik mezelf gaf, steeds onduidelijker. Onbewust begon ik meer in de hokjes van anderen te geloven. Wanneer zij mij zagen als bounty (iemand die bruin van buiten is en wit van binnen), nerd of aanstelster, dan geloofde ik dit. Het voelde alsof iemand anders de touwtjes in handen had, alsof ik me liet definiëren door de projecties van anderen. Ik voelde me kwetsbaar en had het idee dat ik elk moment onderuit gehaald kon worden.
Door een aantal gebeurtenissen in de afgelopen weken vielen dit weekend (eindelijk!) een paar kwartjes.

De monsters die ik heb gemaakt zijn van mij.
Ik ken mezelf en weet wat mijn onzekerheden zijn. Door hier open over te spreken en actief mee aan de slag te gaan, is het voor anderen soms verleidelijk om hierop mee te liften of gebruik van te maken. Dit is niet de bedoeling en dit hoef ik dus ook niet toe te laten. Wanneer je vooruit wil komen in het leven, is het belangrijk om met jezelf aan de slag te gaan en niet met een ander. Ik ben hier mee bezig, maar wat een ander doet is zijn of haar eigen verantwoordelijkheid.

Je ziet de dingen niet zoals ze zijn, maar zoals jij bent.
Ik kijk naar de wereld met mijn eigen normen en waarden, met mijn eigen referentiekader.
Voorheen was ik ervan overtuigd dat de waarheid van buiten kwam. Wanneer iemand een negatieve mening over mij had die niet met mijn zelfbeeld strookte, raakte ik van streek. Ik nam mezelf keer op keer onder de loep, om te onderzoeken wat ik ‘verkeerd’ had gedaan en wat ik moest veranderen.
Gecombineerd met mijn perfectionisme, leidde dit tot intensieve piekersessies waar ik geen steek wijzer van werd.
Nu ik een stapje verder ben op mijn Wilde Wijvenpad, voel ik eindelijk hoe waar het is: ik weet wie ik ben en wat jij van mij vindt, zegt meer over jou dan over mij.
Feedback is nu geen zwaard van Damocles, dat dreigend boven mijn hoofd hangt,  maar gewoon een cadeautje. Ik mag het aannemen en bekijken, maar ik hoef het niet te houden. Wanneer ik mezelf er niet in herken, mag ik het ook naast me neerleggen.

De waarde van hokjes
Hokjes maken het leven overzichtelijk, ik gebruik ze zelf ook graag.
Ze zijn alleen niet langer heilig. Ik hoef er niet uit te breken, er tegen te rebelleren of in de verdediging te schieten. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta. Leergierig als ik ben, sta ik altijd open voor de meningen van anderen, zonder mezelf daarbij uit het oog te verliezen.
Zo blijft mijn hokjesgeest ook lekker soepel 😉

 

 

De liefde van tante Mathilda

Wilde Wijvn“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

Groots in haar bescheidenheid, vol van liefde en onverschrokken.
Mijn tante Mathilda was voor niemand bang.

Eindeloos geduld weerspiegelde in haar ogen. De rust van haar aanwezigheid drukte elke storm de kop in. Tante Mathilda sprak met elegantie, zweeg met allure. Voor ik haar riep, was ze daar. Voor haar blik de mijne kruiste, had ze me gezien.
Zij leerde mij dat oprechte daden uitleg overbodig maken.

Ze wist dat het hart de oorsprong van liefde was en beschermde het hare met moed en gratie.  Fier maakte ze haar keuzes, onderging met opgeheven hoofd de consequenties en schoof oordelen aan de kant. In haar begrensde leven koos zij voor een missie dat voorbij haar eigen horizon lag.

Ze vond haar evenbeeld die met evenveel passie en toewijding ten strijde trok. Ze vulden zij elkaar aan, verdubbelden hun inzet en vermenigvuldigen hun liefde op hun eigen manier.
Als je oprecht de liefde deelt, is je nalatenschap oneindig.

Tante Mathilda bepaalde wat heilig was en schonk haar hart in volle devotie.Haar geloof bracht rust en liefde, haar hart stroomde over. Velen lesten hun dorst aan de oevers van haar genegenheid. Ze wachtte je op met open armen. Maskers vielen, muurtjes brokkelden af en zij luisterde zonder oordeel of advies.
Mij verschafte ze toegang tot haar bron van sereniteit, berusting en liefde. Ze gaf me het laatste duwtje in de rug om het boek te openen dat ik lang geleden gesloten had. Ik voel me dankbaar en vereerd dat ik ook iets voor haar heb kunnen betekenen, hoe klein dit ook mag zijn.

De strijd is gestreden en mijn tante Mathilda kan eindelijk genieten van haar welverdiende rust. Ik tel mijn zegeningen en hou mijn ogen open voor de kleine wijsheden die ze verstopt heeft in mijn leven.

Dag lieve tante Mathilda, tot de volgende keer.