Zielig, falen, hopeloos – Over eindjes, knopen en mijn rode draad

Zielig
Falen
Hopeloos

Ooit bewoog ik hemel en aarde om die woorden te ontwijken.
Vocht ik mezelf vooruit en duwde mijn slachtofferrol in het verdomhoekje.
– Ik doe niet aan zieligheid-
Van fouten maken kun je leren, maar ik wist beter

Falen is afgaan, afglijden naar kopje onder
Wie belooft me dat ik mijn hoofd dan weer boven water kan houden?
-Ik doe niet aan falen-
Ik beet me vast in hoop, want ik wilde blijven leven
Welk hart kan kloppen zonder verwachting?
– Ik doe niet aan hopeloosheid-

Woede was mijn drijfveer
Angst mijn groeivoer
Oordelen de staf waarmee ik het kaf van het koren scheidde
Zielig
Falen
Hopeloos
Konden zomaar de strak gestrikte sluitingen zijn van mijn eigen faalverhalen
– Ik doe niet aan losse eindjes-

De lat altijd hoog
De boog altijd strakgespannen
En door al dat zorgvuldig strikken
Was ik de rode draad kwijtgeraakt

Hoe kan ik het leven omarmen
Als ik mijn handen vol heb aan
De trots en de schaamte
De oordelen en de taboes
De regels en de verwachtingen?

Met bibberende benen en een bonkend hart
Peuterde ik mezelf los
Ontwarde ik de knoop van woede, angst en oordelen
Vond ik mijn draad weer terug

Zielig
geeft me de ruimte om voor mezelf te zorgen
Falen
het respect voor mijn eigen proces
Hopeloos
brengt me de lenigheid om mijn gezicht te draaien naar het licht,
Zodat de schaduw weer achter me valt

Zielig
Falen
Hopeloos
Eerst wees ik ze consequent af,
Nu ontdek ik ze allemaal

(Visited 164 times, 1 visits today)

3 gedachten aan “Zielig, falen, hopeloos – Over eindjes, knopen en mijn rode draad”

Laat een antwoord achter aan Rob Alberts Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.