Lieve raadgever..

Lieve raadgeverAnderhalf jaar geleden kreeg ik de diagnose Endometriose.
Dit zette mijn wereld op z’n kop. Vroeger was ik er heilig van overtuigd dat geluk maakbaar was. Als ik maar écht iets wil en er hard genoeg voor werk, dan komt alles goed. Ik ben nog steeds van mening dat positief denken en inzet en toewijding voor goede resultaten kunnen zorgen, maar weet dat dit niet allesbepalend is. Soms lopen de dingen heel anders dan dat je wil en daar kun je niets aan doen.

Sinds vorig jaar zitten Mr. Simpelsap en ik in de medische molen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Vanaf het begin hebben we hier open over gesproken met de mensen om ons heen. De weg naar een baby is voor ons lang en onvoorspelbaar en de dalen zijn diep. We kunnen alle steun van onze omgeving gebruiken, vandaar onze keuze om hier open over te zijn.
Waar ik echter geen rekening mee heb gehouden is het diepe verlangen van de mens om problemen op te lossen.
Speciaal voor de betrokken medemens schreef ik een *brief.

Lieve raadgever,
Ik schrijf deze brief om je te bedanken voor je betrokkenheid en hulpvaardigheid. Wij zijn met elkaar in gesprek geweest en op de een of andere manier is daarbij mijn kinderwens ter sprake gekomen. Jij, moedig en strijdlustig als je bent, dook meteen in mijn verhaal en aarzelde niet om me één (of meer) van de onderstaande adviezen te geven:

“Weet je wat jij gewoon moet doen? Je moet gewoon…

… op vakantie gaan
… gezonder eten / meer sporten
… goed uitrekenen wanneer je eisprong is en dan het samen ‘gezellig’ maken.
… niet teveel willen plannen
… IVF proberen, want de stiefdochter van de achterbuurman van de collega van mijn zus heeft ook geprobeerd en die werd meteen zwanger van een tweeling!
… adopteren! Er zijn genoeg ‘zielige’ kinderen op deze wereld die ouders nodig hebben.
… luisteren naar je lichaam. Misschien is het gewoon niet de bedoeling dat jullie kinderen krijgen.
… teruggaan naar de kerk. Dit is een teken dat God je roept om Hem weer in je hart te sluiten.
…LOSLATEN, want:
A. Je bent er ook veel te veel mee bezig!
B. Anders word je zo’n obsessieve vrouw met rammelende eierstokken, haha!
C. Anders word je natuurlijk nooit zwanger, want dat soort dingen komen altijd als je het niet verwacht.
D. Soms loop het leven zoals het loopt. Niet iedereen plant zich voort.”

Lieve raadgever, ik hou me vast aan de goede bedoelingen achter jouw bovenstaande uitspraken. Maar iets moet me van het hart: je snapt er geen hol van.
Serieus, hoe heldhaftig en ijverig je deze situatie probeert te ‘fixen’, het probleem de wereld uit wil helpen en vooral mij probeert te laten inzien dat ik ‘mijn geluk zelf maak’, het gaat je niet lukken. Ik heb dat zelf allang geprobeerd.

Het valt me op dat raadgevers zoals jij vaak niet degene zijn die hetzelfde hebben meegemaakt. Vaak zijn jij en je partner gezegend met een vruchtbare samenwerking, die er binnen no time voor heeft gezorgd dat jij het gezinnetje van je dromen hebt. Hoewel ik jou alle liefde en geluk gun, wil ik je er wel aan herinneren dat jij simpelweg niet weet hoe het is om in deze situatie te zitten.

Jij weet niet hoe het is om te verlangen naar een gezin zoals ik dat doe. Hoe bang ik ben voor de gevolgen van het stoppen van de pil, omdat ik niet weet of endometriose mijn kinderwens zal inhalen. Jij weet niet hoe schrijnend het is om elke maand de teleurstelling in de ogen van mijn man te zien als ik hem moet vertellen dat het weer niet is gelukt. Jij weet niets van de tranen die ik wegslik, als iemand in mijn omgeving zwanger blijkt te zijn, bij een kinderverjaardag, of wanneer iemand trots de foto’s van het kleine kroost onder mijn neus duwt.
Jij kent de eindeloze bezoekjes aan het ziekenhuis niet, de routinematige inwendige echo’s, het eeuwig durende getouwtrek tussen positief zijn en hoop koesteren.
Ik begrijp dat het voor jou ook vast moeilijk is om iemand die je aardig vindt te zien worstelen met een kinderwens en een chronische ziekte.
Maar trek niet meteen je stokpaardjes van stal, bepakt met oordelen of succesverhalen van vage kennissen. Gebruik mijn worstelingen niet als podium om jouw talenten als quasi ervaringsdeskundige, vrijetijdsdokter of hobbygynaecoloog tentoon te spreiden.
Maak geen grapjes ten koste van mijn baarmoeder of het zaad van mijn man, om het ijs te breken of wat lucht in de situatie te brengen. Dat is meer zout in de wond, dan balsem voor mijn ziel.
Als je écht wil helpen, lieve raadgever, neem dan even de tijd om naar mij te luisteren. Echt te luisteren. Stel vragen als je meer weer weten, of iets niet begrijpt, maar laat me uitpraten en belangrijker nog: zet jouw eigen mening even aan de kant. Als je in de verleiding komt om mij goede raad te geven, gééf het me dan ook echt en duw het me niet door mijn strot.

Bedankt voor je betrokkenheid, je tijd en energie. Dit is mijn goede raad aan jou, doe ermee wat je wil.

Liefs,

Simpelsap

 

* Deze brief is eerder onder een schuilnaam verschenen op de dochterwebsite van moeders voor moeders, Vriendinnen onder elkaar.

(Visited 325 times, 1 visits today)

4 gedachten aan “Lieve raadgever..”

  1. Lieve aca,
    Het was een tijd terug dat ik voor het laatst je blog las. Je bent duidelijk gegroeid in het schrijven, je zoektocht en in het bloot geven van je gevoelens.
    Je schrijfstijl begint steeds meer een vaste vorm te krijgen en lees makkelijk.
    Bij het lezen komen allerlei gevoelens bij mij op :
    – trots, dat je mijn dochter ben,
    – pijn, over de gewenste moederschap,
    – energie, de artikelen bruisen van kracht en energie,

    Veel succes met het schrijven.
    Papa

    Papa

    1. Lieve papa,
      Dank je wel voor je lieve berichtje! Ik vind het hartstikke leuk dat je mijn blog volgt en je zo met me meegroeit!
      Love you! XXX

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.