Het is nooit af, tot het klaar is.

Het is nooit af tot het klaar is. Beter worden 2.0
“Het is nooit af tot het klaar is en dat is precies de reden waarom ik hieraan ben begonnen.”
Het plezier doorklonk in zijn stem.
Zijn huis, een karakteristieke kluswoning op een ideale locatie, was voor mij de belichaming van eindeloze onrust.
Losse draden, een missende vensterbank, een deur die een likje verf kon gebruiken..
Mijn symbool van onrust was voor hem een bron van plezier.
“ Ik pak het gewoon stapje voor stapje aan. Het is toch leuk om te kunnen genieten van het hele proces? “

Twee weken geleden had ik sinds jaren weer de griep.
Angsthaas kwam direct op ziekenbezoek met Miss Perfectionist en Miss Controlfreak in haar kielzog.
“Ziek zijn is zwak en onnodig! Want waar een wil is, is een weg!”
Deze keer wilde ik het anders doen. Ik gaf mezelf de ruimte om te herstellen en zocht naar de zin van ziek zijn.  Toch bleef het knagen. Terwijl ik kibbelde met Miss Controlfreak won de Piekerprinses aan terrein. Ik draaide mezelf vast in dwangmatige denkpatronen en suste de onrust met eindeloze goede voornemens die ik nooit zou kunnen waarmaken.

Langzaam kwam mijn energie weer terug.
Hét startsein voor Miss Perfectionist en Miss Controlfreak om de aanval in te zetten.
Waarom eet ik zo ongezond? Waarom is het zo moeilijk om op tijd op te staan? Hoezo lukt het niet om na werktijd nog wat huishoudelijke klusjes te doen? Kijk nu wat er allemaal nog moet gebeuren!
Mijn agenda liep weer vol met afspraken, terwijl ik achter de feiten aanliep.
Zelfkritiek glibberde mijn gedachtegang binnen, wiste de herinneringen aan een fijne flow en zette de deur wagenwijd open voor de Piekerprinses.
Bestaat balans eigenlijk wel?
Waar haal ik de tijd en inspiratie vandaan om te schrijven?
Schrijf ik wel goed genoeg?

Herstellen van een griepje of de beste versie worden van mezelf.
Beter worden is een proces.
Het is niet af, tot het klaar is. Het enige wat ik kan doen, is proberen te genieten. Van iedere struikelstap en eindsprint. Van ieder dwaalspoor en iedere barricade. Van het uitzicht als ik weer eens ben gevallen, zodat ik vervolgens weer wijzer op kan staan.
Het kan altijd beter, maar het is ook goed zoals het is.

Meesterlijke maandag: de beloning van Miss Perfectionist

De beloning van Miss Perfectionist Miss Perfectionist. Van alle monsters spant zij de kroon met haar hysterische eisen, haar meedogenloze strijdkracht en haar verstikkende voorwaarden. Toch speelde zij nooit de hoofdrol in mijn monsterlijke maandagen. Ik heb vaak met haar geworsteld, zag haar als vijand of vriendin, maar kon haar les nooit herkennen. Tot nu.

Van rots in de branding naar blok aan mijn been
Als een bondgenoot staat ze aan mijn zijde. Ze houdt me alert, is een onuitputtelijke bron van feedback en spoort me aan om altijd het beste van mezelf te geven…Om vervolgens te constateren dat dat niet genoeg is. Bij haar ben ik klein, maar veilig. Zij houdt slachtoffer ver van mij vandaan, want als ik doe wat zij zegt, hou ik de touwtjes stevig in eigen handen. Ze is mijn rots, mijn baken. Maar nu ik me richt op groei, steeds vaker een blok aan mijn been. Ze fluistert in mijn oor dat ik er nog niet klaar voor ben. Ik kan nog geen betaalde schrijfopdrachten aannemen, moeder worden of een échte carrière opbouwen. Het is beter om eerst nóg een opleiding te volgen, gezonder te leven, meer werkervaring op te doen of mijn netwerk te vergroten. Ze laat me geloven in de illusie dat er een eindpunt is, dat er een moment is dat ik mijn sporen heb verdiend en er eindelijk mag zijn.

Simpelsap groeit!
Haar voorwaarden verliezen hun glans nu ik werk aan onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. Door te schrijven, draag ik steeds makkelijker uit wie ik ben. Ik verschuil me niet langer achter ‘niet goed/slim/ervaren genoeg’ en waag me voorzichtig aan ‘goed genoeg’.
Dat merk ik ook op Simpelsap. De bezoekersaantallen stijgen en ook in mijn omgeving krijg ik steeds vaker (positieve) reacties op mijn schrijven. Het geeft enorm veel voldoening om te horen dat mijn blogs troost, inspiratie, ontspanning of een wijze les bieden. Dank jullie wel! 🙂

Nu ik schrijf, word ik gezien zoals ik ben.
Dat is het fijnste wat er is, maar ook een beetje eng. Want op een onbewaakt moment steekt Miss Perfectionist haar kop op. Fluistert ze valse (voor)oordelen en doet een graai om de touwtjes weer in handen te krijgen. Dan raak ik uit balans en doe ik een wiebelig dansje. Zoek ik mezelf, tast ik mijn kaders af en verzamel goede moed. Om vervolgens weer mijn vingers over het toetsenbord te laten glijden en mijn eigen ritme te bepalen.
Laat die touwtjes maar zitten.

Meesterlijke maandag: Een jaar voor mezelf

Een jaar voor mezelf

A girl with a plan, that’s me!
Vraag me waar ik vandaan kom en ik vertel je waar ik naartoe ga.
Voor zolang ik me kan herinneren heb ik duidelijk afbakende doelen.
Een goed rapport, rijbewijs of diploma.
Met mijn volle focus op Later trok Nu aan mij voorbij.
Op onze weg naar Simpelsapjes deed ik dat niet anders.
Altijd bezig met de volgende meting, de volgende stap, de volgende fase.
Ik hield me vast aan hoop en probeerde verwachting los te laten. Het was een ingewikkelde worsteling.
Mijn anker was: “Dit is tijdelijk, ook dit gaat voorbij.”
Dat dit voor het hele leven geldt, drong niet tot me door.
Na de zoveelste teleurstelling besloten Mr. Simpelsap en ik een pauze in te lassen.
Een heel jaar, vrij van ziekenhuizen, poeders, spuiten en hormonen.
Een heel jaar vrij van plannen op een cyclus en niet meer alert hoeven zijn op wat ik eet en drink.
Een heel jaar.. vrij.

Keep on rolling
(Klein)dochter, zus, nicht, vriendin of echtgenote.
Welke rol ik ook toebedeeld kreeg, ik speelde hem vol overgave.
Het goede voorbeeld, een luisterend oor, tijd, energie, aandacht en liefde, ik bleef maar geven.
Geven om mijn bestaansrecht te verdienen, om mijzelf op waarde te kunnen schatten. Binnen de kaders van de ander, vormde ik mezelf.
Geven omdat de gaten in de harten van anderen, het mijne verscheurt.
Waar de één tekortschoot, schoot ik te hulp om te gaten dicht te lopen.
Steeds een beetje sneller, steeds een beetje verder aan mezelf voorbij.

Graven en bouwen

Tegenslagen hebben mijn incasseringsvermogen vergroot, mijn daadkracht en mijn flexibiliteit laten groeien.
Ik mag er zijn, zonder rol of functie, zonder in dienst te staan van een ander. Ik mag mezelf vormen binnen mijn eigen kaders.
Al eerder besloot ik mijn reddingsbootje leeg te laten lopen, de verantwoordelijkheid voor persoonlijk geluk bij de persoon terug te leggen en mezelf op te bouwen als vuurtoren.
Nu maak ik werk van dat besluit.
Richt ik me op verlichting, in plaats van versterking.
Stop ik met verstoppen en ga van zoeken naar onderzoeken.
Oude patronen graaf ik uit en steen voor steen leg ik een nieuwe basis.
Wat verlicht mij? Waar ga ik van stralen? Welk licht wil ik op de wereld werpen?

Dit jaar ga ik me verdiepen in mijn grote liefdes: schrijven en yoga.
Momenteel werk ik aan een aantal opdrachten en eind dit jaar rond ik mijn schrijversopleiding af. De volgende stap? Yogajuf worden!
Ik kijk er nu al naar uit om me te verdiepen in de yogaleer en te leren hoe ik deze kennis en vaardigheden door kan geven aan anderen.
Alles wat ik aandacht geef groeit en ik ben benieuwd naar alle avonturen die ik zal gaan beleven.
Ik hoop nog steeds vurig dat die éne rol als moeder voor mij is weggelegd.
Maar tot die tijd speel ik hoofdrol in mijn eigen leven.
Simpel en sappig, met een hoofd vol dromen en een buik vol blije kriebels.

Meesterlijke maandag


Meesterlijke maandag; van angst naar verlangen Monsterlijke maandag.

In tijden van hoop en vrees koos ik ervoor om mijn angsten onder ogen te zien. Door de deur open te zetten voor mijn ‘monsters’ hoopte ik meer inzicht te krijgen in wie ze waren en wat ze me kwamen brengen. Ongeduld, Verdriet, Slachtoffer, Opgeven & Loslaten en velen anderen trokken aan me voorbij.

Iedere week kwam er visite en ik hoefde alleen te luisteren en te schrijven.
Ze leerden me dat er achter elke angst een verlangen zit, dat ieder taboe een cadeautje wordt als ik maar durf te kijken.
Ik leerde dat schaamte een juk is waar ik me van kan bevrijden, zodat ik steeds meer uit Liefde kan leven in plaats van uit angst.

De afgelopen weken was het stil.
Ik wachtte geduldig, ik zocht ze op. Trok kasten open, maar trof geen lijken aan, stretchte mijn comfortzone extra op maar kreeg slechts wat groeipijn.
Vandaag realiseerde ik me dat de tijden veranderd zijn. Ik hoef niet meer te schermen met angst, te koorddansen tussen hoop en vrees en me schrap te zetten voor een ingecalculeerde teleurstelling.
De angstige ondertoon is uit mijn leven verdwenen, de monsters liggen te slapen. Ze genieten van hun welverdiende rust en voor mij is het tijd om verder te gaan.
Ik schrijf over wat ik relevant vind en nu angst niet meer de baas is, richt ik me op verlangen.

Jarenlang heb ik me gericht op mijn beperkingen en uitdagingen. Met Miss Perfectionist aan het roer, schaafde ik ze steeds een beetje bij.
Nu wordt het tijd om te investeren in mijn kwaliteiten. Waar ben ik goed in en wil ik nog beter in worden? Welke woorden prikkelen mijn fantasie en laten mijn dromen wat groter groeien?
Welke onderwerpen laten mijn hart sneller kloppen en mijn vingers sneller tikken?
Vanaf nu dus geen Monsterlijke, maar een Meesterlijke maandag.
Volgende week: Meesterlijke maandag, ‘Een jaar voor mezelf’.

Stay tuned!