Alé rasa, beta rasa (Wat jij voelt, voel ik ook)

Je hoeft niet te kiezen
Tussen heel of half
Tussen bloed, zweet of tranen
Uiteindelijk krijg je ze allemaal
Hele oordelen en halve waarheden
Bloedspoed, angstzweet en tranen als toetje

Je hoeft niet te kiezen
Tussen spek of bonen
Tussen boter kaas of eieren
Als jij bent wat je eet
Waarom slik je dan zoveel van anderen?

Je hoeft niet te kiezen
Tussen wij en zij
Hier of daar
Tussen koude kikkers of hoopvolle heethoofden
Tussen regen of zonneschijn
Een regenboog ontstaat door ze allebei

Je hoeft niet te kiezen
Tussen vroeger en nu
Tussen aanvallen of verdedigen
Vast-laten of los-houden
Niet kiezen is ook kiezen
Waarom zou je knippen wat je kunt verbinden?
Afwijzen wat je kunt aankijken?
Wegduwen wat je kunt omarmen?
Vroeger is wat is geweest
Nu is wat je hebt
Wat wil je voor straks?
Jij mag kiezen!

 

 

PS. Heb je mijn E-book al in je mailbox ontvangen?
(Ik ben zo benieuwd wat je ervan vindt!)
Nog niets gehad?
Schrijf je in op mijn nieuwsbrief en dan stuur ik “AcaMina’s Simpelsappige Monsterjacht” naar je toe 🙂

Simpelsap op ondernemerspad: L-eef! Met Eveline Lindic

In de storm van mijn leven, kwam zij op mijn pad. Woest watertrappelend probeerde ik mijn hoofd boven te houden en vocht ik tegen de onderstroom. Mr. Simpelsap en ik waren de diepte in gedoken en waren onderweg de horizon verloren.
Toen kwam Eveline.  Op haar eigen wijze bracht ze me naar het oog van mijn storm. Ik hoefde geen zoete broodjes te bakken, maar alleen te kijken naar mijn eigen taart.
‘We hebben allemaal onze eigen taart en iedereen mist een punt. Dit stuk bestaat uit een emotioneel tekort dat je als kind hebt ervaren. Zolang je dat stuk bij je partner zoekt, blijf je de oplossing buiten jezelf zoeken en moet je partner je emotionele behoefte vervullen. Verantwoordelijkheid nemen voor je emotionele behoefte schept ruimte om samen met je partner een emotioneel volwassen verbinding te creëren.  Bewust worden van je eigen patronen is de sleutel tot succes.’
Eveline is relatietherapeut en coach en richt zich op stresspreventie, relaties, mediation en transformatie. In haar sessies op de locatie Kasteel Geldrop,  leert ze anderen om zonder oordeel naar zichzelf te kijken en thuis te komen bij hun potentie.
Op een regenachtige dag vertelde ze me onder het genot van heel veel muntthee haar verhaal.

‘L-eef, is mijn way of life. De naam is ontstaan omdat ik, Eef, jarenlang heb overleefd en de gebeurtenissen in mijn leven heb doorleefd. Ik ben gevoelig voor taal. De woorden die iemand kiest vormen vaak de weg naar een verhaal dat iemand nog niet heeft vertelt. En iedereen heeft een verhaal.
Mijn verhaal is dat ik ontzettend vaak verhuisd ben in mijn leven. Iedere keer was het een uitdaging om een nieuw thuis op te bouwen. Nu help ik anderen om thuis te komen bij zichzelf en bij hun potentie. Door zonder oordeel naar zichzelf te kijken en bewust te worden van hun patronen ontstaat er inzicht en ruimte om dingen te veranderen. Daar krijg ik energie van!
Lange intakes of ingewikkelde plannen van aanpak zijn niet mijn stijl. Ik stem simpelweg af op degene die bij me is en voel feilloos aan wat de ander nodig heeft.
In de loop der jaren heb ik met de meest uiteenlopende mensen gewerkt. Directeuren, productiemedewerkers, ondernemers, ambtenaren, medici, accountants , kunstenaars, schrijvers, yogi’s etc… ik werk graag met een grote verscheidenheid van mensen en hoe groter de uitdaging,  hoe meer voldoening het me brengt!

Als ondernemer is het belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen.
Daarom heb ik verschillende opleidingen, cursussen en workshops gevolgd. Uit iedere therapie, theorie, stroming of aanpak heb ik een stukje gehaald en samen vormen ze mijn eigen authentieke methodiek; moeiteloos,  krachtig, effectief én met humor. Tegenwoordig schieten we zo vaak in een ‘doe-modus.’. We willen zo snel mogelijk het probleem constateren en uit de weg ruimen. In mijn praktijk hoeft de coachee niets te ‘doen’, hij hoeft er alleen maar te ‘zijn’ en te leren kijken. Dat is niet altijd makkelijk, maar daar help ik iemand bij door visueel te maken wat gezien wil worden. Deze tekeningen neemt de coachee aan het einde van de afspraak mee naar huis.

Ik kom nu in een nieuwe fase van mijn leven. Het is de tijd om te oogsten. Mijn kinderen zijn het huis uit en ik kan nu mijn leven precies inrichten zoals ik dat wil. Dat is wel even wennen. Mijn eigen patroon is dat ik heel hard werk om alle ballen in de lucht te houden. Daarbij vergeet ik nog weleens  te vertragen, iets dat ik aan al mijn cliënten meegeef.
Ik droom van mijn eigen villa L-eef. Een plek waar mensen naartoe kunnen om te ontstressen, te vertragen en een digitale detox te nemen. Zo wordt L-eef nog meer een way of life. Voor mezelf en voor anderen.

Eveline heeft me eraan herinnerd dat het leven bestaat uit een golfbeweging. Inademen, uitademen, inspannen en ontspannen.. Door dat inzicht  kon ik me weer laten meevoeren door de stroom van mijn eigen leven. Ik vond het heel bijzonder om haar als ondernemer en persoon beter te leren kennen en kijk nu al uit naar de opening van Villa L-eef!

Wil je gecoacht worden door Eveline?
Kijk dan op haar website voor meer informatie.

 

 

 

 

Met tranen kan ik leven… en nog meer sprookjes waar ik in geloofde

In de afgelopen jaren heb ik veel aan zelfontwikkeling gedaan. Iedere keer kreeg ik een sleutel naar meer inzicht en kwam ik weer een stukje vooruit.
Hebberig rammelde ik met mijn sleutelbos, hoe meer hoe beter, toch? Maar één deur bleef dicht. Wie blokkeerde mij de toegang en waarom?
Wat zat er achter die deur?
Vanuit mijn werk kreeg ik de unieke kans om de PK2 training te volgen.
Drie dagen training van Peter en Paul, in een hotel op de Veluwe.
En de deur ging eindelijk open..

Het was een donkere dag in april.
De wind joeg de grijze wolken door de lucht en de regen sloeg op de ruiten.
Ik piekerde al maanden in rondjes.  Mijn hart wist wat waar is, maar mijn hoofd geloofde me niet.
Later als ik groot ben is nu, maar ik voelde me klein.
Mijn maskers knelden en mijn muurtjes voelden krap.
Het was tijd om af te breken.
‘….zeg het maar: “welkom gevoel dat ik niet kan benoemen..”
De grote kale man aan de andere kant van de tafel lachte vriendelijk.
Het voelde ongemakkelijk prettig.

11 mei, we zaten in een kring in het licht.
Het torenkamertje ademde rust en Peter en Paul gingen aan het werk. Wat ze precies deden?
Geen idee, maar bij het eerste kennismakingsrondje gebeurde er iets vreselijks; ik begon te huilen en het voelde alsof ik nooit meer zou stoppen.
Ooit had ik de intentie om anderen te helen.
Ik ontmoette gebroken mensen en deed mijn uiterste best om de scherven bij elkaar te vegen en te lijmen wat er te lijmen viel. Ik werkte, zwoegde en streed. Voelde hoe de wanhoop en de ontreddering vochten om de spotlight van mijn hart.
Met tranen kon ik leven en ik sleepte mijn monsters met me mee.
Ik concentreerde me op de barsten in het glas en vergat te genieten van het uitzicht.
Mijn talent raakte in vergetelheid, de draad was ik kwijt. Ik worstelde met losse eindjes en raakte in de knoop. Wanhopig klampte ik me vast aan mijn sleutelbos, zwoegend en  spartelend naar transformatie.

Deze keer zette ik geen letter op papier, dit verhaal was om te beleven.
Met open hart en ogen dicht waagde ik de sprong.
Ik kuste mijn monsters wakker en omarmde hun geschenken.
Verstopte tranen kolkten in mijn binnenste, sleepten me mee naar de bron.
En wat blijkt? Na  zout komt zoet,  want bitter is allang geweest.
Eindelijk brengen mijn scherven geluk.
Mijn ware intentie is te creëren.
De rode draad in mijn leven bestaat uit letters, woorden en zinnen.
De deur is opengegaan en dit boek kan dicht.
Het is tijd voor een nieuw verhaal.

Nieuwsgierig geworden naar de training?
Klik hier voor meer informatie.

Voorbij de voor(oor)delen

voorbij-de-vooroordelenYoga. Na drie weken besluit ik eindelijk weer te gaan en kijk al dagen uit naar mijn les.
Maar mijn yogajuf blijkt afwezig te zijn en er komt een vervanger.
Een man.
Deze yogadocent is kalm en koel en staat erom bekend dat hij leerlingen veelvuldig helpt  met het aanpassen en intensiveren van de verschillende houdingen.
De mede yogi’s zijn enthousiast, maar ik heb hem altijd ontweken.
Mijn adem versnelt en mijn spieren spannen zich. Mijn yoga outfit zit ineens erg strak en ik voel me benauwd.

Een man die te dichtbij komt, is gevaarlijk.
Een fietser die te weinig afstand houdt, een collega die ineens achter me staat, of een yogadocent die een les overneemt.
Als slachtoffer van seksueel misbruik voel ik me snel onveilig.
Nemen spanning en weerstand toe en gaat mijn hart sneller kloppen. Voelt mijn keel droog en zijn mijn handen nat van het zweet. Ik pareer mijn angst met woorden, bruuske handelingen of stoer gedrag, maar de angst blijft…

Winterse dagen, donker, mistig en grijs.
Voorheen kon de impact verpletterend zijn en ging ik gebukt onder een zware winterdip. Ik voelde me futloos, terneergeslagen en snakte naar hogere temperaturen en meer zonneschijn.
IJsland gaf de winter een nieuwe betekenis.
Daar dwaalden we in het donker en genoten we van de stilte en de sneeuw. De zonne-uren bepaalden ons tempo en we gaven ons over aan de kou.
Sinds we in IJsland zijn geweest is iedere grijze ochtend op de fiets een levendige reminder aan twee geweldige reizen. Droom ik weg bij de mistflarden, geniet ik van het ondoordringbare wolkendek en koester de spaarzame zonnestralen die af en toe tevoorschijn komen.

Ik sta nog steeds op mijn yogamat.
Mijn hart klopt in mijn keel en mijn handen trillen.
Beweeg ik uit liefde, of vlucht ik uit angst?
De les begint en ik besluit te blijven. Laat mijn hart maar luid kloppen en mijn handen trillen.
Mijn vooroordeel heeft geen voordeel meer.
Het houdt me niet veilig, maar klein. Het is tijd om los te laten.
Met de eerste zonnegroet verspreidt er zich een warm gevoel door mijn lichaam.
Deze keer komen de stralen van binnenuit.

30 Lessen die ik leerde

30 lessen die ik leerde

Ik word dertig. Dit kan ik zelf bijna niet geloven, maar toch is het zo. In die dertig jaar heb ik heel wat geleerd!
Hieronder een greep uit dertig lessen in dertig jaar. Groot, klein, alledaags of juist heel gek.

 

 

  1. “Nee” is een volledig antwoord.
  2. E-mail en whatsapp zijn er om te informeren, niet om te communiceren.
  3. Het is zee-verkenners, niet zevenkenners.
    (Ik vroeg me al af waarom het getal 7 uitverkoren was om te verkennen)
  4. In de bijbel staat “Heb uw naasten lief… als uzelf.
    Dat laatste bepaalt hoe je liefde geeft en ontvangt.
  5. Dus als iemand iets niet heeft, kan hij mij het ook niet geven.
    Je kunt bijvoorbeeld geen oprechtheid vragen van iemand die leeft op leugens. Dat heeft niets met jou te maken, die persoon kán het gewoon niet.  No hard feelings, let that shit go!
  6. Een eva-peer bestaat niet. (Ook al bestaat een adamsappel wel)
    Bedankt pap!
  7. Je gaat echt NIET dood als je paperikazaadjes eet
    Bedankt mam!
  8. Met open blik en open oren kan iedereen je iets leren.
  9. Ik krijg nooit spijt van een work out
    (ook al ga ik de dag erna kapot van de spierpijn)
  10. Groentensmoothies zijn de bomb!
  11. Gilze – Rijen zijn twee plaatsen, maar delen één station.
  12. Minder spullen = meer plezier
  13. Soms voelt het alsof ik thuiskom, ook al ben ik er voor de eerste keer.
  14. En dat gevoel kan ik ook krijgen bij bepaalde mensen. <3
  15. Want home is where my heart is
  16. Geen weg is doodlopend, als je durft te keren. (Loesje)
  17. Er is altijd iets dat ik kan doen, hoe machteloos ik me ook voel.
  18. Mensen zijn niet persé tegen mij, maar vooral voor zichzelf.
  19. Toegeven aan de verleiding om te vergelijken berooft me van vreugde en tevredenheid.
  20. Ik ben geen aansteller, maar een badass met een hoge pijngrens.
    Endobitch, bedankt!
  21. Een ochtendroutine doet wonderen.
    Als ik na het opstaan begin met yoga en schrijven, kan mijn dag al niet meer stuk!
  22. Soms kan ik beter kijken naar wie het zegt, dan luisteren naar wat er gezegd wordt.
    Dat zegt dan genoeg.
  23. Van schildertape maak ik de fijnste labels voor op mijn diepvriesbakjes.
  24. Azijn als wasverzachter is beter voor het milieu en voor mijn portemonnee.
    (No worries, die zure geur ruik je écht niet als je was droog is)
  25. ASMR geeft me geïrriteerd hersenweefsel.
  26. Strijken is tijdverspilling
  27. Ik hoef me nooit te excuseren voor mijn emoties.
    (maar ben wel zorgvuldig over hoe ik ze uit)
  28. Opgeven is iets anders dan loslaten
  29. Angst kan mijn vijand, vriend of grensbewaker zijn. Ik mag kiezen.
  30. Geld kan ik maar 1x uitgeven. Energie ook, dus ik probeer er slim mee om te gaan.

 

 

 

Hokjesbreker in actie

Hokjesbreker in actie “De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemtwanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties nietonderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”
Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

In mijn leven ben ik in menig hokje geplaatst. Soms hadden de hokjes te maken met mijn geslacht, afkomst of woonplaats. Andere keren met mijn intelligentie, uiterlijk of leeftijd. Vaak werd ik door anderen in hokjes geplaatst, maar soms gaf ik mezelf graag een stempel om te onderstrepen wie ik was.
In de loop der jaren werden de grenzen tussen de hokjes die anderen bedachten en de stempels die ik mezelf gaf, steeds onduidelijker. Onbewust begon ik meer in de hokjes van anderen te geloven. Wanneer zij mij zagen als bounty (iemand die bruin van buiten is en wit van binnen), nerd of aanstelster, dan geloofde ik dit. Het voelde alsof iemand anders de touwtjes in handen had, alsof ik me liet definiëren door de projecties van anderen. Ik voelde me kwetsbaar en had het idee dat ik elk moment onderuit gehaald kon worden.
Door een aantal gebeurtenissen in de afgelopen weken vielen dit weekend (eindelijk!) een paar kwartjes.

De monsters die ik heb gemaakt zijn van mij.
Ik ken mezelf en weet wat mijn onzekerheden zijn. Door hier open over te spreken en actief mee aan de slag te gaan, is het voor anderen soms verleidelijk om hierop mee te liften of gebruik van te maken. Dit is niet de bedoeling en dit hoef ik dus ook niet toe te laten. Wanneer je vooruit wil komen in het leven, is het belangrijk om met jezelf aan de slag te gaan en niet met een ander. Ik ben hier mee bezig, maar wat een ander doet is zijn of haar eigen verantwoordelijkheid.

Je ziet de dingen niet zoals ze zijn, maar zoals jij bent.
Ik kijk naar de wereld met mijn eigen normen en waarden, met mijn eigen referentiekader.
Voorheen was ik ervan overtuigd dat de waarheid van buiten kwam. Wanneer iemand een negatieve mening over mij had die niet met mijn zelfbeeld strookte, raakte ik van streek. Ik nam mezelf keer op keer onder de loep, om te onderzoeken wat ik ‘verkeerd’ had gedaan en wat ik moest veranderen.
Gecombineerd met mijn perfectionisme, leidde dit tot intensieve piekersessies waar ik geen steek wijzer van werd.
Nu ik een stapje verder ben op mijn Wilde Wijvenpad, voel ik eindelijk hoe waar het is: ik weet wie ik ben en wat jij van mij vindt, zegt meer over jou dan over mij.
Feedback is nu geen zwaard van Damocles, dat dreigend boven mijn hoofd hangt,  maar gewoon een cadeautje. Ik mag het aannemen en bekijken, maar ik hoef het niet te houden. Wanneer ik mezelf er niet in herken, mag ik het ook naast me neerleggen.

De waarde van hokjes
Hokjes maken het leven overzichtelijk, ik gebruik ze zelf ook graag.
Ze zijn alleen niet langer heilig. Ik hoef er niet uit te breken, er tegen te rebelleren of in de verdediging te schieten. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta. Leergierig als ik ben, sta ik altijd open voor de meningen van anderen, zonder mezelf daarbij uit het oog te verliezen.
Zo blijft mijn hokjesgeest ook lekker soepel 😉

 

 

Wilde doelen Maart



Wilde Wijvn (1)“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”

Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ –www.sprinkelsprankel.com.

Wilde Wijven dromen én doen.
Voor 2016 heb ik een aantal jaardoelen opgesteld:

Lekker in mijn vel zitten
* 3 x per week sporten: Yoga, fitness, hardlopen, wandelen
* Zoeken naar zingeving: meer verdiepen in spiritualiteit en religie
* Elke dag mediteren

Persoonlijke ontwikkeling
* Durven beginnen, durven fouten te maken en durven spijt te krijgen
* Krachtig communiceren

Mezelf ontwikkelen als schrijver
* Een regelmatig blogritme ontwikkelen
* Basisopleiding aan de Schrijversacademie afronden
* Beginnen aan mijn roman


Omdat ik elke dag aan mijn ambities wil werken, heb ik besloten om iedere maand een aantal voornemens op een rijtje te zetten en deze met je te delen.

Mijn doelen voor Maart:

Lekker in mijn vel zitten

30 double leg lifts
Ik ben tevreden over mijn lichaam, maar heb wat pudding op mijn buik dat er af mag. Ik wil elke ochtend 30 double leg lifts doen, samen met Mr. Simpelsap, direct nadat ik de wekker heb uitgezet.  Twee weken geleden ben ik hier al mee begonnen, maar ik deed dit nog niet elke dag. Het is een kleine oefening, maar het geeft een goed gevoel om er consequent mee bezig te zijn. Alle andere buikspieroefeningen zijn mooi meegenomen!

Mediteren
De dag beginnen met een korte meditatie zorgt voor een frisse blik. Ik begin de dag ontspannen en schakel sneller. Hoewel ik weet hoe effectief mediteren voor mij kan zijn, ben ik toch geneigd om dit te laten versloffen. Tijd om hier verandering in te brengen! Deze maand ga ik iedere ochtend mediteren.  5 minuten per dag, meteen na de double leg lifts.

Persoonlijke ontwikkeling

Krachtig communiceren
“Wat ik eigenlijk bedoelde..”
“Wat we misschien zouden kunnen doen..”
Vind je het erg als ik…”
Vroeger hoorde ik vaak dat ik bazig of arrogant overkwam. In de praktijk heeft dit ertoe geleid dat ik geneigd ben om in gesprekken mijn taalgebruik tot in den treuren af te zwakken.  Hierdoor nemen anderen mij minder serieus en duurt het langer voordat ik duidelijk maak wat mijn wens of behoefte is. Ik doe dit vooral op mijn werk. Om dit te veranderen, wil ik deze maand bewust worden van  de frequentie waarmee ik mijn boodschap afzwak en de wijze waarop ik dit doe.

Wilde Wijven Leeslijst
In mijn zoektocht naar mijn Wilde Wijf is alle inspiratie welkom. Ik wil elke maand 1 inspirerend boek lezen en daar een review over schrijven voor Simpelsap. Deze maand zal ik het boek “Playing Big” van Tara Mohr lezen.

Mezelf ontwikkelen als schrijven

500 woorden
Schrijven is heerlijk en beangstigend tegelijk. Hoe vaker ik het doe, hoe lager de drempel. Een paar jaar geleden had ik de gewoonte om iedere dag minimaal 500 woorden te schrijven. Ik zette mijn vingers op de toetsen en legde alles vast wat er in me opkwam.
Zo deed ik inspiratie op voor nieuwe verhalen, zette ik dingen in het juiste perspectief en stelde ik prioriteiten.
Nu ik mezelf serieus wil ontwikkelen als schrijver, wil ik dit weer oppakken.

Vrijdag schrijfdag
Het geeft me meer rust wanneer ik een moment in plan om te schrijven. Voortaan wil ik op vrijdag mijn blogs schrijven voor de week erna en mijn schrijfopdrachten voor school maken. Als het niet op vrijdag lukt, tijd vrij maken in mijn agenda om het op een ander moment in dezelfde week te doen.

Dit zijn ze dan!  In april zal ik een reflectie schrijven over bovenstaande ambities en kun je weer een nieuwe overzichtje verwachten!

Keep you posted!

 

Hoogmoed

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

 

Monsterlijke (1)Deze week: Hoogmoed

Ik ontken je bestaan, maar jij staat op mijn gezicht geschreven. Op een onbewaakte momenten zien anderen jouw reflectie op mijn gezicht. Hoe vaak heb ik al niet teruggekregen dat ik vervlochten ben jou en zo onbereikbaar en arrogant overkom?
De kritiek van anderen voedde mijn angst om te groeien en ik ontwikkelde een consequente opgewektheid die me zou moeten beschermen tegen hun afkeuring.
Toch blijf jij me bezoeken.

Onze onderonsjes zijn intens en kortstondig. Daarna voel ik me een beetje vies en beschaamd.
Goede mensen laten zich niet door jou verleiden, maar wat is het soms fijn om te verdwijnen in je armen en ademloos te luisteren naar je flemende woorden!  Als ik zo aangesproken word op jouw aanwezigheid, kan ik er toch net zo goed van genieten?
Je sleurt me mee naar een hoge toren, waar ik neerkijk op de rest van de wereld. Ik waan me onaantastbaar en geniet van de overwinning. Met opgeheven hoofd lukt het niet om verder te kijken dan mijn neus lang is. Struikelend over oordelen ga ik plat op mijn gezicht.
Jij bent in geen velden of wegen te bekennen.
Trouw ben je nooit geweest.
Ik neem me voor om je de volgende keer de deur te wijzen, je streng toe te spreken dat ik te volwassen ben voor je spelletjes. Maar als je weer voor mijn neus staat, zwicht ik voor je zoete beloftes en laat ik me weer mee slepen…Voor even.

Lange tijd probeerde ik me aan je te ontworstelen. Nu besef ik dat ik geen angst had voor jou, maar vooral vreesde voor de kritische blik van de ander. Ik wilde vooral niet denken dat ik heel wat was.
Ik maakte mezelf kleiner en verschool mezelf achter (valse) bescheidenheid. Begon troebel te zien en liet hoogmoed en zelfvertrouwen in elkaar overlopen.
Nu ben ik al een tijdje bezig om de boel op scherp te stellen.
Jij leert me dat ik niet elke mening op dezelfde waarde hoef te schatten. Dat mijn gezicht zich prima leent voor projectie en dat de onzekerheid van een ander vooral daar mag blijven.
Door jou te omarmen erken ik dat ik het waard ben om ruimte in te nemen, dat ik er mag zijn.
Wanneer ik schrijf open, eerlijk en kwetsbaar, kan niets mij raken. Dan valt hoog van moedig af en ben ik precies zoals ik zijn wil.

Wilde wijven woensdag: WTF?


Wilde Wijvn“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”

Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ – www.sprinkelsprankel.com

Op haar blog noemt Marieke de ontembare vrouw ook wel het Wilde Wijf. En dat is precies wat ik wil worden!
Leven vanuit liefde, geven omdat het kan en nemen wanneer het nodig is. Onbewust was ik al langer bezig met mijn Wilde Wijven transformatie en daarover heb je ook al wat avonturen kunnen lezen op Simpelsap. Dit heeft me hongerig gemaakt naar meer!

Daarom introduceer ik Wilde Wijven Woensdag.
Hoe pak ik mijn metamorfose aan? Welke obstakels en uitdagingen kom ik tegen? Wie of wat zijn mijn inspiratiebronnen en welke overwinningen heb ik behaald? Je leest het allemaal op Wilde Wijven woensdag.

Deze week: Ontdek de Godin in jezelf. 
Geleide meditatie en werkboek van Marieke, van de blog Sprinkel Sprankel.

De Gódin in mézelf, serieus? Daar ben ik toch veel te nuchter voor? Bovendien, wie denk ik wel niet dat ik ben? Wat voor grootheidswaanzin is dit? Moet ik me nu ineens goddelijk verheven voelen?
Je raadt het al, mijn onzekerheidsorkest trok alle toeters en bellen tevoorschijn en de vooroordelen vlogen me om de oren. Het leek zo’n goed idee om een geleide meditatie te gaan doen. Ik was blij om een concreet startpunt te hebben voor mijn reis naar mijn Wilde Wijf.
Maar toen ik me eenmaal klaar maakte om te beginnen, werd het wat onrustig in mijn hoofd.
Wat als die Innerlijke Godin niet komt opdagen? Wat als ze lijkt op iemand die ik eigenlijk heel stom vind? Wat als ik die meditatie verpruts? (Dat zou niet de eerste keer zijn!)
Maar goed, je wil een Wild Wijf worden of niet, dus ik besloot het hele orkest te negeren, en de meditatie aan te zetten. Weerstand of niet, ik kan toch zeker een poging wagen.

Marieke’s meditatie is kort en krachtig. Het is een soort speeddate met mijn eigen Innerlijke Godin die er zo uitziet:

Xena-A-Friend-in-Need-Season-6-xena-warrior-princess-1213249_403_500Bron

Nice.
Ze heeft een boodschap voor me, die ze me met volle overgave in mijn gezicht blèrt:  “If you want it, go and get it!  Yes you can! Go Go GO!”
(Ik denk dat ze zich heeft laten inspireren door Obama)

Beduusd ben ik weer terug op mijn kussentje en neem even de tijd om bij te komen. Ik weet niet of ze echt mijn innerlijke Godin is. Misschien kwam ze even langs als oproepkracht om  ervoor te zorgen dat ik deze boodschap echt zou ontvangen.
Maar ze heeft gelijk.
De felheid en vastberadenheid waarmee ze op haar doelen afstevent, ben ik onderweg verloren. Nadat ik mijn hobby als ravijnrenner heb beëindigd en pensioen nam als hulpverlener, is het vuur uit me verdwenen. Door te starten met Simpelsap en mijn schrijfopleiding is er een voorzichtig vonkje ontstaan, dat langzaam maar zeker uitgroeit tot een knapperend haardvuur.
Maar dat is niet genoeg.
Als Wild Wijf in spé, die leeft vanuit haar hart en volle overgave, is het mijn inziens toch de bedoeling dat ik mezelf toesta om te handelen vanuit het vurige verlangen om te schrijven.
Zonder dat ik mezelf hierbij tegenhoud.

Ik wil net als Xena met opgeheven hoofd een nieuwe situatie inwandelen. Ik wil kunnen genieten van de garantie dat ik fouten ga maken en hiervan ga leren. Dat ik dankzij die fouten een betere en slimmere versie word van mezelf.  Durven beginnen, durven fouten te maken en durven spijt te krijgen… dat is wat ik wil.

Mijn reis naar mijn Wilde Wijf is net begonnen en ik had me geen mooier begin kunnen voorstellen!
Marieke, dank je wel voor de meditatie en het werkboek!

PS. Ik ga natuurlijk niet verklappen hoe de meditatie precies in elkaar steekt, of welke vragen je in het werkboek kunt vinden. Dat is aan jou te ontdekken. Klik hier om te beginnen!

Monsterlijke maandag: De introductie

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

Deze week: JaloezieMonsterlijke

Ik vind je lelijk en schaam me voor je aanwezigheid.
Voorheen gebruikte ik jou als een motivator. Wanneer jij je groene kop opstak, was dat voor mij een teken om harder te gaan werken. Steeds een beetje harder, totdat ik duizelend van mijn eigen vicieuze cirkel me een slag in de rondte had gewerkt.
Ik ging met pensioen en gooide het roer om. Naïef hoopte ik op een definitief afscheid, maar ik had kunnen weten dat je weer op de stoep zou staan.

Nu ben je terug. Je wurmt je weer een weg naar binnen, werpt af en toe je schaduw op zonnige momenten en gniffelt wanneer ik met jouw bril op de wereld in kijk.
Gearmd met Miss Perfectionist en Miss Controlfreak wil ik haastig ten aanval, beschermen wat van mij is of wat ik denk te verdienen. Mijn toon wordt feller, mijn oordelen harder en mijn blik versmalt.  Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor kwetsbaarheid, eerlijkheid en liefde. Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor mij.

Gisterenavond verleidde je me bijna tot ruzie. Mr. Simpelsap en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Een blik in zijn ogen bracht me inzicht. Hoe fijn is het als je samenwoont met iemand die je gedrag zo oprecht spiegelt en onvoorwaardelijk van je houdt. Als de liefde voor mezelf even tekortschiet, is zijn liefde altijd beschikbaar om me een duwtje in de rug te geven.
Ik had niet door dat ik steeds een beetje groener begon te zien. Mijn mond vulde zich al langzaam met verwijten, mijn ogen waren al naarstig op zoek naar een stok om mee te slaan.
Afgeleid door afgunst duurde het even voordat ik jouw uitnodiging op waarde kon schatten.
Ik schaamde me voor je en was zo druk met je weg te duwen, dat ik niet eens zag wat je werkelijke bedoelingen zijn.

Jij nodigt me uit om ruimte te nemen, stil te staan en naar mezelf te kijken. Wat is er aan de hand? Waar ben ik precies jaloers op?  Wat kom ik tekort?  Ik blijk jaloers te zijn op Mr. Simpelsaps vermogen om er ‘tussenuit’ te gaan. Even geen ziekenhuizen en Endobitch, gewoon pauze, bijkomen en feesten. Maar bij mij gebeurt het hele feest in mijn lichaam, helaas is daar geen ontsnappen aan! Toch?

Jaloezie, jij bent mijn gemaskerd verlangen. Door jou te verwelkomen en open te staan, krijg ik de ruimte om te ontdekken waar ik behoefte aan heb. Nu heb ik vooral behoefte aan rust, ruimte en energie.  Ik wil weer geloven en hoop kunnen vestigen op de dingen die we doen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik wil weer kunnen genieten van de blije belletjes die opborrelen als we op avontuur gaan, of als ik inspiratie opdoe op een onbewaakt moment.
Dus dat gaan we de komende tijd doen.

Lieve jaloezie, bedankt voor je inzichten. Ik vind je nog steeds lelijk, maar schaam me niet meer zo erg als eerst.  Misschien komt er een moment dat ik je aanwezigheid niet meer nodig heb, als ik een sterkere band heb met mijn verlangens en behoeften en ze zonder maskers naar binnen kunnen treden.  De volgende keer dat je weer over de drempel stapt, zal ik eerst goed naar je kijken voordat ik je naar buiten probeer te werken. Beloofd!