Mijn eigen weg vinden

114H (1)
Ik kom uit een klein stadje aan het water en ben daarnaast opgegroeid in een hechte gemeenschap. Er waren altijd mensen om me heen die naar me omkeken of mij hielpen als ik ergens mee zat. Ik voelde me veilig en beschermd. Maar naarmate de jaren verstreken en ik naar de middelbare school ging, kreeg ik een steeds benauwder gevoel. Goedbedoelde betrokkenheid kwam over als bemoeienis. De wereld die eerst zo duidelijk gestructureerd was, voelde nu strikt en zwart-wit aan. En ik wilde juist wat kleur in mijn leven!
Mijn neefjes en nichtjes groeiden op met leeftijdsgenoten van dezelfde afkomst en gingen regelmatig naar de kerk. Ik woonde in een multiculti wijk, ging naar een blanke school en was nauwelijks in de kerk te vinden. Ik praatte anders, dacht anders en had andere interesses.
Als ik in de kerk kwam, was ik vaak onder de indruk van de preken. “Wij zijn allemaal zondaars en als je niet volgens Gods woord leeft, staat je hel en verdoemenis te wachten!” sprak de dominee streng. Naar de kerk gaan wekte zwaarmoedige, schuldige en angstige gevoelens op.
Tenslotte ben ik door mijn hooggevoeligheid gevoelig voor prikkels van buitenaf. Emoties en energieën van anderen overspoelden mij en ik voelde me vaak een beetje verloren in grote gezelschappen. De neiging om me terug te trekken en te observeren, was vaak veel sterker dan het enthousiasme om mee te doen met anderen en samen te spelen. Dit werd niet echt gewaardeerd in een omgeving waar saamhorigheid en veel dingen ‘samen doen’ centraal stonden. Ik was liever alleen en kon heus wel genieten van gezelschappen, maar dan liever als observeerder dan als gangmaker.

Bepaalde gebeurtenissen in mijn familie hebben me op jonge leeftijd flink beschadigd. Het rotsvaste vertrouwen, de onbevangenheid en de grote liefde en loyaliteit die ik voor mijn familie voelde, werden daardoor (deels) kapotgemaakt. Ik werd wantrouwend, afwachtend en behield altijd een bepaalde afstand. In onze gemeenschap wordt familie een van de belangrijkste dingen in het leven gevonden. Natuurlijk is geen enkele familie perfect, maar het is zeker niet de bedoeling dat je zomaar de vuile was buiten hangt! “Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht” zei mijn oma altijd. Dus ik zweeg.

En ik vertrok. Op zeventienjarige leeftijd vertrok ik naar een andere woonplaats. Ging bij mijn opa en oma wonen. Hield zo een lijntje met de gemeenschap en familie, maar koos stap voor stap mijn eigen weg. Werd boeddhist, ontdekte yoga en verving het bidden door mediteren. Het heeft me jaren gekost om pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden te verwerken.
Om mijn hart weer een beetje open te kunnen stellen en een bepaalde mate van onbevangenheid te kunnen voelen. Eindelijk voel ik me veilig, geliefd en geaccepteerd. Door anderen, maar vooral door mezelf.

Afgelopen week keerde ik noodgedwongen terug naar de wereld waarin ik ben opgegroeid. Zag de stad waar ik vandaan kom, mijn gemeenschap en de kerk met mijn nieuwe (bl)ik. Werd ik opnieuw geconfronteerd met verdriet en pijn uit het verleden die desastreuze gevolgen hadden voor de familiebanden. Probeerde ik samen met mijn gezin de familiebanden te verbeteren, maar werd daarbij meedogenloos af geserveerd en belachelijk gemaakt. Het was een intense week met heel veel emoties.
En terwijl ik aan het bijkomen ben en mezelf weer op de rails aan het zetten ben in mijn eigen wereld, leg ik de lessen vast die ik heb geleerd:

  • Ik houd van mezelf en zorg graag goed voor mezelf. (Eindelijk!)
  • Ik heb de mensen die mij verdriet hebben gedaan, écht vergeven.
  • Maar hoewel ik mensen heb vergeven, heb ik na deze week ook definitief afscheid van hen genomen. Ik verdien beter.
  • Ik hou van mijn afkomst, de tradities en de gemeenschap. En die verdienen ook een plekje in mijn wereld, ook al weet ik nog niet hoe dat eruit komt te zien.

In de afgelopen negen jaar vond ik mijn eigen pad, maakte mijn eigen wereld, ver weg van de wereld waarin ik was opgegroeid. Ik weet wie ik ben, wie ik wil zijn en wat ik wil doen in mijn leven.  En dat doet me beseffen dat ik weer mee wil doen. Ik wil nu wél meespelen en hoewel ik het ook eng en spannend vind, winnen deze keer mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme.

Samen met Mr. Simpelsap ga ik op avontuur. In de chaos van oud en nieuw,  waar brokstukken van het verleden soms mijn weg versperren, is het me glashelder: Ik ben (weer) gelukkig. Ik ben weer terug 

 

(Visited 176 times, 1 visits today)

6 gedachten aan “Mijn eigen weg vinden”

  1. Ik ben dankbaar dat je me laat delen in zoiets persoonlijks en zoiets moois. Het maakt mij blij met wie ik ben en blij met het (kleine) plaatsje dat ik inneem in jouw leven.

  2. Prachtig geschreven, Ik ben er even stil van! Ik ben trots op je. Kracht en doorzettingsvermogen heb je altijd gehad en dat je daar mooie dingen mee zou bereiken.. daar heb ik nooit aan getwijfeld! Ik heb je lief!

  3. …. (stil van)

    Mevrouw Simpelsap, super vet hoe je hier je hart durft te openen op het wereld wijde web. Dank daarvoor, heel inspirerend om te lezen.

    Als we een pad kiezen (The Way? Om het in Zen termen te mieteren) dan zullen we veel nieuwe mensen ontmoeten. Maar als je ergens voor staat, ergens naar leeft, een bepaalde filosofie hebt, dan betekend dat soms ook dat je dichtbij familie en vrienden vaarwel moet zeggen. Dat heb ik ook gedaan, een automatisch proces though.

    Het is de enigste manier om jou tot jou te laten worden.

    Belangrijk is om mensen te vinden die je daarin steunen. Die in jou geloven, en die met je durven te doen wat je wilt doen.

    En zo te lezen heb je dat gevonden. Mister Simpelsap!

    Nogmaals dank voor dit verhaal. Inspirerend en motiverend,
    Percy

    (Wat gaaf dat we elkaar ‘gevonden’ hebben 🙂 Blijf vooral door schrijven )

    1. Dank je wel voor je mooie woorden! Die komen wel ff binnen 🙂
      Ik heb het helemaal met je eens!

      Ben blij dat we elkaar ontdekt en gevonden hebben. Zo leuk als je elkaar kunt inspireren!
      Groetjes, Aca

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.