De Dood

Mijn vriend zal je nooit worden, mijn vijand evenmin.
Monster of bondgenoot, tiran of verlosser, niemand is zo veelzijdig als jij.
Jij maakt geen onderscheid en accepteert ons allemaal zoals we zijn.
Waarom is het dan zo moeilijk om jouw bestaan te erkennen?
Van alle draken die ik probeer te temmen, ben jij de grootste en engste.
Voor mezelf heb ik vrede met jouw komst, maar voor de mensen om mij heen slaat de angst me om het hart. Wat zou ik immers zonder hen moeten?

Hoe ouder ik word, hoe beter ik je leer kennen. Maar ik denk niet dat ik je ooit zal kunnen doorgronden. Je gevoel van timing is ongeëvenaard en niet te verklaren.
Soms kwam je als genade, men keek reikhalzend naar je uit  en stond te trappelen om met je mee te gaan. Ik zou je willen vragen om geruisloos en vliegensvlug je armen om hen heen te slaan en hen mee te nemen. Zonder decennia lang strijden of laatste dagen vol onmenselijke pijn.
Andere keren werd je met zachte dwang uitgenodigd om een einde te maken aan het ondraaglijke lijden of aan een leven in de knop. Het is niet aan mij om een oordeel te vellen over hen die kiezen voor jouw komst, maar de wanhoop en het verdriet grijpen me naar de keel.
Dan waren die keren dat je hard en genadeloos toesloeg.
Als een orkaan raasde je door mijn leven, rukte de mensen bij me weg en liet diepe sporen na.
Jij bent niet te temmen.
Toch blijf ik het proberen.
Ik daag je uit door je te bespreken, ontkleed je van elk taboe. Maak plannen hoe het mag zijn als jij me hebt meegenomen. Als ik je timing niet kan temmen, regisseer ik mijn vertrek.
Ren stukjes voor je uit, plant mijn leven vol met plannen om je te laten zien dat ik geen tijd heb voor jou. Neem met vlagen gulzig en hyperbewust ieder detail in me op, want dat zou zomaar het laatste kunnen zijn.
Jouw zwaarte geeft het leven waarde, doet beseffen dat ieder moment uniek en onvervangbaar is.
Soms doet jouw hete adem in mijn nek me ineenkrimpen van angst. Generaties schuiven geruisloos een plaatsje op, maar de plaats na mij is nu nog leeg. Krijgen wij de kans om door te geven wat wij hebben mogen ontvangen in het leven, of blijft het slechts bij dromen?
Bewust van jouw komst, koester ik het verleden en omarm ik het heden.
We zullen elkaar nog veel vaker treffen, dat weet ik zeker.
Maar wanneer ik leef uit Liefde is jouw komst eerder een belofte dan een dreigement.