Buiten de lijntjes kleuren

‘Dus eigenlijk gaat het erom dat je buiten de lijntjes leert kleuren?’
De herkenbaarheid doorklonk in haar lach en ze hief haar glas.
We mijmerden over  het verlangen om te leven volgens je essentie.
Hoe doorgrond je wie je bent, ontcijfer je je behoeften en ontdek je je bestaansreden?

Sommigen starten met een schone lei en worden van jongs af aan gestimuleerd om hun eigen lijnen uit te zetten. The sky is the limit! Onverschrokken staan zij op hun strepen en jagen hun lijnen voorbij de horizon.
Maar als je altijd deel van een geheel bent, is het soms moeilijk te bepalen waar je zelf uit bestaat.
Ik borduurde zachtjes voort op doorgegeven patronen.  Emotionele bagage vormde de ketens die voortdurend mijn aandacht trokken en mijn pas verzwaarden.
Onvermoeibaar marcheerde ik door, stapte van de ene verantwoordelijkheid in de andere.
Het is zo makkelijk om te verdwalen op de paden van anderen.
Huisje, boompje, beestje.  Onderweg naar later, raak ik het overzicht kwijt.
Wat doe je als het beestje op zich laat wachten, of misschien wel helemaal niet van plan is om te verschijnen?
Reddingslijnen raken verstrikt met de grenzen die ik probeer te verleggen.
Hoe ontwar ik deze kluwen en vind ik de hartlijn die mijn reis de moeite waard maakt?

Mijn moed bestaat niet uit zelfverzekerde stoere lijnen, trapsgewijs gerangschikt naar een grootse toekomst.  Ik stippel mijn lijntjes voorzichtig uit en ben dapper omdat ik durf te ontwarren, af te knippen of door te hakken. De strepen waarop ik kan staan, leer ik nu te ontdekken. Ze liggen verscholen, achter doorgehaalde dromen die ik opzij schoof op de veilige weg naar een ingekaderde toekomst.

Als je je eigen lijntjes bepaalt, maakt het niet uit waar je kleurt.