Monsterlijke maandag: Verdriet

Verdriet Hoe fanatiek ik je ook wegpoets, steeds kom je weer terug.
Met grote regelmaat kom je mijn leven in gestrompeld, om vervolgens voor onbepaalde tijd je kamp op te slaan. Je kleurt mijn dagen grijs, mijn gezicht grauw en dooft de lichtjes in mijn ogen. Met jou op sleeptouw is elke dag een zware opgave, zonder vooruitzicht op zonneschijn na regen.
Na je vertrek kijk ik terug op een periode van intensieve groei en koester ik alle inzichten die je me bracht.
Maar toch…als radicale blijheidsstrijder heb ik geen boodschap aan jouw aanwezigheid.
Ik besloot je te weren uit mijn leven. Gewapend met een plan van aanpak storm ik op je af. Aanval is de beste verdediging en ik ben erop gebrand je te temmen en zo snel mogelijk naar buiten gooien. Natuurlijk zijn je bezoekjes soms noodzakelijk. Bij het overlijden van Pippi bijvoorbeeld, kon ik niet om je heen. Met de vijf fasen van rouw in mijn achterhoofd verliep je bezoek volgens een redelijk strak programma. Enige uitloop was te accepteren. Ik kon ongeveer inschatten wanneer je zou vertrekken en zat mijn resterende tijd met jou braaf uit. De illusie dat je beheersbaar bent, zorgde voor een vredig gevoel.
Deze keer is anders.
Als een ongeleid projectiel draaf je door mijn leven. Donkere kringen van zwaarmoedigheid en somberte spreiden zich uit over een steeds groter wordend oppervlak. Beïnvloeden de manier waarop ik naar het verleden kijk en droom over de toekomst.
Simpelsapjes maken is een ingewikkeld proces. Continu laverend tussen hoop en vrees probeerden we er het beste van te maken. Maar hoe goed ik ook oplette, langzaam sijpelde onze wens andere leefgebieden binnen. Het brouwen van Simpelsapjes was het hoofdproject in ons leven geworden. Meedogenloos slurpte het onze tijd en energie op. Met de restjes hielden we de overige zaken in ons leven overeind. Duizelig door de medische molen raakte ik mijn focus kwijt.
Jij aarzelde geen moment en nam resoluut het roer over. Deze keer liet je je niet afschepen, klemde me vast in een innige omhelzing, om me voorlopig niet los te laten. Wie niet luisteren wil, moet maar voelen. Je hebt helemaal gelijk.
Je helpt me het leven op waarde te schatten, prioriteiten te stellen en liefdevol met mezelf om te gaan. Samen ontdekken we wat mij troost, om daar vervolgens voorzichtig van te genieten. Met jou aan mij zijde wordt ‘Doen waar ik zin in heb’ een stukje makkelijker. Achteraf maak je alles beter. Maar als je er bent, kijk ik je het liefste de deur uit.

(Visited 115 times, 1 visits today)

Eén gedachte over “Monsterlijke maandag: Verdriet”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.