Begin vorig jaar deelde ik een aantal verhalen over minimalisme.
De wens om te leven volgens ‘mijn essentie’ leidde ertoe dat ik de bezem haalde door mijn bezittingen. Zo ook door mijn kledingkast.
Pak lekker wat te drinken en ga ervoor zitten, want ik ga je precies vertellen hoe ik dat gedaan heb.
Een lege fantasie tas
Bij het legen van mijn fantasie-tas werd ik al aardig met mijn neus op de feiten gedrukt: onbewust koesterde ik fantasieën over mezelf die mij het leven alleen maar lastiger maakten. De wens om superslank te zijn met alle rondingen op de juiste plek bijvoorbeeld, of de fantasie om een hooggehakte, perfect gekapte classy carrièrevrouw te zijn.
Mijn kledingkast was een letterlijke afspiegeling van deze fantasieën. Er lagen stapels kleding in maatje xxxs (de maat die ik ooit had) die me een instant rollade – look gaven, achterin de kast stonden drie paar pumps stof te vangen en ver weg lag nog een stapeltje kleding dat ik bewaarde uit sentiment. Ook viel het op dat ik wel heel veel pyjama’s en chill kleren in de kast had liggen. Wat een chaos! Door mijn fantasie-tas te legen, maakte ik ruimte voor dromen en later. Een geminimaliseerde kledingkast Door mijn kledingkast op te ruimen maakte ik ruimte voor mezelf in het nu. Hoe pakte ik dit aan?
- Alles uit de kast
Ik trok alle kleding uit de kast en legde de hele stapel op bed. Daarna haalde ik meteen een sopje door mijn lege kast heen en hing er wat zeepjes in voor een lekker luchtje. - Stapels maken
Ik maakte vier stapels: houden, herstellen, doneren, weggooien. - De kleding over de stapels verdelen
Ik ging zo snel mogelijk door de kleding heen. Er waren kledingstukken waar ik meteen van wist dat ik ze wilde houden. Ik hield van de stof, de kleur of het model. Deze vouwde ik op en legde ik meteen in de kast. Alles wat te klein was, maar er nog goed uitzag mocht op de donatie-stapel. Kleding die verwassen of versleten was (ook pyjama’s, hemdjes, of ondershirts!) mocht meteen weg. Kleding die ik leuk vond maar waarvan er een knoop miste, kon op de herstel-stapel - De twijfel stapel
Terwijl ik aan het opruimen was, ontstond er ook een vijfde categorie: de twijfelstapel. Miskoopjes, kleding die ik gekregen had maar zelf niet zou kiezen, kleding die allang te klein was, maar die ik bewaarde uit sentiment of kleren die ik ooit heel enthousiast kocht maar nu niet opnieuw zou kiezen. Allemaal belandden ze op de twijfel-stapel. Deze bewaarde ik voor het laatst. - Laat het los
De kleding die weggegooid kon worden, gooide ik zo snel mogelijk in de kledingbak en de kleding die gedoneerd kon worden ging zo snel mogelijk naar de kringloop. Door snel te handelen, gaf ik mezelf geen mogelijkheid om alsnog te gaan twijfelen over bepaalde kleding. Achteraf gezien kon ik me niet eens herinneren wat ik had weggedaan! - Doen!
De ‘herstel’ stapel bleek bij mij overbodig te zijn. Als jij wel een stapel herstelkleding hebben, breng deze dan zo snel mogelijk naar de kleermaker.
De Twijfelstapel..
De kleding die op deze stapel lag, ging nogmaals door mijn handen. Deze stapel kon ik opnieuw categoriseren:
- Sentiment
Een babytruitje bij dat mijn moeder ooit voor me breidde, een vest dat mijn opa aan me gaf en een t-shirt dat ik van mijn neef uit Ambon cadeau kreeg. Dierbare kleding die ik niet zomaar weg wilde doen. Ik borg ze op in mijn herinneringskist op zolder. - Miskopen
Ooit leek het een goed idee, maar eenmaal thuis trok ik ze nooit aan. Ik hield deze kleding in mijn kast uit schuldgevoel. Het is toch zonde om ze zomaar weer weg te doen? Ik had er per slot van rekening geld aan uitgegeven! Maar iedere keer dat ik deze kleding aantrok, was ik ontevreden. Het gaat gewoon niet werken, nu niet, nooit niet. Ik besloot mijn miskopen te doneren. Misschien dat een ander er wel erg blij mee is. - Gekregen kleding
Ik kan moeilijk nee zeggen. Dat heeft ook geleid tot een overvolle kledingkast met kleding die niet eens mijn eigen smaak zijn. Het voelde ondankbaar om ‘nee’ te zeggen, maar het voelde ook onprettig om kleding te dragen die niet bij mij past. Ook deze kleding besloot ik te doneren. - Kleding waar ik niet over kon beslissen
Tot slot nog de harde kern van mijn twijfelstapel; kleding waar ik niet over kon beslissen. Deze kleding stopte ik in een plastic tas en zette die achterin de kast. Als ik na een half jaar de kleding nog steeds niet had gedragen, zou ik de hele tas – zonder deze van te voren te openen- doneren. Opgeruimd staat netjes! En nu?
Voor de eerst kon al mijn kleding in één kast, geen gesjouw met tassen bij een seizoenswisseling! Ik maakte nieuwe combinaties en had niet langer keuzestress. Op mijn telefoon maakte ik een ‘wishlist kleding’ waarin ik bijhield welke kledingstukken ik graag wilde kopen. Mijn wens, het opbouwen van een comfortabele, eenvoudige garderobe die uitstraalt wie ik ben, was hiermee al een stukje dichterbij gekomen.
Volgende keer: Hoe bouw ik een capsule wardrobe op?
Super gedaan!! Leest lekker weg?
Thnx! 🙂