Slachtoffer

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

MM Slachtoffer

Deze week: Slachtoffer

Je overkwam me. Voordat ik je naam kon spellen, had je me al te pakken. Het geeft niet. Vroeg of laat kom je bij iedereen binnen, zo is het leven.
De eerste keer kwam je veel te vroeg, stal mijn onbevangenheid en speelsheid. Jouw komst luidde een fase in waar ik nog lang niet aan toe was; volwassenheid. Dat was 26 jaar geleden.
Je bent pas een monster geworden toen ik begon te protesteren.

Ik haat je.
Want als jij er bent, voel ik me klein en machteloos. Word de situatie waarin ik verkeer ineens een strijd die ik moet winnen. Verkrampen mijn kaken, schieten mijn ogen vuur. Worden alle keren dat je er ooit bent geweest een lange lijst aan argumenten die mijn woede dient te rechtvaardigen.  Je bondgenoot Angsthaas verschijnt ten tonele en leven uit Liefde lijkt moeilijker dan ooit.

Wie ben je eigenlijk?
Van Dale leert me:
slacht·of·fer (het; o; meervoud: slachtoffers)
1 (historisch) offerdier dat op een altaar werd geslacht
2 iem. die buiten zijn schuld lichamelijke, financiële of geestelijke schade lijdt; iem. die het moet ontgelden

Ik hou er een gevaarlijke hobby op na; schuld zoeken. Waar de één je ziet als een partner in crime en samen met jou op zoek gaat naar een zondebok, keer ik in mezelf en negeer ik je komst. Wat heb ik verkeerd gedaan? Wat heb ik over het hoofd gezien? Het kan toch niet zomaar zijn dit mij overkomt? Welke les moet ik hiervan leren?
Tijdens het brouwen van Simpelsapjes, kom je vaker langs dan me lief is. Ik ga je te lijf met mijn geleerde lessen en goede voornemens.
Zin geven wordt zin opdringen, maar je weigert te vertrekken.

Door koppig te zoeken naar zingeving en een antwoord op mijn schuldvraag probeer ik wanhopig mezelf tot dader te bombarderen. Want als ik iets fout heb gedaan of iets moet leren van deze situatie, ben ik ook degene die de macht in handen heeft.
De illusie van de maakbare wereld is me dierbaarder dan ik dacht en drukt met haar volle gewicht op mijn schouders.
Ik kan dit niet dragen.
Dat hoeft ook niet, zolang ik bereid ben te accepteren dat de schuldvraag en waaromvraag niet altijd op te lossen zijn. Soms gebeuren dingen gewoon, niet omdat ik er van moet leren, maar omdat ik pech heb gehad.
Ik kan niet bepalen wat mij overkomt, maar wel hoe ik ermee omga.

En zo sluipt Slachtoffer stilletjes weg en klopt Liefde weer op mijn deur.

 

Hoogmoed

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

 

Monsterlijke (1)Deze week: Hoogmoed

Ik ontken je bestaan, maar jij staat op mijn gezicht geschreven. Op een onbewaakte momenten zien anderen jouw reflectie op mijn gezicht. Hoe vaak heb ik al niet teruggekregen dat ik vervlochten ben jou en zo onbereikbaar en arrogant overkom?
De kritiek van anderen voedde mijn angst om te groeien en ik ontwikkelde een consequente opgewektheid die me zou moeten beschermen tegen hun afkeuring.
Toch blijf jij me bezoeken.

Onze onderonsjes zijn intens en kortstondig. Daarna voel ik me een beetje vies en beschaamd.
Goede mensen laten zich niet door jou verleiden, maar wat is het soms fijn om te verdwijnen in je armen en ademloos te luisteren naar je flemende woorden!  Als ik zo aangesproken word op jouw aanwezigheid, kan ik er toch net zo goed van genieten?
Je sleurt me mee naar een hoge toren, waar ik neerkijk op de rest van de wereld. Ik waan me onaantastbaar en geniet van de overwinning. Met opgeheven hoofd lukt het niet om verder te kijken dan mijn neus lang is. Struikelend over oordelen ga ik plat op mijn gezicht.
Jij bent in geen velden of wegen te bekennen.
Trouw ben je nooit geweest.
Ik neem me voor om je de volgende keer de deur te wijzen, je streng toe te spreken dat ik te volwassen ben voor je spelletjes. Maar als je weer voor mijn neus staat, zwicht ik voor je zoete beloftes en laat ik me weer mee slepen…Voor even.

Lange tijd probeerde ik me aan je te ontworstelen. Nu besef ik dat ik geen angst had voor jou, maar vooral vreesde voor de kritische blik van de ander. Ik wilde vooral niet denken dat ik heel wat was.
Ik maakte mezelf kleiner en verschool mezelf achter (valse) bescheidenheid. Begon troebel te zien en liet hoogmoed en zelfvertrouwen in elkaar overlopen.
Nu ben ik al een tijdje bezig om de boel op scherp te stellen.
Jij leert me dat ik niet elke mening op dezelfde waarde hoef te schatten. Dat mijn gezicht zich prima leent voor projectie en dat de onzekerheid van een ander vooral daar mag blijven.
Door jou te omarmen erken ik dat ik het waard ben om ruimte in te nemen, dat ik er mag zijn.
Wanneer ik schrijf open, eerlijk en kwetsbaar, kan niets mij raken. Dan valt hoog van moedig af en ben ik precies zoals ik zijn wil.

Monsterlijke maandag: De introductie

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

Deze week: JaloezieMonsterlijke

Ik vind je lelijk en schaam me voor je aanwezigheid.
Voorheen gebruikte ik jou als een motivator. Wanneer jij je groene kop opstak, was dat voor mij een teken om harder te gaan werken. Steeds een beetje harder, totdat ik duizelend van mijn eigen vicieuze cirkel me een slag in de rondte had gewerkt.
Ik ging met pensioen en gooide het roer om. Naïef hoopte ik op een definitief afscheid, maar ik had kunnen weten dat je weer op de stoep zou staan.

Nu ben je terug. Je wurmt je weer een weg naar binnen, werpt af en toe je schaduw op zonnige momenten en gniffelt wanneer ik met jouw bril op de wereld in kijk.
Gearmd met Miss Perfectionist en Miss Controlfreak wil ik haastig ten aanval, beschermen wat van mij is of wat ik denk te verdienen. Mijn toon wordt feller, mijn oordelen harder en mijn blik versmalt.  Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor kwetsbaarheid, eerlijkheid en liefde. Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor mij.

Gisterenavond verleidde je me bijna tot ruzie. Mr. Simpelsap en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Een blik in zijn ogen bracht me inzicht. Hoe fijn is het als je samenwoont met iemand die je gedrag zo oprecht spiegelt en onvoorwaardelijk van je houdt. Als de liefde voor mezelf even tekortschiet, is zijn liefde altijd beschikbaar om me een duwtje in de rug te geven.
Ik had niet door dat ik steeds een beetje groener begon te zien. Mijn mond vulde zich al langzaam met verwijten, mijn ogen waren al naarstig op zoek naar een stok om mee te slaan.
Afgeleid door afgunst duurde het even voordat ik jouw uitnodiging op waarde kon schatten.
Ik schaamde me voor je en was zo druk met je weg te duwen, dat ik niet eens zag wat je werkelijke bedoelingen zijn.

Jij nodigt me uit om ruimte te nemen, stil te staan en naar mezelf te kijken. Wat is er aan de hand? Waar ben ik precies jaloers op?  Wat kom ik tekort?  Ik blijk jaloers te zijn op Mr. Simpelsaps vermogen om er ‘tussenuit’ te gaan. Even geen ziekenhuizen en Endobitch, gewoon pauze, bijkomen en feesten. Maar bij mij gebeurt het hele feest in mijn lichaam, helaas is daar geen ontsnappen aan! Toch?

Jaloezie, jij bent mijn gemaskerd verlangen. Door jou te verwelkomen en open te staan, krijg ik de ruimte om te ontdekken waar ik behoefte aan heb. Nu heb ik vooral behoefte aan rust, ruimte en energie.  Ik wil weer geloven en hoop kunnen vestigen op de dingen die we doen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik wil weer kunnen genieten van de blije belletjes die opborrelen als we op avontuur gaan, of als ik inspiratie opdoe op een onbewaakt moment.
Dus dat gaan we de komende tijd doen.

Lieve jaloezie, bedankt voor je inzichten. Ik vind je nog steeds lelijk, maar schaam me niet meer zo erg als eerst.  Misschien komt er een moment dat ik je aanwezigheid niet meer nodig heb, als ik een sterkere band heb met mijn verlangens en behoeften en ze zonder maskers naar binnen kunnen treden.  De volgende keer dat je weer over de drempel stapt, zal ik eerst goed naar je kijken voordat ik je naar buiten probeer te werken. Beloofd!