‘Volgens mij valt er niet zoveel te vertellen hoor, ik ben begonnen met hardlopen en ga in april de marathon lopen!’
Ik glimlach als ik denk aan die zomeravond, alweer een paar jaar geleden.
‘Ik wil echt gaan sporten’ zei ze, terwijl ze naar de skaters op de ramp keek.
‘Ik ook!’ zei ik.
Er viel een korte stilte. Onze prille voornemens namen de tijd om te landen.
We keken elkaar aan en grinnikten. Alweer een nieuw project, echt iets voor ons. Zoveel voornemens, zo weinig tijd!
‘Vertel me dan vanaf het begin hoe je op dit punt bent gekomen. Je kunt toch niet ineens een marathon lopen?’ Annemarie schenkt me een kop thee in en begint te vertellen..
De eerste kilometers zijn het moeilijkst
‘Ik kwam ieder jaar een kilootje aan. In eerste instantie niet erg, maar op een gegeven moment was ik daar wel klaar mee. Ik wilde heel graag hardlopen en ben een paar keer begonnen met de app Start2run.
Hardlopen is zo makkelijk! Je gaat lekker naar buiten en begint. Heel minimalistisch!
Het is niet ingewikkeld, je bent niet gebonden aan speciale tijden en je kunt het zelf op elk moment oppakken. Als je de discipline hebt dan.. Die miste ik een klein beetje, maar toen kreeg ik een foldertje in de bus. Er werden hardlooptrainingen gegeven in het park.
Dat leek me wel leuk, dus ik besloot het te gaan doen.
We bouwden onze conditie op door wandelen en hardlopen af te wisselen en toe te werken naar een punt dat je vijf minuten achter elkaar kon hard te lopen – zonder tussendoor te wandelen.
Ik was de jongste van de groep en dacht, ‘nou dat moet ik kunnen!’
Viel dat even tegen!
Tussen trainingen door besloot ik op een avond zelf nog een rondje te lopen. Ik was lekker bezig en zag toen op mijn app dat ik al 4,6 km had gelopen. Toen kwam mijn tic om de hoek kijken; ik wil écht niet stoppen met lopen op een oneven getal, dus bleef ik doorgaan tot ik de vijf kilometer haalde.
Ik was zo supertrots!.Die eerste vijf kilometer waren echt de allermoeilijkste. Die hebben me het meeste moeite en doorzettingsvermogen gekost. Mijn conditie was niet zo heel best en het kost heel veel energie om de basis goed te krijgen.
Maar toen die eenmaal goed zat, wilde ik alleen maar meer!
Met de hardlooptrainingen in het park werkten we toe naar het rennen van vijf kilometer. Het waren voorbereidingen voor de Meerhovenloop, een event om geld in te zamelen voor Make a Wish, een goed doel. Je kon er vijf, tien of vijftien kilometer hardlopen en zelfs meedoen aan een estafetteloop die 24 uur duurde! Voor mij was de vijf kilometer al een hele prestatie en kon me niets voorstellen bij de andere afstanden en de estafette.
De Meerhovenloop was mijn eerste hardloopevent. Ik liep met heel veel andere mensen een nieuwe route. Dat was leuk! Na de vijf kilometer liep ik er zes tijdens de Glowrun, de zevenenhalf tijdens de Ladiesrun en zo werkte ik steeds naar meer kilometers toe tijdens nieuwe evenementen.
Uiteindelijk ben ik zelfs die gevreesde Meerhoven24 estafetteloop gaan doen! Ik rende twaalf rondjes van 2,1 kilometer en dat ging me goed af. Een van de deelnemers vertelde me dat meedoen aan de Meerhoven24 estafetteloop zwaarder was dan een halve marathon. Daar geloofde ik dus niets van! Toch hoorde ik dit van meer mensen en toen wilde ik het zelf ondervinden.
Daarom schreef ik me in september in voor de halve marathon in oktober.
Een échte hardloper
Mijn trainer Remie heeft wat extra duurloopjes met me gedaan en in oktober rende ik inderdaad de halve marathon. Het was superleuk! Al die mensen, de sfeer, het is echt een evenement.
Ik liep half Eindhoven door en dat is wel grappig, want als ik ergens naartoe moet op de fiets vind ik het ver, maar nu líep ik die afstanden gewoon! Opeens ga je anders kijken naar de stad en naar de afstanden.
Na de halve marathon voelde ik me pas een échte hardloper! Mijn basis was inmiddels uitgebouwd naar het rennen van tien tot vijftien kilometer want op zaterdagochtend renden we die afstanden regelmatig. Het afgelopen jaar heb ik meegedaan aan een aantal hardloop events de Urban trail run, de Meerhoven24 en weer de halve marathon, waar ik een nieuw tijdsrecord neerzette. Toen begon het weer te kriebelen; ik wilde nóg verder kunnen lopen! Ik realiseerde me dat ik niet de intrinsieke motivatie heb om vanuit mezelf op te bouwen naar 42,5 kilometer. Dus die inschrijving voor een marathon moest ervan komen!
Ik hou van hardlopen in de winter. Het is lekker koud, mooie uitzichten en frisse lucht. Daarom besloot ik me in te schrijven voor de voorjaarsmarathon in Rotterdam.
Om me nog beter voor te bereiden zit ik sinds kort ook bij de atletiek vereniging. Zij letten heel goed op het verantwoord opbouwen van je kilometers, leren je lopen met een lage hartslag, geven uitleg over voeding en staan bij lange duurlopen langs de kant met thee. Er zitten ervaren marathon lopers bij die je alles kunt vragen. Dat scheelt zoveel in de voorbereidingen, het is dan veel makkelijker opbouwen dan in je eentje!
Eten en trainen
Toen ik begon met trainen, dacht ik echt: ‘Waar ben ik nu weer aan begonnen?’ De voorbereidingen voor een marathon zijn erg intensief. Het vraagt inzet van mij en mijn omgeving, want ik ben bijvoorbeeld elke zaterdag de hele ochtend weg.
Het trainen voor een halve marathon is een stuk makkelijker!
Je kunt een halve marathon rennen zonder tussendoor te eten. Je rent dan op je eigen vetverbranding. Vanaf een halve marathon wordt het moeilijker. Daarom ben ik nu aan het experimenteren met repen en energieshots. Dat zijn een soort winegums voor extra energie.
Het trainen gaat goed. Ik train gemiddeld drie keer per week; twee keer per week een intervaltraining en één keer per week een lange duurloop. Bij de atletiekvereniging hoef je niet teveel na te denken. Je moet er gewoon zijn vroeg in de ochtend en loopt dan een uitgestippeld parcour. Er worden iedere week supermooie routes uitgezet en ik kom nu op plaatsen waar ik nooit eerder ben geweest!
Ik heb me erop voorbereid dat het lopen van de marathon heel zwaar zal zijn. De vermoeidheid, het aantal kilometers.. het is zowel fysiek als mentaal een uitdaging. Ik hoop dat het in de realiteit mee zal vallen en dat ik het van te voren erger gemaakt heb in mijn hoofd!
Nu ik de dertig kilometer heb aangetikt, heb ik echt het gevoel dat het gaat lukken. Ik probeer genoeg te slapen en drink geen alcohol meer. Ik weet niet of het zoveel verschil gaat maken, maar alle beetjes helpen! Met het trainen van een marathon merk je dat het niet je conditie, maar je lichaam is die aan de grote afstand moet wennen. Het zijn je gewrichten, je pezen en je spieren, met mijn conditie is niets mis. Het is nu makkelijker, ik ben niet meer buiten adem en het voelt minder als vechten. Nu ben ik mijn lichaam aan het trainen en de eerste vijf kilometer die ik heb leren rennen voelde echt als vechten. Met elke training krijg je meer ervaring. Hoe meer kilometers je loopt, hoe meer vertrouwen je krijgt in je lichaam.
Vertrouwen en genieten
Elke dag is anders. Sommige dagen lopen letterlijk lekkerder dan andere dagen. Je kunt trainen wat je wil, maar je weet niet hoe je de dag van de marathon zelf in je vel zit.
Als je aan het trainen bent voor een hele marathon wordt het afgeraden om de hele afstand te lopen. Ik zal erop moeten vertrouwen dat ik het kan, zonder het ooit echt helemaal gelopen te hebben. Maar toch, de laatste drie kilometer zijn altijd het zwaarst, hoe ver je ook loopt. Als je weet dat je er bijna bent wordt het zwaar. Dat is echt een mentale uitdaging.
Dat vind ik moeilijk, maar eigenlijk doe ik het elke week. Elke keer als ik mijn hardloopschoenen aantrek, vertrouw ik erop dat ik de afstand ga lopen die is uitgezet. Het allerergste dat er kan gebeuren is dat ik noodgedwongen zou moeten stoppen.
De eerste kilometers moet ik er altijd even inkomen. Vanaf een kilometer of acht zit ik er lekker in de flow en gaat het vanzelf. Ik ga lekker vooruit, voel geen pijntjes meer en kan genieten van mijn omgeving. Het is een soort staat van zijn waarin je echt kunt genieten van het huidige moment.
Die lange afstanden vind ik echt heerlijk! Ik heb de tijd om te genieten, het is makkelijker om mijn gedachten los te laten en in een bepaalde cadans te lopen. Alsof je in een bepaalde trance komt, maar dan op een gezonde manier.
Ieder keer dat ik loop, ga ik over mijn grenzen, bereik ik een beter resultaat en overwin ik mezelf. Ik kijk uit naar elke mijlpaal; dertig kilometer, vijfendertig kilometer.. ik kan me er echt op verheugen!
Doe wat je leuk vindt, dat doe ik ook!
Ik hoor weleens mensen zeggen: “Oh wat cool, dat zou ik ook weleens willen. Maar dat lukt me niet, of: ik vind het niet echt leuk..”
Weet je, als het niet echt leuk vindt, laat het dan gaan. Hardlopen is gewoon niet leuk voor iedereen! Vind je het niet leuk? Zoek dan iets anders dat je leuk vindt om te doen en richt je daar op.
Volg je eigen koers!
Nu ik lange afstanden loop, zijn mensen echt heel positief en spreken ze hun bewondering uit. Ik weet echter ook dat het soms heel veel energie kan kosten om juist die korte afstanden te leren lopen en die basis te vormen. Voel je dan niet minder, kijk niet naar mensen die verder lopen dan jij. Iedereen heeft zijn eigen doel die bij hem of haar past en op elke mijlpaal mag je trots zijn!
Ik leef met mijn doel. Nu richt ik me volledig op de marathon van Rotterdam en daarna zie ik wel weer verder. Ze zeggen dat je direct na de marathon zegt dat je het nóóit meer wil doen en dat je dag erna alweer een volgende aan het uitzoeken bent, haha!
Ik denk dat ik daarna eerst moet kijken hoe ik eruit kom en daarna naar wat mijn volgende doel wordt.
Door hardlopen voel ik me fit. Het is een fijn gevoel om een fit lichaam te hebben, mijn longinhoud is bijvoorbeeld groter geworden. Ook is het heel leuk om al lopend je omgeving te ontdekken. Je bent veel bewuster van de mooie dingen om je heen, je hebt meer oog voor detail. Ik loop zonder muziek want zo leer ik het ritme van mijn lichaam kennen. Het is heel fijn om in het moment te zijn zonder me af te sluiten. Daar waar ik ben, ben ik helemaal aanwezig en daar kan ik echt van genieten!’
Ga voor die radicale zelfliefde, neem je eigen vriendschapsverzoek aan en face your monsters!
