SimpelSap – Pagina 5

Simpelsap op ondernemerspad: L-eef! Met Eveline Lindic

In de storm van mijn leven, kwam zij op mijn pad. Woest watertrappelend probeerde ik mijn hoofd boven te houden en vocht ik tegen de onderstroom. Mr. Simpelsap en ik waren de diepte in gedoken en waren onderweg de horizon verloren.
Toen kwam Eveline. Op haar eigen wijze bracht ze me naar het oog van mijn storm. Ik hoefde geen zoete broodjes te bakken, maar alleen te kijken naar mijn eigen taart.
‘We hebben allemaal onze eigen taart en iedereen mist een punt. Dit stuk bestaat uit een emotioneel tekort dat je als kind hebt ervaren. Zolang je dat stuk bij je partner zoekt, blijf je de oplossing buiten jezelf zoeken en moet je partner je emotionele behoefte vervullen. Verantwoordelijkheid nemen voor je emotionele behoefte schept ruimte om samen met je partner een emotioneel volwassen verbinding te creëren. Bewust worden van je eigen patronen is de sleutel tot succes.’
Eveline is relatietherapeut en coach en richt zich op stresspreventie, relaties, mediation en transformatie. In haar sessies op de locatie Kasteel Geldrop, leert ze anderen om zonder oordeel naar zichzelf te kijken en thuis te komen bij hun potentie.
Op een regenachtige dag vertelde ze me onder het genot van heel veel muntthee haar verhaal.

‘L-eef, is mijn way of life. De naam is ontstaan omdat ik, Eef, jarenlang heb overleefd en de gebeurtenissen in mijn leven heb doorleefd. Ik ben gevoelig voor taal. De woorden die iemand kiest vormen vaak de weg naar een verhaal dat iemand nog niet heeft vertelt. En iedereen heeft een verhaal.
Mijn verhaal is dat ik ontzettend vaak verhuisd ben in mijn leven. Iedere keer was het een uitdaging om een nieuw thuis op te bouwen. Nu help ik anderen om thuis te komen bij zichzelf en bij hun potentie. Door zonder oordeel naar zichzelf te kijken en bewust te worden van hun patronen ontstaat er inzicht en ruimte om dingen te veranderen. Daar krijg ik energie van!
Lange intakes of ingewikkelde plannen van aanpak zijn niet mijn stijl. Ik stem simpelweg af op degene die bij me is en voel feilloos aan wat de ander nodig heeft.
In de loop der jaren heb ik met de meest uiteenlopende mensen gewerkt. Directeuren, productiemedewerkers, ondernemers, ambtenaren, medici, accountants , kunstenaars, schrijvers, yogi’s etc… ik werk graag met een grote verscheidenheid van mensen en hoe groter de uitdaging, hoe meer voldoening het me brengt!

Als ondernemer is het belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen.
Daarom heb ik verschillende opleidingen, cursussen en workshops gevolgd. Uit iedere therapie, theorie, stroming of aanpak heb ik een stukje gehaald en samen vormen ze mijn eigen authentieke methodiek; moeiteloos, krachtig, effectief én met humor. Tegenwoordig schieten we zo vaak in een ‘doe-modus.’. We willen zo snel mogelijk het probleem constateren en uit de weg ruimen. In mijn praktijk hoeft de coachee niets te ‘doen’, hij hoeft er alleen maar te ‘zijn’ en te leren kijken. Dat is niet altijd makkelijk, maar daar help ik iemand bij door visueel te maken wat gezien wil worden. Deze tekeningen neemt de coachee aan het einde van de afspraak mee naar huis.

Ik kom nu in een nieuwe fase van mijn leven. Het is de tijd om te oogsten. Mijn kinderen zijn het huis uit en ik kan nu mijn leven precies inrichten zoals ik dat wil. Dat is wel even wennen. Mijn eigen patroon is dat ik heel hard werk om alle ballen in de lucht te houden. Daarbij vergeet ik nog weleens te vertragen, iets dat ik aan al mijn cliënten meegeef.
Ik droom van mijn eigen villa L-eef. Een plek waar mensen naartoe kunnen om te ontstressen, te vertragen en een digitale detox te nemen. Zo wordt L-eef nog meer een way of life. Voor mezelf en voor anderen.

Eveline heeft me eraan herinnerd dat het leven bestaat uit een golfbeweging. Inademen, uitademen, inspannen en ontspannen.. Door dat inzicht kon ik me weer laten meevoeren door de stroom van mijn eigen leven. Ik vond het heel bijzonder om haar als ondernemer en persoon beter te leren kennen en kijk nu al uit naar de opening van Villa L-eef!

Wil je gecoacht worden door Eveline?
Kijk dan op haar website voor meer informatie.

Afscheid van mijn overmacht

Het zou gaan stormen.
De weeromslag blies mijn agenda leeg, afspraken vervielen en een volledig lege dag strekte zich voor me uit. Ik was al een aantal weken koortsachtig aan de gang met Simpelsap. Vulde mijn dagen met plannen, bestuderen, controleren, interviewen en schrijven.
Werkte met totale overgave, gecombineerd met een vleugje angst.
Mijn agenda stroomde vol met afspraken en ik greep ze gulzig aan.
Nu ik eindelijk de ruimte had, dacht ik niet aan stoppen of pauzeren.
En nu had ik een hele lange dag voor me, die ik kon besteden hoe ik maar wilde.Onrust en opluchting bekvechtten in mijn hoofd en uiteindelijk besloot ik me over te geven. Het was overmacht, niets aan te doen.
Overmacht.
De zoete kracht die me op mijn knieën dwingt.
Die forceert tot overgave en rust.
Overmacht. Mijn redder in nood.

Nee heb je en ja kan je krijgen. Behalve bij mij.
Ik geef mijn ja’s weg alsof ze gratis zijn, want voor mijn nee’s betaal ik de hoofdprijs van schuld en schaamte. Mijn talloze ja’s klateren uit mijn mond als eindeloze druppels van een waterval.
Het voelt alsof ik geboren ben om ja te zeggen. Alsof het recht op nee niet aan mij is ontleend.
De overtuiging dat ik pas vooruit zal komen of beloond zal worden als ik iets doe tegen mijn zin in, zit diep opgeslagen in mijn wortels.
‘Ja..’ (Gewoon even doorbijten!)
‘Ja..’ (Stel je toch niet zo aan!)
‘Ja..’(Doe nou maar, dan ben je er tenminste vanaf!)
Ja is mijn weg van de minste weerstand.
Dus ik knik, bevestig en stem in. Net zolang tot overmacht me komt redden.

Want ik zeg pas ‘nee’ als het water me tot aan de lippen staat.
Als ik me lenig in allerlei bochten heb gewrongen maar niet meer weet hoe ik me uit dit parket kan manoeuvreren. Pas als mijn keel dicht zit en mijn maag veranderd is in steen. Pas als de rillingen over mijn rug mijn handen bereiken en ze bevochtigen met zenuwachtig koud zweet.
Pas dan, als het écht niet anders kan, als het een kwestie lijkt van leven of dood, dan zeg ik het:
‘Uhm, sorry… maar ik hoop dat je dit niet erg vindt.. ik vind dit ook heel vervelend maar ik kan niet anders, het spijt me echt… maarre….Nee.’
Dan worstel ik en kom boven, overleef en hap naar adem.
Even is er ruimte maar dan, als overmacht haar handen van me aftrekt is daar die rekening van schuld en schaamte.
Nee betekent opgeven, zwak zijn en niet goed genoeg.
Nee is onaardig, egoïstisch en koud.
Nee wil ik niet, dus ja kun je krijgen.

‘Jij bent onweerstaanbaar! Als jij je opent, komen mensen als vanzelf naar je toe.’ Zei een meisje laatst tegen me. Ik bloosde.
Als ik open, gaat het vanzelf.
Maar mijn openheid leek zich al vroeg tegen me te keren.
Mijn nee’s verloren hun waarde en ‘ja’ leek het enige juiste antwoord.
Maar vroeger is voorbij en nu wil ik weer open.
Het is tijd om mijn rekening van schuld en schaamte op te zeggen en mijn geschenk van openheid respecteren. Het is tijd om afscheid te nemen van overmacht.

NEE is toe aan een metamorfose.
Ze is niet meer een donkere plek van schuld en schaamte.
Van opgeven, zwak zijn en niet goed genoeg.
NEE is degene die opstaat als ik geen volmondige, hartverwarmende JA voel.
NEE is de bewaakster van mijn ruimte.
Ik ben de baas van mijn open en mijn dicht.
NEE is genoeg. Dat ben ik ook.
‘Nee.’

Dromers die doen: Dewi Deijle

Dewi is klein van stuk maar groots van uitstraling.
Ze is ondernemer, juriste, oprichter en voorzitter van Stichting Creatief Hart. Afgelopen jaar heb ik haar in actie mogen zien toen ik me in een lastig juridisch parket bevond. Onvermoeibaar en daadkrachtig sleepte ze me door deze periode heen. Eind vorig jaar zag ik haar oproepje voorbij komen op de facebookpagina van Stichting Creatief Hart. Ze gaat de Kilimanjaro op!
Op een koude zaterdag spreken we af in Utrecht. Dewi vertelt me hoe ze bergen werk verzet, dalen trotseert en niet opgeeft tot ze de top heeft bereikt.

‘Het is mijn droom om te strijden voor gerechtigheid en erkenning. Dat doe ik als ondernemer, jurist, voorzitter en vrijwilliger. Ik kan niet tegen onrecht en vind het hartverscheurend dat mensen niet de erkenning krijgen die ze verdienen.
Ik heb twaalf jaar in loondienst gewerkt en besloot daarna voor mezelf te beginnen. Met mijn onderneming OJAU (Online Juridisch Advies voor U) ondersteun ik mensen in juridische zaken. Daarbij vind ik het belangrijk dat juridisch advies voor iedereen begrijpelijk en toegankelijk is. Ik help bijvoorbeeld mensen die kampen met een onzichtbare ziekte en een conflict hebben met allerlei bestuursorganen en uitvoeringsinstanties. In deze zaken gaat het er niet alleen om dat men krijgt waar ze recht op hebben, maar ook om de erkenning van de situatie.
Vaak geven mensen aan dat ze het gevoel hebben dat ze als een nummertje worden behandelt of dat ze niet serieus genomen worden door werkgevers, instanties en zelfs soms door advocaten. Dat doe ik anders. Ik probeer mijn cliënten echt tot steun te zijn, mee te denken en dingen begrijpelijk te maken zodat ze hun eigen keuzes kunnen maken. Ik coach mijn klanten regelmatig door de juridische procedure heen en dat wordt door hen als zeer prettig ervaren. Zo ondersteun ik ook jonge weduwen die het al moeilijk genoeg hebben als hun partner is overleden. ‘
Het coachen komt ook terug in haar werk als afstudeerdocente. Ze begeleidt
HBO Rechten studenten bij hun afstuderen en krijgt vaak van hen terug dat zij haar coachende houding heel fijn vinden.
‘Ik ben gedreven en wil altijd een positieve voorsprong hebben om er altijd álles uit halen.’

Stichting Mijn Roots
Die gedrevenheid heeft Dewi niet alleen met betrekking tot haar werk. In haar vrije tijd is ze actief betrokken bij Stichting Mijn Roots , een organisatie die geadopteerden uit Indonesië ondersteunt bij hun zoektocht naar hun biologische familie. Dewi zet zich voornamelijk in voor het realiseren van een financiële vergoeding zodat de zoektocht naar familie voor iedere geadopteerde haalbaar is.

‘ In de jaren zeventig en tachtig zijn er duizenden kinderen uit Indonesië naar Nederland gekomen. Het beeld bij interlandelijke adoptie was dat je als Nederlands stel een kind een ‘betere toekomst’ kon geven. Toch was de manier waarop kinderen ter adoptie werden afgestaan niet helemaal transparant. In de jaren tachtig werden er al verhalen verspreid dat er sprake was van een ‘bloeiende handel in kinderen.’ Nu deze geadopteerde kinderen volwassen zijn en naar hun roots zoeken, komen zij er vaak achter dat zij op illegale wijze de grens over zijn gebracht.
Deze mensen hebben het recht om te weten waar zij vandaan komen en ik vind dat de Nederlandse Staat daar de mogelijkheid toe moet geven in de vorm van een financiële vergoeding. Op deze manier kunnen de kosten die met een zoektocht gepaard gaan, zoals de zoektocht zelf in het land van herkomst een DNA test, het opvragen van documenten e.d, vergoed worden. Ik weet dat het een lang proces is, maar ik wil mijn bijdrage leveren aan *gerechtigheid.’

Van droom naar stichting
Lange processen schrikken Dewi niet af, integendeel. Ze vertelt me over het ontstaan van Stichting Creatief Hart, die zich inzet voor het realiseren van creatief onderwijs voor kansarme kinderen met een lichamelijke en geestelijke beperking. Het is het doel dat deze kinderen zich specialiseren in creatieve beroepen om zo een eigen inkomen te verwerven.

‘In 2010 ging ik zelf op ‘rootsreis’ naar Indonesië. Ik zag dat kinderen met een handicap buitengesloten werden uit de gemeenschap. De Indonesische overheid biedt weinig faciliteiten voor deze kinderen en er heerst een taboe op het hebben van een lichamelijke of geestelijke beperking. Deze kinderen hingen er maar een beetje bij en werden niet serieus genomen. ‘Ze kunnen niets en brengen ongeluk’ zei iemand tegen me.
Dat vind ik echt oneerlijk. Ook deze kinderen verdienen hun plek in de samenleving.
Vroeger hield ik erg van tekenen en schilderen en dat bracht me op een idee. Als kinderen zich creatief leren uiten, kunnen ze laten zien dat ze wél iets kunnen betekenen.
Ik vond het een goed idee, maar wist niet of hier in Indonesië behoefte aan was. Ik ben gaan netwerken en heb een serie workshops gegeven op enkele eilanden om te onderzoeken of hier vraag naar is. Zo heb ik in Sulawesi achttien kinderen blokfluitles gegeven in een kindertehuis. De kinderen waren superblij!
Ik wil heel veel mensen helpen, zodat zij voor zichzelf een beter leven kunnen creëren en daarnaast wil ik het taboe op leven met een beperking doorbreken. Daarom richtte ik in 2013 Stichting Creatief Hart op.
In mijn onderzoek naar passend creatief onderwijs kwam ik erachter dat er maar weinig kindertehuizen zijn die ruimte beschikbaar hebben voor duurzaam, creatief onderwijs. Daarnaast vind ik het niet prettig om afhankelijk te zijn van andere stichtingen en organisaties. Ik wil zélf iets duurzaams opzetten.
Dat bracht me op het idee om op Bali een Creatief Educatief Centrum te gaan bouwen. Een centrum waarin er allerlei verschillende lessen worden aangeboden aan kinderen met een beperking. Denk aan muziekles, schilderles en handvaardigheid. Ook komt er een winkel waar kinderen hun producten kunnen verkopen. Alle inkomsten van dit centrum zijn voor de kinderen zelf. Ze gaan de producten zelf maken en verkopen met als doel om zelfstandiger te kunnen leven en hun financiële onafhankelijkheid te vergroten. Er komt ook een werkplek voor digital nomads, die tegen een vergoeding gebruik kunnen maken van de faciliteiten. Daarnaast staat het hen vrij om hun diensten aan te bieden. We kunnen altijd een vertaler of websitebouwer gebruiken!

Stap voor stap de hoogte in
Stichting Creatief Hart is mijn kindje. Het plan zit al zo lang in mijn hoofd en bij de uitvoering word ik goed ondersteund door de andere twee bestuursleden. Ze zijn superbetrokken en hebben ook affiniteit met Indonesië en het doel dat we nastreven. Het is zo belangrijk en fijn om samen de essentie uit te kunnen dragen van de stichting.
Een eigen creatief centrum is een grote droom, maar ik bekijk het stap voor stap. Sinds ik mijn dromen deel met anderen en op onderzoek ben gegaan zijn er zoveel mooie mensen en dingen op mijn pad gekomen. Zo is er een projectontwikkelaar die belangeloos meedenkt over de vormgeving van het gebouw. Bedrijven en particulieren sponsoren ons en zelf komen we natuurlijk in actie om geld in te zamelen.
Zo loopt Sammie, een van onze bestuursleden, op 11 maart de CPC loop om geld in te zamelen en ga ik de Kilimanjaro op! Ik heb al eens eerder een berg geklommen voor Stichting Creatief Hart, dat was de Mount Everest. Ik ben via drie bergpassen van hoger dan 5000 meter naar het basecamp geklommen. Ook heb ik een halve marathon gelopen en verschillende fietsacties gedaan.
Weet je, ik kan dat. Met mijn lichaam kan ik iets doen voor kinderen die lichamelijk beperkt zijn, die zich niet makkelijk kunnen voortbewegen.
Het is voor mij een uitdaging om mijn grenzen te verleggen en nu ga ik de Kilimanjaro beklimmen. Dat is zo’n 6000 meter de hoogte in en heel spannend.
Iedereen is uitgenodigd om met me mee te klimmen maar als mensen dat iets te intensief vinden kunnen ze me natuurlijk ook gewoon sponsoren, haha!’

Dewi is mijn voorbeeld. Ze leeft vol vanuit haar essentie. Haar strijd voor rechtvaardigheid en erkenning kenmerkt alle dingen die zij onderneemt. Ze heeft grote dromen, een lange adem en een grote dosis humor en relativeringsvermogen. Zij is een dromer die doet, maar daarbij ook anderen inspireert om hun eigen bergen te bedwingen.

Wil jij mee met Dewi de Kilimanjaro op? Klik hier voor meer informatie.

*Lees hier meer. Hier vindt je o.a. ook het onderzoek naar de parlementaire geschiedenis bij de totstandkoming van een wet, waar de regering 9 jaar over moest doen en dat de basis vormt voor een juridische procedure maar ook het politieke debat dat zij momenteel is aangegaan.

Simpelsap Leest: How to be a BAWSE! – Lilly Singh

‘What up everyone? It’s ya girl… Superwoman!’

Eeh.. Superwie? Superwoman, ook wel bekend als Lilly Singh, is een van de succesvolste Youtubers van de wereld. Ze is vlogger, feminist, comédienne, actrice en auteur. Haar Youtube video’s zijn in totaal meer dan twee biljoen keer bekeken en er zijn meer dan dertien miljoen mensen geabonneerd op haar Youtubekanaal. Haar debuut ‘How to be a BAWSE’ stond op nummer één in de New York Times bestseller lijst.

Luisteren én lezen
Oké, ik zal eerlijk zijn. ‘How to be a BAWSE’ heb ik in eerste instantie niet gelezen, maar geluisterd op Storytel. Lilly leest het boek zelf voor en ik vond het geweldig om naar haar te luisteren. Ze wisselt haar spreektempo goed af, maakt grapjes tussendoor en een aantal hoofdstukken worden voorgelezen door gastvoorlezers, zoals Alicia Keys. Het boek bestaat uit vijftig hoofdstukken en het duurt zes uur om het complete boek te beluisteren. De uren vlógen voorbij. Er kwam echter zoveel informatie langs, dat ik het boek heb gekocht zodat ik alles nog eens op mijn gemak kan doorlezen. En wat ik toen in de brievenbus kreeg..
Mijn boeken verslindend hart sloeg serieus een slag over toen ik dit boek in mijn handen kreeg.
‘How to be a BAWSE’ is een indrukwekkend dik hardcover boek. Mooie foto’s, duidelijke illustraties, gekleurde quotes.. Het is een plaatje om te zien en een genot om te lezen. En dan heb ik je nog niet eens verteld waar het over gaat! In ‘How to be a BAWSE’ legt Lilly uit hoe je net zoals zij een echte BAWSE wordt en het leven niet overleefd, maar veroverd.

Wat is een BAWSE?
Een BAWSE is iemand die zelfvertrouwen ademt, ongelooflijk hard werkt, doelen bereikt en oprecht glimlacht omdat hij of zij zich door alles heeft weten te vechten. Hoe je dat doet? Door deze drie richtlijnen aan te houden:
1. Master your mind: Je hersens zijn je grootste kracht, maar ook je grootste valkuil. Het is je meest belangrijke gereedschap op weg naar succes.
2. Hustle harder: Stel doelen, laat je niet afleiden, blijf gefocust en leer om op een betekenisvolle manier succesvol te zijn.
3. Make heads turn: Wees niet bang om op te vallen, communiceer effectief met anderen, maak een onvergetelijk indruk en wees de beste versie van jezelf.

Iedere richtlijn wordt ingeleid met een klein stukje tekst en een illustratie die wat van een IKEA handleiding weg heeft. Vervolgens wordt de theorie in korte hoofdstukken opgedeeld. Sommige hoofdstukken eindigen met een korte opdracht, zodat je de theorie meteen kunt toepassen in de praktijk.

Speel Nintendo en graaf in je tiramisu
Lilly schrijft Simpel en Sappig, ik kan het niet anders uitleggen. Zo vergelijkt ze het trainen van je mindset met een spelletje Mariokart op je Nintendo. Tijdens een spelletje Mario Kart heb je alleen de controle over je eigen poppetje. Niet over de poppetjes van anderen, niet over de bananenschillen die op je weg worden gegooid en niet over het wegdek. Alleen op je eigen karakter kun je invloed uitoefenen.
Zo is dat ook in het leven. Dit besef bespaart een hele hoop energie, die je kunt gebruiken om je eigen invloed optimaal te benutten. En daar komt de tiramisu om de hoek kijken. Want waarom doe je wat je doet?
Volgens Lilly is ieder mens als een tiramisu; opgebouwd uit verrukkelijke laagjes. Het eerste laagje is het verhaal dat we aan anderen vertellen, het tweede laagje is het verhaal dat we onszelf vertellen en het derde laagje is de daadwerkelijke reden waarom we doen wat we doen. Hoe meer laagjes je weghaalt, hoe dieper je tot de kern van je probleem komt. Hoe vaker je je verdiept in je eigen laagjes, hoe beter je jezelf leert kennen. En hoe beter je jezelf leert kennen, hoe makkelijker het is om je mindset te beheersen en in jouw voordeel te laten werken.

#GIRLLOVE
Lilly is een BAWSE, daar is geen twijfel over mogelijk en toch blijft ze bescheiden, speels en toegankelijk. Ze vertelt over haar girlcrush op Selena Gomez, over hoe Snoop Dogg en de kerstman haar inspireren en verandert in een heuse fangirl wanneer ze vertelt hoe haar grote droom om “The Rock” Dwayne Johnson te ontmoeten uitkwam. Een van de dingen die het meeste indruk op me heeft gemaakt is #GIRLLOVE, een hashtag die Lilly in het leven riep om meisjes en vrouwen te stimuleren om elkaar aan te moedigen in plaats van elkaar af te vallen. De hashtag groeide uit tot een heuse beweging en Lilly werkte samen met Malala en Michelle Obama en zet zich in voor het onderwijs voor meisjes in Kenia.

Conclusie
‘How to be a BAWSE’ is voornamelijk geschreven voor millenials. Dat is te merken aan haar referenties en haar taalgebruik. Zo behandelt ze uitgebreid de invloed van social media (als je twittert dat je iedere dag naar Hot Yoga gaat, maar niemand leest het, ga je dan nog steeds?) leert ze je omgaan met FOMO en verwijst ze regelmatig naar Game of Thrones. Lilly gooit de theorieën van o.a Stephen Covey, The Secret en Wayne Dyer in een eigenzinnige mix en giet er een verrukkelijk Superwoman sausje overheen. Als je een ervaren lezer bent op het gebied van persoonlijke ontwikkeling zal het boek je misschien niet veel nieuwe inzichten brengen, maar ik vind haar verfrissende en speelse schrijfstijl een verademing. Lilly neemt zichzelf vooral niet te serieus, maar is wel duidelijk en recht door zee:
Als je écht succesvol wil worden in het leven, zal je prioriteiten moeten stellen en hard moeten werken. Je moet weten wat je waard bent en anderen op waarde kunnen schatten, want succes bereik je nooit in je eentje.

‘One Love Superwoman, that is a wrap and.. ZOOOP! ‘

Simpelsap op ondernemerspad: Lotje Linssen van Lolin

Drie jaar geleden kwam ik bij Lotje terecht toen Mr. Simpelsap en ik midden in het medisch traject zaten. In een periode waaraan er veel aan mijn lichaam werd gesleuteld, vond ik het prettig om ook aandacht aan mijn geest te besteden, met behulp van shiatsu*. Vanaf de eerste sessie voelde ik een klik. Lotje luisterde aandachtig naar mijn verhaal en voelde goed aan wat ik nodig had en ging zorgvuldig om met mijn.
Ik leerde weer thuis te komen in mijn buik.
Toen ik Lotje vroeg voor mijn nieuwe rubriek ‘Simpelsap op ondernemerspad’ zei ze meteen ja. Wat een mazzel, want zo kreeg ik de kans om haar te leren kennen als ondernemer!
We dronken samen thee, genoten van de vogelfamilie bij haar in de tuin en Lotje vertelde me over kunst, yoga, shiatsu en het ondernemerschap.

Lichaam, geest en spiritualiteit
‘Ik heb altijd al een fascinatie voor lichaam, geest en spiritualiteit gehad. Tijdens mijn studie op de kunstacademie waren dat mijn favoriete thema’s om mee te werken. Hoewel ik het superleuk vond om kunst te maken, is het carrière maken in de kunstwereld moeilijk. Ik had verschillende bijbaantjes om zo ook mijn atelier te kunnen bekostigen. Ik poetste, werkte in de horeca en maakte kunst. Tijdens een van mijn horecaklussen stond ik op een festival en kwam ik voor het eerst in aanraking met shiatsu. Ik kreeg een behandeling en was meteen enthousiast. Dat wilde ik ook leren! Ik schreef me meteen in voor een driejarige shiatsu opleiding. Ik had niet echt de intentie om therapeut te worden, hoor. Het leek me gewoon leuk om tijdens festivals mensen te masseren. Dat was weer eens iets anders dan alleen biertjes tappen!
Tijdens mijn opleiding groeide mijn vertrouwen in mezelf en de wens om te werken als shiatsu therapeut. Op deze manier kon ik echt mensen helpen en dat vind ik belangrijk.
Mijn eerste klanten waren kennissen en door mond tot mond reclame kwamen er steeds meer klanten binnen. In het begin ging het opbouwen van een website niet zo soepel, dus ik adverteerde op massagewebsites. Ik maakte kaartjes en flyers en hing deze op bij supermarkten en legde ze neer bij winkels. Ook werkte ik samen met andere masseurs. We gaven op festivals bijvoorbeeld een ‘zes handen ‘ massage. Als ik er zo op terugkijk, was ik best ondernemend, haha! Ik heb heel veel mensen leren kennen en ervaringen opgedaan in deze periode, het was echt heel leuk!

Yoga
Mijn moeder heeft een opleiding tot yogadocent gedaan en vanaf dat moment zit ik op yoga. Ik werd weleens gevraagd als invaller wanneer mijn moeder niet beschikbaar was en zo is dat balletje gaan rollen. Via ‘netwerken’ ben ik steeds meer lessen gaan geven.
‘Netwerken’ is voor mij actie ondernemen op basis van dat vurige gevoel van binnen. Als ik iets heel graag wil, dan gaat er een vuurtje branden. Tijd voor actie! Ik kom vanzelf op de plek waar ik mijn blik op richt. Vaak kom ik iemand tegen die me vooruit kan helpen bijvoorbeeld. Ik ga dan gewoon in gesprek en probeer er niet teveel van te verwachten. Door het gewoon te doen, plant ik een zaadje. Wie weet wat daar uitkomt!
Nu geef ik al drie jaar yogales, op hele verschillende plekken en met hele verschillende mensen. Op kantoor, met jongeren, met ouderen, in yoga studio’s en bij sportscholen en ook in mijn eigen huiskamer!
In mijn huiskamer is de sfeer intiem en gezellig. Ook al ben ik de ‘yoga-juf’ we zijn allemaal elkaars gelijken en leren van elkaar door de houdingen met elkaar te bespreken. In de sportschool sta ik soms voor een groep van 20 mensen. Ik hou van de afwisseling.

Visie, missie en toekomstmuziek
Lolin is een verbastering van Lol – in. Plezier zorgt ervoor dat de energie blijft stromen.
Ik heb de neiging om veel in mijn hoofd te zitten, daarom heb ik zoveel baat bij yoga en shiatsu. Als ik meer in mijn gevoel zit, ontstaat er ruimte om te helen en om weer dichterbij mezelf te komen.
Veel klachten ontstaan door ontkenning en vermijding. Als je thuiskomt bij jezelf, vertelt je lichaam waar je mee worstelt. Als shiatsu therapeut help ik cliënten om met hun aandacht en bewustzijn naar de pijnpunten toe te gaan, zodat het kan helen. Als diegene ervoor open staat, ontstaat er een soort samenwerking. Dat is echt magisch!
Helen door bewustwording is een krachtig gegeven. Wat je aandacht geeft, groeit! In de maatschappij van nu mist dit nog. Er zijn veel mensen die het gevoel hebben dat ze niet op hun plek zitten, die burn out raken of ongelukkig zijn. Ik heb een sterke drive om dingen op te willen lossen en wil graag een bijdrage leveren aan een holistische manier van behandelen.
In groepsverband echt contact maken, de diepte zodat mensen zichzelf leren helen. Dat is mijn droom voor Lolin.

Het leukste van ondernemer zijn?
De vrijheid! Ik vind het heel leuk om met mensen te werken en als zelfstandige kan ik dat doen op mijn manier. Autonomie vind ik heel belangrijk. In mijn werk is het belangrijk dat ik goed voor mezelf blijf zorgen. Het is een uitdaging om dichtbij mezelf te blijven als ik aan het geven ben.
Op de kunstacademie leerde ik werken met de drie H’s: hoofd, hart en handen.
Tijdens een shiatsu sessie volg ik de shiatsu-theorie vanuit mijn hoofd, volg ik mijn hart door mijn intuïtie in te zetten, en mijn handen drukken dit uit met shiatsu techniek.
Ik ben een shiatsu kunstenaar.’

Wil je een shiatsu massage van Lotje, of een keer een yogales bij haar volgen? Kijk dan op haar website voor meer informatie.

* Shiatsu: Je lichaam heeft verschillende drukpunten. Deze drukpunten lopen over meridianen, energiebanen in je lichaam. Deze drukpunten en meridianen hebben allemaal een eigen invloed en werking. Tijdens een shiatsu massage worden deze drukpunten gestimuleerd en zo kun je verschillende klachten behandelen. Hoofdpijn, slapeloosheid, PMS of rugpijn. Je kunt voor de meest uiteenlopende klachten bij een shiatsu therapeut terecht.

Simpelsaps schrijfsels: Van Meisje naar Vrouw

Sinds vorig jaar maak ik deel uit van de Poetry Circle, een groep schrijvers die hun woorden delen door te rappen, te zingen en te spreken. Onder Simpelsaps Schrijfsels kun je proeven van de teksten die ik daarvoor schrijf.

Ik ben een meisje
Met kanten sokken en lintjes in mijn haren. Met liefde voor glitters en voor alles wat blinkt. Ik hou van mijn baljurk en ik ben de prinses. Mijn vader is de prins, zijn prinselijke pak hangt in de kast. Mensen vinden mij lief, schattig en soms heel bazig.
Maar dat geeft niets, want dat zijn prinsessen ook.

Ik ben een meisje en in mij woont een vrouw
Mijn vader is de prins, maar kan de vrouw in mij niet redden.
Ik moet weten wat ‘ongewenste intimiteiten’ zijn en ik moet mijn ‘grenzen’ aangeven.
Ik moet nadenken over wat ik zeg, wat ik doe, hoe ik me kleedt en hoe ik me beweeg.
Ik moet leren dat ik er ‘niet om moet vragen’, maar ik weet niet wat de vraag is.

Ik ben een vrouw en in mij woont een meisje
Ik heb mezelf gered.
Ik weet wat ik wil, maar weet niet meer hoe ik er om moet vragen.
Een vrouw draagt make up en hakken. Danst in jurkjes en zwiert in rokken.
Een vrouw flaneert door de straten en laat harten sneller kloppen.
Een vrouw heeft heupen om te baren en kan mini-mensen maken.

Ik ben een vrouw
Ooit leerde ik me te gedragen, zodat ik niet een vrouw wordt die ‘erom vraagt.’
Nu vraag ik, ben ik een vrouw?
Ik loop met mijn ‘blote billen gezicht’, zonder foundation en mascara. Slof met sneakers, huppel met laarzen. Mijn heupen wiegen, maar hebben nog niet gebaard. Misschien gebeurd dat ook nooit.

Wanneer ben ik vrouw?
Is dat in de ogen van mijn man? Of wanneer de test eindelijk twee streepjes laat zien?
Is dat als ik een bikini body heb, me perfect weet te kleden of wanneer ik met strakke hand die eyeliner kan zetten?
Al die tijd was ik zo druk met er niet om vragen, dat ik deze vraag vergeten was.

Ik ben een meisje, ik ben een vrouw
Ik ga daten met mezelf en dansen als Beyoncé.
Ik ben de prinses in mijn eigen parade en de koningin van mijn gedachten. Welkom in mijn koninkrijk.

Dromers die doen: Linda’s kinderwens

Ooit werkten we voor hetzelfde bedrijf. Het klikte meteen en we kletsten wat af. Toch verloren we elkaar uit het oog. We veranderden van baan en het contact verwaterde.
Vorig jaar vonden we elkaar terug. Linda las een van mijn artikelen in Freya magazine en nam contact met me op. We blijken lotgenoten te zijn; allebei hebben we een kinderwens én endometriose.
Twee vrouwen met dezelfde droom, maar een heel ander pad.
Vandaag vertelt Linda haar verhaal.

Linda, moederke!
‘Mensen van onze leeftijd jagen vaak grote dromen na. Mijn grote droom is het moederschap. Vanaf jongs af aan ben ik dol op kinderen. ‘Linda, moederke! Jij wordt later écht een leuke moeder!’ hoorde ik vaak als ik met mijn neefjes en nichtjes in de weer was.
Ik wist dat ik het wilde, maar was er nog lang niet aan toe. Eerst studeren, een stabiele baan, een fijne relatie.. Ik wilde wachten tot ik meer zekerheid had, tot ik er klaar voor was. Maar wanneer ben je echt klaar?
‘Zekerheid heb je nooit’, zei mijn buurvrouw toen ik haar vertelde over mijn wens. Daarnaast begon mijn schoonmoeder te dementeren. Hoe mooi zou het zijn als ze haar zoon nog zou kunnen meemaken als vader?
Ik stopte met de pil en vond het heel spannend. Toch had ik vanaf het begin al het gevoel dat het niet vanzelf zou gaan. Mijn lichaam begon anders aan te voelen, ik kreeg meer pijn tijdens mijn menstruatie. Na een jaar ben ik naar de huisarts gegaan en begonnen de onderzoeken. Daar leek in eerste instantie niet veel uit te komen, de resultaten leken goed. Ik had niet veel aandacht voor de pijn. Ongesteld zijn doet nu eenmaal pijn en ik wilde geen aanstelster zijn.De arts stuurde ons naar huis om het een half jaar aan te kijken. Ik wist al dat het niets zou opleveren.

De medische molen
Toen ik na zes maanden weer terug was, vonden ze een cyste van zeven centimeter op mijn eierstok. Het ziekenhuis wilde afwachten, maar toen ik na een pijnaanval op de eerste hulp terechtkwam, werd er een kijkoperatie ingepland. Ik kreeg de diagnose endometriose.
Inmiddels ben ik al drie keer geopereerd aan cystes en verklevingen. Ze hebben ontdekt dat mijn baarmoeder verkleefd zit aan mijn darmwand. Ik blijk niet alleen endometriose, maar ook adenomyose te hebben. Dat is een vorm van endometriose die zich in de wand van het baarmoeder tussen het spierweefsel bevindt. De adenomyose heeft ervoor gezorgd dat de tweede IUI poging die lukte, uitliep op een miskraam.
In totaal heb ik vier IUI behandelingen gehad. Nu ben ik bezig met IVF.
De endometriose en adenomyose reageren heel heftig op de hormonen. Daardoor ben ik drie keer met Lucrin behandeld. Dat is een medicijn dat ervoor zorgt dat mijn lichaam tijdelijk in de overgang komt. Zo kan mijn baarmoeder tot rust komen voor de volgende stap.
Door de endometriose en adenomyose heb ik veel klachten en pijn.
Mijn hondje Molly houdt me in beweging. Voor haar kan ik zorgen en zo kan ik toch een beetje mijn moedergevoel kwijt. Ook geniet ik heel erg van de dochter van mijn zus. Het is heerlijk om haar tante te zijn.
Ik richt me op de dingen die me energie geven. Dingen waar ik een hekel aan heb, doe ik gewoon niet meer. Daarom heb ik een poetsvrouw!

Open en eerlijk
Deze periode in mijn leven heeft mijn vriendschappen verdiept. Vroeger verstopte ik me vaak achter een masker, maar dat hou ik niet meer vol. Ik ben nu heel open over mijn situatie. Iedereen mag het weten en daardoor heb ik de ruimte om me rot te voelen. Mijn omgeving reageert vaak gepast en begripvol, maar de steun en interesse nemen wel af naarmate de tijd verstrijkt. De nieuwigheid is er vanaf en het leven gaat door. Logisch, maar voor mij is het nog steeds spannend en belangrijk. Dat is moeilijk.
Soms ben ik bang dat ik zal eindigen als een oud, eenzaam vrouwtje. In het begin van het traject wás ik dat vrouwtje al. Bij iedere stap keek ik veel te ver vooruit en dat beangstigde me. Nu denk ik; vandaag is vandaag. Ik kan meer in het hier en nu blijven en de medische molen is daardoor makkelijker vol te houden. Hopelijk is dit de allerzwaarste periode uit mijn leven, want dat betekent dat de rest van mijn leven lichter wordt!

Doorgaan
Moeder worden is mijn droom, maar ik heb het gevoel dat dit nooit zal gaan lukken. Mijn man denkt hier hetzelfde over. Ik wil er alles aan gedaan hebben om moeder te worden; stoppen is nu dus geen optie. Ongewenst kinderloos blijven is als een rouwproces waar ik nog niet aan mag beginnen.
Zolang ik doorga, is er hoop. Als ik definitief kinderloos blijf, zal ik mijn verwachtingen van het leven bij moeten stellen. Ik ben dertig jaar lang geen moeder geweest en toen was mijn leven ook wel oké. Als ik ooit kan accepteren dat er geen kinderen komen, kan het leven vast weer leuk worden.
Maar de leegte blijft.
Er zijn zoveel mooie verhalen over zingeving en positiviteit bij ongewenste kinderloosheid. Ik denk dat er een hoop ongewenste kinderloze mensen zijn die zich hier niet in herkennen.
Daarom wil ik mijn verhaal ook niet mooier maken dan het is. Dit is mijn verhaal, mijn droom. Ook al voelt het alsof hij nooit zal uitkomen, toch ga ik door. ‘

‘Poeh, dit wordt vast een héél zwaar stuk!’ Linda lacht.
Het is niet de eerste keer dat ze haar verhaal met mij deelt, maar het raakt me iedere keer. Onder het mom: ‘Je kunt maar beter lachen, huilen doe je toch wel’ grappen we heel wat af, maar het gewicht van deze onvervulde droom dragen we allebei met ons mee.
Een droom is niet altijd rozengeur en maneschijn. Toch blijft Linda de zon achter de wolken zien, windt ze geen doekjes om haar verdriet en straalt ze als ze de lichtpuntjes in haar leven benoemt. Daarin is zij voor mij een lichtend voorbeeld.

Dromen en doen in 2018: Fulltime ondernemen met Simpelsap

In 2016 schreef ik Simpelsap in bij de Kamer van Koophandel. Het idee dat ik náást mijn werk als secretaresse geld kon verdienen als schrijver was geweldig. Ik durfde haast niet te geloven dat mensen bereid zijn om te betalen voor datgene wat ik het liefste doe.
Werken voor Simpelsap ging moeiteloos. Tuurlijk, het was veel werk om naast mijn fulltime baan mijn schrijfopdrachten te voltooien, maar ik deed het met zoveel plezier en liefde dat het gewoonweg niet voelde als werken.

Toen ik begon te werken als secretaresse, wist ik dat het tijdelijk zou zijn. Ik dacht dat ik het secretaressewerk mooi zou kunnen combineren met het moederschap. Tegen de tijd dat ons gezin compleet zou zijn en de kinderen wat groter, zou ik op zoek kunnen gaan naar een baan die beter bij me past. De jaren vlogen voorbij. We trouwden, ontdekten de Endobitch, gingen de medische molen in en ik zat nog steeds achter mijn bureau de secretaresse te spelen. Kinderloos en borrelend van frustratie.
Hoe hard ik ook duw, de waarheid laat zich niet wegstoppen.
Ik wil fulltime ondernemer zijn.
Maar wat nou als het niet lukt?
Een vaste baan met rust en regelmaat is toch ook fijn?
Kan ik wel mijn eigen baas zijn?
En hoe ziet het met ziekte en arbeidsongeschiktheid? Als ondernemer moet ik al die dingen zelf regelen. Dat is toch hartstikke ingewikkeld?

Het enige dat moeilijker was dan weggaan, was blijven.
Mijn weg naar fulltime ondernemerschap is pas begonnen, maar ik kan je al vertellen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest. Mijn hoofd tolt van alle ideeën en ik zoek ze één voor één tot op de bodem uit. Ik wil blijven bloggen en teksten schrijven in opdracht, maar ik wil ook producten ontwikkelen en verkopen die jouw leven Simpeler en Sappiger maken.
Hoe ik dat ga doen?
Ik krijg begeleiding van een fijne coach die me helpt om de basisbeginselen van Simpelsap op te bouwen. Ook duik ik met mijn neus in de boeken voor inspiratie, ga ik terug de schoolbanken in en praat ik met andere dromers, schrijvers en ondernemers. Waarom doen ze wat ze doen en hoe doen ze dat? Je leest het binnenkort allemaal op Simpelsap.
Ook jouw hulp is van harte welkom. Heb je ideeën voor een product of dienst, of vind je het leuk om mij te vertellen over jouw droom, schrijfproject of onderneming? Stuur me dan een mailtje of berichtje.
Tot de volgende keer!

Deze is voor jou

Lieve Simpelsap lezer,
Toen ik Simpelsap begon, was het een geheime speeltuin voor mezelf.
Ik wilde weer schrijven, maar wist niet waar ik wilde beginnen. Mijn blog heeft me de ruimte gegeven om te ontdekken en te experimenteren. Schrijven werd weer een deel van mijn leven en door jouw steun en enthousiasme durfde ik steeds meer te kijken hoe diep die liefde voor schrijven zit.
Dank je wel!
Ik vind het zo ontzettend tof dat jij hier komt om mijn verhalen te lezen. Schrijven is superfijn en mijn verhalen kunnen delen met jou, is nóg fijner.
Dank je wel voor je reacties, je mailtjes of de gesprekken die we hebben omdat je reageert op iets dat ik heb geschreven.
Dank je wel dat je je kwetsbaar naar mij op wil stellen en je verhalen met míj wil delen.
Dat betekent heel veel voor mij.

2017 heeft me geholpen om los te laten.
Mijn lichaam werd eindelijk weer van mij, ik schreef een afscheidsbrief aan mijn daders en nam op de valreep afscheid van mijn werk als secretaresse.
Toen was er ineens ruimte. Voor mijn nieuwe liefde, Poetry Circle 040, waar ik andere schrijvers tref en we onze verhalen delen. Voor mijn roman, die stil in de hoek lag te wachten tot mijn wonden wat meer geheeld waren zodat ik ze kan vertalen naar het verhaal dat ze verdienen.
En voor Simpelsap.
2017 bracht de beslissing dat ik van Simpelsap mijn fulltime onderneming ga maken.
Ik wil de wereld Simpeler en Sappiger maken, met liefde en plezier.
Dus ik trek samen met de Poetry Circle family het land in om mijn werk met je te delen, ga verder met mijn boek én ga aan de slag met Simpelsap als bedrijf. En ik neem jou met me mee 🙂
2018, kom maar op! Ik heb er zin in.

Als boeken konden praten..

Ik ben in de bibliotheek, omringd door boeken. Statig staan ze in hun kasten, gestructureerd op genre en alfabet. Van jongs af aan sleep ik met meer boeken rond dan ik eigenlijk kan dragen en verdiep ik me gulzig in hun geheimen. Ik snuffel door passages, bestudeer de hoofdstukken en droom weg bij mooie zinsneden. Fantaserend over dubbelzinnige beweegredenen, analyseer ik de karakters tot op detail.Hoe zou het zijn als een boek zou kunnen praten?
Als ik elke vraag kon stellen die in me opkwam, elke analyse kon laten checken door de hoofdpersoon en struikelend over mijn eigen vooroordelen en interpretaties dichterbij de kern kwam van écht contact? Hoe zou het zijn als een boek zich écht voor me zou openstellen en me kans zou geven om zijn of haar ware boodschap te lezen?

Vandaag kan dat écht.
Ik ben in de bibliotheek, omringd door mensen. Groot en klein, dik en dun, blank en bruin. Schuchter lachend of joviaal pratend. De mensen om me heen zijn levende boeken, actief voor de Human Library. De Human Library is een Deens initiatief, dat mensen uitnodigt om hun vooroordelen te onderzoeken en met elkaar in gesprek te gaan. Zaterdag 25 november is de Human Library open voor Eindhovens publiek, maar vandaag krijg ik een voorproefje.
Ik kijk in de mooie ogen van een grote man. Met luide stem vertelt hij over schuld, schaamte en de praktische moeilijkheden wanneer je na detentie terugkeert in de maatschappij.
Een sprankelende dame met de boektitel ‘dikke vrouw’ vertelt me over haar reizen, haar avonturen en haar liefde voor het leven. Deze vrouw zit zo vol levenslust en leergierigheid dat ik alleen maar kan hopen dat een beetje van haar vreugdevuur op me overslaat.
En dan die stoere statige vrouw, die zo groots is in haar kwetsbaarheid. Onder de titel ‘gepest en misbruikt’ vertelt ze in vogelvlucht over de momenten in haar leven die haar het meest hebben gevormd. Ze strijdt tegen stigma’s, overlaadt me met kleine en grote levenslessen en legt me uit hoe ze kiest voor haar herstel. ‘Herstellen is de beste versie van jezelf worden’ en dat kan ik alleen maar beamen.
Het is zo makkelijk om verdwaald te raken in mijn eigen interpretaties, oordelen en verkokerde visies. Discussies lijken te verharden en zo wordt het steeds moeilijker om de mens achter de mening te blijven zien.
‘Iedereen heeft (voor)oordelen en daar hoef je niet bang voor te zijn.’ zegt een vrijwilliger.
‘Je hoeft niet bang te zijn om het beestje bij de naam te noemen. Dus iemand is suïcidaal of psychotisch, autistisch of hooggevoelig, nou en? Benoemen mag, stigmatiseren niet.’ Vult een van de ‘boeken’ aan.
Als ik maar lang genoeg met iemand praat, ontdek ik steeds opnieuw dat er meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Daarom vind ik dit zo’n mooi initiatief.

Nieuwsgierig geworden?
Aanstaande zaterdag is de Human Library van 13.00-17.00 in de bibliotheek in Eindhoven.
Daarna komen ze op nog veel meer plekken in Nederland. Kijk voor een overzicht op: http://thehumanlibrary.nl/