Wilde wijven woensdag: WTF?


Wilde Wijvn“De ongetemde vrouw is de vrouw die zich niet in een hokje laat stoppen, die leeft met een groot open hart en deze ook volgt. Die geeft omdat ze kan en wil en neemt wanneer dat nodig is. Die weet wat ze wil en er voor gaat. Die haar vrouwelijke eigenschappen niet afdoet als vrouwenkwaaltjes maar deze ziet als kwaliteiten. Een vrouw die haar emoties niet onderdrukt maar er trots op is mens te zijn met alles wat daarbij hoort. Een vrouw die zogezegd haar mannetje staat zonder daarbij zich als een man te moeten gedragen uit angst anders niet geaccepteerd te worden.”

Marieke ‘De ontembare vrouw of het Wilde wijf’ – www.sprinkelsprankel.com

Op haar blog noemt Marieke de ontembare vrouw ook wel het Wilde Wijf. En dat is precies wat ik wil worden!
Leven vanuit liefde, geven omdat het kan en nemen wanneer het nodig is. Onbewust was ik al langer bezig met mijn Wilde Wijven transformatie en daarover heb je ook al wat avonturen kunnen lezen op Simpelsap. Dit heeft me hongerig gemaakt naar meer!

Daarom introduceer ik Wilde Wijven Woensdag.
Hoe pak ik mijn metamorfose aan? Welke obstakels en uitdagingen kom ik tegen? Wie of wat zijn mijn inspiratiebronnen en welke overwinningen heb ik behaald? Je leest het allemaal op Wilde Wijven woensdag.

Deze week: Ontdek de Godin in jezelf. 
Geleide meditatie en werkboek van Marieke, van de blog Sprinkel Sprankel.

De Gódin in mézelf, serieus? Daar ben ik toch veel te nuchter voor? Bovendien, wie denk ik wel niet dat ik ben? Wat voor grootheidswaanzin is dit? Moet ik me nu ineens goddelijk verheven voelen?
Je raadt het al, mijn onzekerheidsorkest trok alle toeters en bellen tevoorschijn en de vooroordelen vlogen me om de oren. Het leek zo’n goed idee om een geleide meditatie te gaan doen. Ik was blij om een concreet startpunt te hebben voor mijn reis naar mijn Wilde Wijf.
Maar toen ik me eenmaal klaar maakte om te beginnen, werd het wat onrustig in mijn hoofd.
Wat als die Innerlijke Godin niet komt opdagen? Wat als ze lijkt op iemand die ik eigenlijk heel stom vind? Wat als ik die meditatie verpruts? (Dat zou niet de eerste keer zijn!)
Maar goed, je wil een Wild Wijf worden of niet, dus ik besloot het hele orkest te negeren, en de meditatie aan te zetten. Weerstand of niet, ik kan toch zeker een poging wagen.

Marieke’s meditatie is kort en krachtig. Het is een soort speeddate met mijn eigen Innerlijke Godin die er zo uitziet:

Xena-A-Friend-in-Need-Season-6-xena-warrior-princess-1213249_403_500Bron

Nice.
Ze heeft een boodschap voor me, die ze me met volle overgave in mijn gezicht blèrt:  “If you want it, go and get it!  Yes you can! Go Go GO!”
(Ik denk dat ze zich heeft laten inspireren door Obama)

Beduusd ben ik weer terug op mijn kussentje en neem even de tijd om bij te komen. Ik weet niet of ze echt mijn innerlijke Godin is. Misschien kwam ze even langs als oproepkracht om  ervoor te zorgen dat ik deze boodschap echt zou ontvangen.
Maar ze heeft gelijk.
De felheid en vastberadenheid waarmee ze op haar doelen afstevent, ben ik onderweg verloren. Nadat ik mijn hobby als ravijnrenner heb beëindigd en pensioen nam als hulpverlener, is het vuur uit me verdwenen. Door te starten met Simpelsap en mijn schrijfopleiding is er een voorzichtig vonkje ontstaan, dat langzaam maar zeker uitgroeit tot een knapperend haardvuur.
Maar dat is niet genoeg.
Als Wild Wijf in spé, die leeft vanuit haar hart en volle overgave, is het mijn inziens toch de bedoeling dat ik mezelf toesta om te handelen vanuit het vurige verlangen om te schrijven.
Zonder dat ik mezelf hierbij tegenhoud.

Ik wil net als Xena met opgeheven hoofd een nieuwe situatie inwandelen. Ik wil kunnen genieten van de garantie dat ik fouten ga maken en hiervan ga leren. Dat ik dankzij die fouten een betere en slimmere versie word van mezelf.  Durven beginnen, durven fouten te maken en durven spijt te krijgen… dat is wat ik wil.

Mijn reis naar mijn Wilde Wijf is net begonnen en ik had me geen mooier begin kunnen voorstellen!
Marieke, dank je wel voor de meditatie en het werkboek!

PS. Ik ga natuurlijk niet verklappen hoe de meditatie precies in elkaar steekt, of welke vragen je in het werkboek kunt vinden. Dat is aan jou te ontdekken. Klik hier om te beginnen!

Monsterlijke maandag: De introductie

Lelijkheid brengt lessen met zich mee en door mijn monsters recht in de ogen aan te kijken, hoop ik op meer inzicht. Wat komen ze doen? Wat willen ze me leren? En wat hebben ze nodig om weer in slaap gesust te worden?

Deze week: JaloezieMonsterlijke

Ik vind je lelijk en schaam me voor je aanwezigheid.
Voorheen gebruikte ik jou als een motivator. Wanneer jij je groene kop opstak, was dat voor mij een teken om harder te gaan werken. Steeds een beetje harder, totdat ik duizelend van mijn eigen vicieuze cirkel me een slag in de rondte had gewerkt.
Ik ging met pensioen en gooide het roer om. Naïef hoopte ik op een definitief afscheid, maar ik had kunnen weten dat je weer op de stoep zou staan.

Nu ben je terug. Je wurmt je weer een weg naar binnen, werpt af en toe je schaduw op zonnige momenten en gniffelt wanneer ik met jouw bril op de wereld in kijk.
Gearmd met Miss Perfectionist en Miss Controlfreak wil ik haastig ten aanval, beschermen wat van mij is of wat ik denk te verdienen. Mijn toon wordt feller, mijn oordelen harder en mijn blik versmalt.  Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor kwetsbaarheid, eerlijkheid en liefde. Wanneer jij er bent, is er geen ruimte voor mij.

Gisterenavond verleidde je me bijna tot ruzie. Mr. Simpelsap en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Een blik in zijn ogen bracht me inzicht. Hoe fijn is het als je samenwoont met iemand die je gedrag zo oprecht spiegelt en onvoorwaardelijk van je houdt. Als de liefde voor mezelf even tekortschiet, is zijn liefde altijd beschikbaar om me een duwtje in de rug te geven.
Ik had niet door dat ik steeds een beetje groener begon te zien. Mijn mond vulde zich al langzaam met verwijten, mijn ogen waren al naarstig op zoek naar een stok om mee te slaan.
Afgeleid door afgunst duurde het even voordat ik jouw uitnodiging op waarde kon schatten.
Ik schaamde me voor je en was zo druk met je weg te duwen, dat ik niet eens zag wat je werkelijke bedoelingen zijn.

Jij nodigt me uit om ruimte te nemen, stil te staan en naar mezelf te kijken. Wat is er aan de hand? Waar ben ik precies jaloers op?  Wat kom ik tekort?  Ik blijk jaloers te zijn op Mr. Simpelsaps vermogen om er ‘tussenuit’ te gaan. Even geen ziekenhuizen en Endobitch, gewoon pauze, bijkomen en feesten. Maar bij mij gebeurt het hele feest in mijn lichaam, helaas is daar geen ontsnappen aan! Toch?

Jaloezie, jij bent mijn gemaskerd verlangen. Door jou te verwelkomen en open te staan, krijg ik de ruimte om te ontdekken waar ik behoefte aan heb. Nu heb ik vooral behoefte aan rust, ruimte en energie.  Ik wil weer geloven en hoop kunnen vestigen op de dingen die we doen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik wil weer kunnen genieten van de blije belletjes die opborrelen als we op avontuur gaan, of als ik inspiratie opdoe op een onbewaakt moment.
Dus dat gaan we de komende tijd doen.

Lieve jaloezie, bedankt voor je inzichten. Ik vind je nog steeds lelijk, maar schaam me niet meer zo erg als eerst.  Misschien komt er een moment dat ik je aanwezigheid niet meer nodig heb, als ik een sterkere band heb met mijn verlangens en behoeften en ze zonder maskers naar binnen kunnen treden.  De volgende keer dat je weer over de drempel stapt, zal ik eerst goed naar je kijken voordat ik je naar buiten probeer te werken. Beloofd!

Lieve Pippi..

Lieve Pippi..Het is al bijna een jaar geleden. Ik zat bij je op de bank en voorzichtig begon je over je reisplannen. Hoewel ik dit al aan zag komen, was de schrik er toch. De periode daarna stond vooral in het teken van voorbereiden en afscheid nemen.  Je ging zo zorgvuldig mogelijk te werk, wilde niets aan het toeval overlaten. Het afscheid nemen viel je zwaar, maar achtte je noodzakelijk. Vastberaden stond ik aan je zijde en hielp je daar waar ik kon.
Ik was zo geconcentreerd op jou en je vertrek, dat ik niet kon beseffen wat voor sporen dat bij mij zou achterlaten. Je probeerde me voor te bereiden, maar ik wuifde het weg. Bovendien is mijn verdriet niet jouw verantwoordelijkheid.

Er zijn drie seizoenen aan me voorbij getrokken sinds jij bent weggegaan. Drie seizoenen waarin ik heb gelachen, heb gehuild en meer dan eens dacht “Dat moet ik Pippi vertellen”. Het besef dat dit niet meer op de ouderwetse manier kan, met een theetje bij jou op de bank, vind ik nog steeds verdrietig.

Onze wegen kruisten elkaar op wonderbaarlijke wijze en de momenten samen waren intens en kostbaar. We propten een heel leven vol wijsheid, vriendschap en liefde in twee jaar en wat hebben we ervan genoten. Tot op het allerlaatste moment strooide jij je levenslessen rijkelijk in het rond. Met open hart en armen heb ik ze ontvangen en koester ze nog steeds.
Ik hielp jou naar een afscheid, jij mij naar een nieuw begin.
Dank je wel dat je me met mijn neus op mijn schrijfknobbel drukte en me het laatste duwtje in de goede richting gaf. Jij hebt me laten ervaren hoe krachtig en genezend woorden kunnen zijn en dat het delen van verhalen een van de leukste dingen is om te doen.
Mijn eerste boek draag ik op aan jou 🙂

Lieve Pippi, tot de volgende keer!

XX

Brief aan 2015

Brief aan 2015
Tijdens de kerstdagen vorig jaar kondigde je je bezoek al aan. Er hing een onduidelijke dreiging in de lucht.  We voelden het allemaal. Het was slechts een voorbode van wat je voor mij in petto had.

Ik kreeg wat ruimte om wat aan te sterken, voordat je toesloeg. Twee mensen vielen weg, vrij kort achter elkaar. De wereld schudde op haar grondvesten, oude wonden werden opengehaald. Ik ontdekte hoe groot mijn vergevingsgezindheid is, hoe sterk mijn hart is geworden; ze laat zich niet zomaar meer breken.
De grenzen die ik in 2014 stelde, werden door jou op de proef gesteld. Voorheen vocht ik om ze te stellen, streed ik om ze te verdedigen. Dit jaar leerde ik alleen mijn hoofd hoefde te schudden. Ik raakte comfortabel met de ruimte die ik mezelf heb toegeëigend en besloot deze niet zomaar meer in te leveren.
Je was een jaar van tegenstellingen; ik wilde het leven vieren, Pippi rondde het leven af. Zij en ik hielpen elkaar loslaten, ieder op haar eigen manier.  Daarnaast drukte je me met de neus op te feiten dat het leven grillig is; een einde kan een nieuw begin zijn, een nieuw begin juist een einde.

Ondanks mijn weerstand tegen achtbanen nam je mee op een duizelingwekkende tocht over pieken en dalen. Ik ontdekte wat vriendschap voor mij betekent en wat ik daarin voor anderen wil betekenen. Door los te laten had ik twee handen vrij en je drukte ze vol met inspiratie, die me hongerig maakte naar meer.
Ik begon mezelf te ontvouwen, te tonen aan anderen. Het was zo spannend en eng, maar de reacties waren zo liefdevol en positief dat ik het er nog warm van krijg als ik eraan terugdenk!
Hoe meer ik mijn kwaliteiten omarm, hoe meer energie ik eruit haal. Jij gaf me het laatste zetje wat ik nodig had om de sprong te wagen en Simpelsap werd geboren.

Je bent een taaie bitch en ik kijk uit naar je vertrek, maar één ding moet ik je nageven: met jou was het nooit saai. Ik sluit je turbulente aanwezigheid af door een nieuw avontuur aan te gaan en mijn comfortzones nog één keer goed te stretchen…in IJsland!
Ik ben benieuwd wat 2016 brengt…

 

Alvast een fijne jaarwisseling allemaal!